ปาร์ตี้อีกครั้ง (ไม่ใช่ 14 อีกครั้งนะคะ)เรื่องมันเศร้า
วันเสาร์ ที่ 29 มกราคม 2554 ณ อินเดีย ตื่นเช้าขึ้นมาทำก๋วยเตี๋ยวต้มยำให้คุณพ่อคุณลูกเพราะเป็นวันหยุดให้เค้าหลับสบายๆกันไป เราแม่บ้านจำเป็นก็ตื่นมาทำกับข้าวก่อนสูตรจากบล็อกครัวไกลบ้านเหมือนเดิม ขอบพระคุณมากคะแม่บ้านทอ.ที่อินเดียได้สูตรกับข้าวแทบทุกอย่างจากบล็อกนี้แหละคะพ่อไตรกับน้องมิ้นทานเส้นหมี่แม่แอ๋วทานเส้นเล็ก ทำเผื่อกลางวันเลยทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จก็อาบน้ำรีบเพื่อไปตลาดซื้อของสดกันเดือนนี้ไปซื้อของสด 3 ครั้งละ เพราะพ่อไตรจัดปาร์ตี้ทุกอาทิตย์ไม่รู้เป็นไร โหยหา สมส. มั้ง แต่ก็ว่าไงว่าตามกัน จัดไป !!! เริ่มจะเม้าท์คุณสามีไปไกลละกลับมาที่ตลาดสด INA ที่นิวเดลีกันเลยจ้า ขับรถจากบ้านพักเราไปประมาณครึ่งชั่วโมงคะ ตลาดวันนี้คนไม่เยอะเท่าไหร่พอไปถึงก็ให้พ่อไตรกับน้องมิ้นเดินเล่นอยู่แถวหน้าตลาดเพราะข้างในตลาดสดไม่น่าพาเด็กๆเข้าและเป็นตลาดสดจริงๆไก่วิ่งพล่านเลย พื้นแฉะๆด้วย อาจจะลื่นล้ม หงายเงิบได้ (หงายเงิบเป็นศัพท์เฉพาะ แปลว่าล้มหงายท้องทั้งยืน)อันดับแรกเรียก กุลี ช่วยหิ้วของก่อน แล้วไปเริ่มต้นที่ร้านขายอาหารทะเลกันคนที่มาซื้ออาหารทะเลและไก่ หมู แพะ จะเป็นคนต่างชาติซะมากกว่าคนอินเดียไม่ค่อยซื้อเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะทานแต่ Vegetable และโรตีกันวันนี้ คุณรมัณยาซื้อกุ้งกิโลละ 350 รูปีไป 2 กิโลคะ ปลาหมึก กิโลละ 330 รูปี ซื้อ 1.5 กิโลปลาทูสด กิโลละ 120 รูปี ซื้อกิโลเดียวพอเพราะยังมีปลาทูที่เพิ่งนึ่งเองไป อยู่ในตู้เย็นบางส่วนอยู่สั่งซื้อเสร็จให้คนที่ร้านทำความสะอาดให้หมดทุกอย่าง คือ กุ้งก็ให้เค้าตัดหัวทิ้งแกะปลือกออกปลาทูก็ก็ควักไส้ออก เอาหัวไว้ ถ้าไม่บอกเค้าก็ตัดหัวไปเลยและอีกอย่างไม่รู้ทำไม เค้าตัดหางปลาทูทิ้งทุกทีเลย ง๊ง งงแต่ก็ไม่เป็นไรตัดก็ตัดปลาหมึกก็ให้เค้าลอกหนังสีน้ำตาลออก เหลือแต่สีขาวเสร็จจากอาหารทะเล เบ็ดเสร็จจ่ายไป 1325 รูปี เค้าลดให้เหลือแค่ 1300 ถ้วน ขอบิลให้กุลี รอแทนและบอกให้เค้าใส่น้ำแข็งด้วย