.. หอยโข่ง .. รถไฟฟ้า .. โดนด่ายับ ..

วันอาทิตย์นี้ ฉันตั้งใจพาหอยโข่งไป Art in Paradise ที่ เอสพลานาด รัชดา

แต่เธอบอกว่า ขอมานั่งเล่นที่ห้องฉัน และจะมาทำงานส่งคุณครูด้วย

แค่ได้ยินจุดประสงค์ของเธอ ฉันก็ปวดหัวใจ ขึ้นมาทันที

ไม่ได้ขี้เกียจที่จะช่วยเธอทำรายงานหรืออะไร แต่ปัญหาอยู่ที่การเดินทาง

เธออยู่ คลองเตย .. ฉันอยู่ สำโรง .. ฉันไม่มีรถใช้ นั่นแสดงว่า

ฉันต้องนั่งรถ จากสำโรงไปหาเธอที่คลองเตย และพาเธอกลับมาที่สำโรง

จากนั้น ก็ต้องพาเธอกลับไปส่งที่คลองเตย และฉันก็นั่งรถกลับสำโรง .. แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว

เช้าวันอาทิตย์ ออกจากบ้าน แปดโมงครึ่ง รถติดเหลือเกิน เพราะศาลเจ้าพ่อทัพ มีงานทิ้งกระจาด

ใกล้จะถึง ฉันโทรบอกหอยโข่งเดินออกมารอหน้าปากซอย ไม่เข้าไปหาที่บ้าน

ไปถึงคลองเตย สิบโมงกว่า เจอหอยโข่ง พากันมารอรถเมล์ จนสิบเอ็ดโมงไม่มีมาสักคัน

ตัดสินใจ นั่งแท็กซี่ไปสำโรง แต่ต้องแวะศูนย์ iMobile ที่อิมสำโรงเช็คโทรศัพท์หอยโข่ง

สรุป ทัชสกรีนเสีย เครื่องหมดประกัน ค่าซ่อม 2,200.- .. มองหน้ากัน ยังไม่ซ่อมนะ

กว่าจะกินข้าวเสร็จ กว่าจะถึงห้องฉัน กว่าเธอจะได้ลงมือทำงาน ก็บ่ายโมงกว่า

ฉันก็นอนเล่น ดูทีวี หลับมั่ง ตื่นมั่ง จนสี่โมงกว่า ถามเธอว่างานเสร็จกี่วิชาละ

“สองค่ะ เหลือหาข่าวประเทศอาเซียน สิบประเทศ”

ฉันก็เลยช่วยหาข่าวให้เธอพร้อมตรวจดูงานทั้งสองวิชาที่เธอทำว่าเรียบร้อยไหม

สรุป .. เธอมั่วค่ะ  copy ข้อมูลจาก internet ลง wordจัดหน้าแต่ไม่อ่าน ว่าข้อมูลซ้ำกันไหม

แก้ไขให้เธอ พร้อมกับ บ่นๆๆๆ กว่าจะเรียบร้อยก็หกโมง ถึงได้เตรียมตัวกลับ

แต่.. เธอบอก หนูหิว ต้องพาเธอแวะกินข้าวที่อิมสำโรงก่อนระหว่างกินข้าวก็เลยบอกเธอว่า

“เดี๋ยวจะส่ง ขึ้นรถไฟฟ้านะ ลงสถานีอโศก แล้วหนูก็ต่อรถไฟใต้ดินกลับคลองเตยนะ”

หนูไม่เคยขึ้นรถไฟฟ้าคนเดียว .. “อือ เหมือนรถไฟใต้ดินอ่ะแหล่ะ เดี๋ยวอธิบายให้”

ระหว่างนั้น พ่อฉันโทรหาหอยโข่ง ถึงไหน กลับยังไง พอรู้ว่าฉันจะให้ขึ้นรถไฟฟ้ากลับ ก็บ่น

หอยโข่งหน้าไม่ดี ถามฉันว่า ไม่ไปส่งจริงๆ เหรอเดี๋ยวไปถึงบ้านเค้าก็ต้องว่าแน่เลย

ฉันยืนยันว่า “ไม่!!!!” ถ้าต้องไปส่งเธอที่คลองเตย ฉันจะถึงบ้านกี่โมงกัน ??

พาหอยโข่งไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้าแบร์ริ่ง ซักซ้อมซักถามจนแน่ใจว่า เธอจำได้ว่าลงสถานีไหน

แยกกันตอนหนึ่งทุ่มตรง ฉันโทรหาเธอเป็นระยะๆ ว่าถึงไหนแล้ว

อีกสิบนาทีสองทุ่มเธอถึงบ้าน  ฉันโทรหา เธอบอกว่า

พ่อฉัน แม่ฉัน และเทวดา ทุกคนด่าฉันเละเทะเลย  และบอกว่า

“ต่อไปไม่ต้องไปกับฉันแล้ว , พาไปแล้วก็มาทิ้งกลางทาง”

แต่ที่เลวร้ายที่สุดสำหรับฉันคือ เทวดาบอกว่า “ถ้าฉันทำแบบนี้อีก มันจะด่าฉัน”

ไอ้ควายยยยยยยยยยย เมิงเป็นใคร มีสิทธิอะไร มาด่าฉัน

ถ้านับตามศักดิ์ เมิงเป็นน้อง ถ้านับตามอายุ เกิดหลังฉันแปดปี ก็นับว่าเป็นน้อง

แต่เมิงคงลืมไปว่า กุไม่นับพี่นับน้องกับเมิงตั้งนานแล้ว

ลองนึกดูดีๆ นานกี่ปี ที่กุไม่เคยชายตามองเมิง   ไอ้ควายยยยยยยย

ใครก็ได้ตอบฉันที การที่ฉันให้เด็กอายุเกือบสิบห้าปีขึ้นรถไฟฟ้าตามลำพัง มันผิดเหรอ??

Create Date : 31 สิงหาคม 2557 Last Update : 31 สิงหาคม 2557 23:14:09 น. Counter : 860 Pageviews.		2 comments
Share Tweet