1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31
Three Times หนังโหวเสี้ยวเสียนเรื่องแรกของนังแต้จิ๋วทรยศ
Three Times 最好的时光 ผู้กำกับ โหวเสี้ยวเสียน นักแสดง ซูฉี จางเจิ้น เพิ่งดูหนังเรื่องนี้เมื่อคืน ดูจบเกิดอาการคันไม้คันมืออยากจะเขียนถึงขึ้นมา คงไม่จัดเป็นการวิจารณ์ ยังไม่มีความสามารถถึงขนาด แค่ระบายอารมณ์เฉยๆ เขาว่าหนังไต้หวันน่ะ มีอยู่สองจำพวก ๑.หนังวัยรุ่น ๒.หนังอาร์ต หนังวัยรุ่น แน่นอน ชั้นไม่รู้จักหรอก นึกไม่ออกว่าหนังวัยรุ่นไต้หวันเป็นไง รู้แค่ ฟอมูล่าร์17 ที่พ่อดันแคนสุดหล่อเล่น ส่วนหนังอาร์ต รู้จักอยู่ผู้กำกับอยู่สามคน อังลี ไช่หมิงเลี่ยงแล้วก็โหวเสี้ยวเสียน ตอนนี้คงเหลือแค่สอง เพราะคุณอังลีแกโกอินเตอร์ไปนานแล้ว อยากดูหนังของคุณโหวเสี้ยวเสียนมานานแล้วแหละ แต่ไม่มีโอกาสเสียที(พอดีไม่ชอบเดินมาบุญหรือฟอร์จูน และขี้เกียจยืนรอเวลาเขาไปเอาแผ่นให้) ตอนนี้มาอยู่ปักกิ่ง สถานที่ที่ถึงคุณอยากจะซื้อของจริงก็หาไม่ได้ เลยได้โอกาสเสียที ควักเงินแปดหยวนส่งให้เจ๊คนขายแล้วก็เอากลับมาดู ที่ซื้อมาเนี่ย เพราะเห็นหน้าปกมันน่าคาดหวังดี(หวิวๆ) กับอยากลองดูว่าผกกคนนี้ทำหนังยังไงบ้าง พอจะรู้ว่าแกกำกับอะไรมาบ้าง(Puppet Master, Flowers of Shanghai) แต่ไม่เคยได้ลิ้มลองงานของแกมาก่อนภาพปกดีวีดีที่เราซื้อมา หนังเรื่องนี้มีชื่อเป็นภาษาจีนว่า 最好的时光 แปลว่า ช่วงเวลาที่ดีที่สุด เล่าเรื่องความรักสามแบบสามเวลา ฝันรัก ฝันอิสระ และความฝันในวัยรุ่น โดยนักแสดงนำสองคนคือ ซูฉีและจางเจิ้น เล่นนำในทุกตอน(ความจริงตัวละครอื่นๆคนเล่นก็ซ้ำๆกันทุกตอนแหละ เสียแต่ไม่รู้จัก เลยจำไม่ได้มากนัก) เรื่องแรก เรื่องเกิดที่เกาสง ปี 1966 เปิดเรื่องมาโดยการแทงสนุ้ก แทงสนุ้ก และแทงสนุ้ก อ่านจดหมาย อ่านจดหมาย และอ่านจดหมาย นั่งเรือไปท่ารถ นั่งเรือกลับจากท่ารถ และนั่งเรือไปค่ายทหาร พระเอกชอบสาวร้านสนุ้กคนหนึ่ง ให้จดหมาย สาวไม่สน แกก็ไปเป็นทหาร กลับมาสาวหาย เจออีกสาวคือนางเอก แทงสนุ้ก นางเอกแอบอ่านจดหมายที่พระเอกให้สาวคนนั้น ชอบ แทงสนุ้ก แทงสนุ้ก เริ่มชอบกัน พระเอกไปที่อื่น บอกนางเอกให้รอ นางเอกอ่านจดหมายที่พระเอกให้หล่อน(บ้างแล้ว) กลับมานางเอกไปแล้ว ไล่ตาม หาไม่เจอ ได้จดหมาย อ่าน ไปหา ไม่เจออีก หาต่อ เออ เจอซะที สุดท้ายก็.....ความสัมพันธ์คงจะสานต่อไปอย่างสวยงามดี ไม่รู้เราเป็นพวกมีความหลังกับยุคซิกซ์ตี้หรืออย่างไร(สงสัยตัวเองอยู่) ชอบตอนนี้มากๆ บรรยากาศ เสื้อผ้า แสงเงา โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนถ่ายป้ายสถานที่จากรถที่พระเอกนั่ง ดูแล้วอินอย่างแรง นึกถึง Days of Being Wild ขึ้นมาตงิดๆ เรื่องที่สอง เรื่องเกิดที่ที่ใดสักที่ แต่คาดว่าเป็นในไต้หวันนั่นล่ะ(ถึงจะงงนิดๆเมื่อพิจารณาจากประวัติศาสตร์ซีกจิ๋วๆที่เคยรู้มา )ในปี 1911 ธีมเรื่องนี้ สำหรับเราคือ ล้างมือ ใส่เสื้อ ไปหาเหลียงเซียนเซิง ล้างมือ ใส่เสื้อ ดีดพิณ ร้องเพลงโหยหวน วนไปวนมา ที่กิ๊บเก๋มากๆคือ ทั้งเรื่องมีบทพูดบ้าง แต่คนดูน่ะ ไม่ได้ยินเสียงเขาหรอก แต่ได้อ่านแทนว่าเขาพูดว่ากระไรกันบ้าง ดูแล้วรู้สึกเหมือนดูหนังใบ้เลย ได้บรรยากาศดี เสียที่ดันมีดนตรีประกอบ และตัวหนังสือสวยเกิน แถมหนังมีสีด้วย ความจริงน่าเป็นขีดๆแบบหนังขาวดำสมัยก่อนนะ เรื่องสุดท้าย เกิดในไต้หวันสมัยใหม่ ปี2005 ธีมเรื่องนี้ เราหาไม่เจอ ถ้าจะให้พูดก็คง นัวเนีย ถอดเสื้อ ตัด(พร้อมกับเสียงกรีดร้องด้วยความเซ็งของเรา) นั่งมอไซค์ นัวเนีย ถอดเสื้อ นัวเนีย ตัด(กรี๊ดครั้งที่สอง) นั่งมอไซค์ จบ เรื่องนี้นางเอกเป็นเลสเบี้ยนที่มีอะไรกับผู้ชายที่มีแฟนแล้วคือพระเอก สุดท้ายก็ลงเอยกะพระเอกนั่นแหละ ตอนแรกเข้าใจว่าจะเป็นพัฒนาการของความรักตั้งแต่เริ่มรู้จัก แรกรัก รักกันแล้ว ไปเรื่อยๆ โดยตัดสลับสมัย แต่พอดูจบ ก็เริ่มคิดว่าคงไม่ใช่ คงต้องการสื่อถึงความรักหลายๆแบบมากกว่ามั้ง ดูจบก็ อืม ถึงตอนนั่งดูหนังเรื่องนี้จะไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชั้น แต่ก็ดีนะ ชอบ ภาพสวยสุดๆ ทุกคนดูสวย ซูฉีสวยสุดยอด แต่ทำไม๊คุณพี่จางเจิ้นก็ยังไม่หล่อเหมือนเดิม แต่ว่า หนังไม่สนุกอย่างแรง เคยได้ยินหว่องกาไวพูดว่า(ความจริงได้อ่านน่ะ)ทำหนังในฮ่องกงยังไงก็ต้องมีความเป็นพาณิชย์อยู่บ้าง พอดูหนังเรื่องนี้จบ เออ หนังหว่องมันแนวคอมเมอร์เชียลจริงด้วยฟรุ้ย ไว้จะไปควานหาหนังคุณพี่โหวมาดูเพิ่ม ป.ล. หนังเรื่องนี้มีจุดโดนๆสำหรับเราอยู่หลายอย่าง อย่างหนึ่งคือภาษาไต้หวันในเรื่อง ดูแล้วรู้สึกว่ามันเหมือนแต้จิ๋วเลย(หรือใช่) พอนึกหน้าโง่ๆของจางเจิ้นตอนพูดว่า "เก๋าเตี้ยม"(เก้าโมง)ขึ้นมาทีไร โอ๊ย ถูกใจอยากจะกรี๊ด พอดูจบก็สำเหนียกว่าชั้นนี่มันนังแต้จิ๋วทรยศจริงๆ เป็นคนแต้จิ๋วแต่พูดไม่ได้ กวางตุ้งยังรู้เรื่องกว่า เลยตระหนักว่าทุกอย่างมันต้องมีแพคเกจจิ้ง สิ่งดีๆถ้าไม่มาในรูปของสิ่งสวยงาม ยั่วใจให้สัมผัสแล้ว ถึงเป็นของติดตัวมาแต่กำเนิด เราก็ไม่เห็นค่าอยู่ดี เมื่อไหร่จะมีหนังกับเพลงภาษาแต้จิ๋วเจ๋งๆบ้างล่ะ จะได้ไปหามาฟัง เผื่อพูดเก่งขึ้น ป๊าม้าชั้นจะได้ปลื้มใจ
Create Date : 08 มกราคม 2549
9 comments
Last Update : 8 มกราคม 2549 15:56:05 น.
Counter : 3075 Pageviews.
โดย: การ์ฟิลด์ IP: 58.9.153.14 22 มกราคม 2549 19:59:42 น.
โดย: je zus IP: 82.171.31.71 27 มกราคม 2549 22:28:55 น.
โดย: tempopo IP: 203.188.37.83 2 กุมภาพันธ์ 2549 23:13:58 น.
โดย: โอกิ IP: 58.136.144.178 21 กันยายน 2550 10:29:04 น.
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [? ]
บล็อกของหญิงสาว ขาว หมวย ไม่สวยแต่ดุ กินจุ ปากร้าย แต่จริงใจนะเคอะ ขณะนี้หญิงผู้นี้เรียนจบปริญญาโทด้านการแปลและล่ามจีนไทยเรียบร้อยแล้ว และได้กลายสภาพมาเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยบนดอยแห่งหนึ่ง พร้อมทำงานแปลควบคู่ไปด้วยยามว่างเว้นจากงานประจำ
คุ้นแต่กับชื่อเจ้าของบล็อก เห็นแล้วนึกถึงหนังเรื่อง Farewell my Concubine เลย