แถมโวยว่าคราวที่แล้วไม่ใส่น้ำแข็งให้เลยนะ เค้าก็ยิ้มไปต่อร้านไก่ เป็นร้านประจำอีกเช่นกัน ซื้อไก่ 1 ตัวจ่ายเงินไป 160 รูปี และ เนื้อไก่อย่างเดียวอีก 2 โล 360 รูปีจ่ายไป 520 ตามบิล ไม่ต่อ เพราะคราวที่แล้วมัดมือชกไปแล้ว เหลือ 500 รูปี จะซื้อประมาณนี้ทุกครั้งสำหรับไก่ไปต่อร้านหมูคะ เนื้อหมู 2 โล 300 รูปีเสร็จจากของสด ไปร้านผัก ซื้อมะละกอ องุ่น ส้ม และผักอื่นๆอีกมากมายรวมทั้งตะไคร้ ต้นละ 10 รูปี ข่า แหง่งเล็กๆ 40 รูปี ปาดเหงื่อเลยแต่ทำไงได้ต้องซื้อคะ เบ็ดเสร็จ 1329 รูปี เค้าลดให้อีกแล้วคะ คุณรมัณยาจ่ายไป 1300 ถ้วนคะ อืม!!!ไปต่อร้านขายของจากไทย ซื้อกาแฟ 3 in1 ของเกาหลีอย่าถามนะคะ ว่าทำไม ไม่ซื้อกาแฟไทย เทรนเกาหลีมาแรงหรอไม่ใช่คะ มีแทบทุกอย่างของไทย แต่ไม่มีกาแฟ 3in1 ซะงั้นใกล้จุดคลายแม็กละ เล่ามาตั้งนาน ถ้าเป็นละครไทย คงบอกว่าโปรดติดตามตอนต่อไป ..................แต่อยากเล่าน่ะ ...ค่ะ ซื้อของไป 1375 รูปี จ่ายไป 1500 รูปี เอ๊ะ!! ยังไงแบงค์ 500 สามใบไงคะ แหะ ๆ ล้อเล่น ...ชักลามปามร้านนี้เคี่ยวไม่ลด แถมเจ้าของร้านพูดไทยได้อีกนินทาก็ไม่ได้ รอตังค์ทอนเสร็จ คุณสามีมาหาบอกว่าจะไปซื้อปูกะกุ้งเพิ่มให้พากุลีไปที่รถเลย พ่วงให้เอาน้องมิ้นไปด้วยเดินตามกุลีไปถึงรถ เปิดท้ายรถเก็บของเสร็จ ให้ตังค์กุลีค่าหิ้วของไป 80 รูปีปกติจะให้แค่ 50 รูปี แต่วันนี้เค้ารอนานและขนของ 2 รอบก็คุณรมัณยา she เหมาซะเยอะ ใจดี มีเหรียญเอาให้กุลีอีกหารู้ไม่ !!! พอกุลีไป จะไขกุญแจประตูรถ กระเป๋าตังค์ตูไปไหนหว่ามีแต่บิล อยู่ในกระเป๋าสะพายเล็กๆ นาทีนั้นหันไปบอกยัยมินนี่ว่าตายแล้ว !!!!!!!!!!!!! กระเป๋าตังค์คุณแม่หายรีบกลับไปร้านของชำเร็วๆ ทำหล่นแน่ๆเลย ยัยมินนี่บอกยิ้มๆว่า หนูเห็นคุณพ่อถือคะ หนูแน่ใจก็เลยรีบโทรหาคุณพ่อ พ่อไตรบอกว่า ไม่รู้เหมือนกันน่ะ หายแน่แล้วจะรีบกลับไปดูที่ร้านให้ละกัน รีบวิ่งจูงมือยัยมินนี่ ไปที่ร้านชำเจอคะ เจอแต่ความว่างเปล่า และลูกจ้างในร้านเฉิ่มๆ ไม่รู้อะไรเลยเข่าอ่อน น้ำตาเริ่มเอ่อ ........ความจำดันสั้นเหมือนปลาทองขึ้นมาทันทีว่าต่อจากรับตังค์ทอนแล้ว ดิฉันทำอารายหว่า เฮ่อ!! ตังค์อยู่ในนั้นเป็นหมื่นตังค์สำรองยามฉุกเฉินด้วย คุณอาจจะสงสารแกมสมน้ำหน้านิดๆว่าไปตลาดแม่คุณพกตังค์ไปทำไมเยอะแยะ สมควรละอะไรประมาณนั้น แต่ไม่ใช่คะ โปรดเข้าใจผู้หญิงเราบางคนจะไม่มั่นใจถ้าเราเอาตังค์ไปพอดีเป๊ะ คุณรมัณยาคือหนึ่งในนั้นคะเพราะ เวลาเราซื้อของเราจะกังวลมากมายว่า มันจะพอจ่ายไม๊เพราะปกติของสดและผักจะจ่ายประมาณ 4000 ถึง 5000 รูปีอยู่แล้วเผื่อมีผักและผลไม้ไทยที่เราอยากทานมา นานๆครั้งคะ เห็นใจเถอะน๊าทางด้านคุณสามีก็ไม่ว่าอะไรซักคำคะ บอกแค่ว่าเค้าจ่ายรายเดือนเท่าเดิมนะครับคุณรมัณยา ก็ทยอยหักคืนเงินสำรองเดือนละ 3000 รูปีก็ได้ขอบคุณคะ ช่วยได้เยอะเลย เดี๋ยวไม่ให้นอนกอดเลยคืนนี้ ฮึ่ม!!!กลับบ้านด้วยใจหวิวๆ แต่คิดว่าฟาดเคราะห์ไปคราวหน้าจะได้ระวังกว่านี้กลับมาแวะเอาของที่คุณปุ๊ฝากซื้อไปให้เล่าให้คุณปุ๊ฟังท่านเข้ามากอดใหญ่เลย ซื้อของหมดไป 400 รูปีคุณปุ๊ให้มา 1000 รูปีเลยไม่ต้องทอนสงสาร เห็นเราคอตกขอบคุณมากๆคะ ท่านปลอบใจว่าท่านก็เคยหาย ฟาดเคราะห์ไปนะเย็นนี้ปาร์ตี้คงใจหวิวๆ ไม่สนุกแน่เลย เริ่มตีโพยตีพายโทษกระเป๋า แต่พอหายครั่งก็ช่างมันคิดไปก็ไม่ได้คืนมาครั้งต่อไปก็ระวังมากกว่านี้ละกัน .......กับมาถึงบ้านสรุป จ่ายตลาดไป 5100 รูปี ลืมบอกไปซื้อหม้อน่ารักๆ มาสามใบ 750 รูปีซื้อตั้งแต่ไปถึงไม่งั้นคงอดเพราะตังค์หายพกไป 13000 รูปี หายไป 7900 รูปี จ๊าก!!!!!!!!!!สลัดความเศร้าไป เริ่มล้างของที่ซื้อมาเตรียมอาหารรับแขก ลวกเส้นมาม่ากับวุ้นเส้นให้ตัวเองกะคุณสามีทานกลางวันแล้วทำลาบหมู และแกงผักกาดใส่ไก่แบบเหนือขูดมะละกอไว้ด้วย นึ่งปูกะกุ้งอีกเด็กๆชอบทาน ทำเพลินๆไปเสร็จเกือบทุ่มพวกพี่ๆที่สถานฑูตกับบ้านทร.มาพอดีก็ทานไปคุยกันไปสนุกสนานแต่ส่วนลึกก็ยังเสียดายตังค์คะเพราะอุตสาห์จะประหยัดรายเดือนและเก็บไว้ไปช็อปตอนกลับเมืองไทย เฮ้อ!!!เก็บบรรยากาศงานปาร์ตี้มาจ้า จะได้หายหดหู่กันหน่อย
เราแม่บ้านจำเป็นก็ตื่นมาทำกับข้าวก่อน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ดูแลตัวเองด้วย คิดถึงค่ะ...