Bloggang.com : weblog for you and your gang
ไม่มีคำสาบาน ว่าเราจะรักกันานชั่วดินฟ้า ไม่หรอกไม่สัญญา ว่าเราจะมีกันและกันในสายตา...ชั่วนิรันดร์ เพราะเมื่อเวลาผ่านไป กลัวความมั่นใจจะไหวหวั่น ไม่อยากปิดกั้น โอกาสความรัก ด้วยคำสาบาน เพราะรักแท้ที่อยู่ได้ยาวนาน ต่อให้ไม่มีคำสาบาน...ก็มั่นคง
อ่านสักนิด "โรคกรรม"
ชะตาชีวิตของเรา นอกจากตัวเราจะเป็นผู้กำหนดแล้ว ยังมีบางสิ่งบางอย่างที่เป็นตัวกำหนดชีวิตเรารวมอยู่ด้วย สิ่งนั้นคือ 'กรรม'
บทความข้างล่างนี้ได้มาจาก forward เมล์อีกที เห็นว่าน่าสนใจเลยนำมาลงให้เพื่อนๆ ได้อ่านบ้างค่ะ
ไปเยี่ยมเยียน หมอน้องชายเล่าเรื่องแปลกของคนไข้รายหนึ่งให้ฟัง
ซึ่งน่าจะเป็นอุทาหรณ์ให้ผู้คนละบาปได้ดีจึงขอเล่าสู่กันฟังต่อ …….
การสนทนาตอนหนึ่งหมอน้องชายเล่าให้ฟังว่า
ตั้งแต่เป็นหมอมาไม่เคยเห็นผู้ป่วยรายใดต้องผ่าตัดทุลักทุเลซ้ำซากอย่างนี้เลย
สามปีต้องผ่าตัดห้าครั้งและหนักหนายิ่งขึ้นทุกครั้ง
ผู้ป่วยรายนี้ชื่อบุญมาครั้งแรกที่เข้าโรงพยาบาลก็เพื่อมาทำแผลที่นิ้วก้อยที่ถูกตะพาบน้ำกัด
หมอให้ทายากินยาแก้ปวดแก้อักเสบแล้วกลับบ้านดูแล้วไม่น่าจะมีปัญหาอีก
ครึ่งเดือนต่อมาบุญมากลับมาใหม่แผลเก่าอักเสบรุนแรงบวมใหญ่
หมอตรวจพบว่าเชื้อโรคกินเข้ากระดูก จะต้องตัดนิ้วเพื่อไม่ให้เน่าลุกลาม
ซึ่งนิ้วเท้านั้นอาจทำให้ถึงแก่ชีวิตได้
หลังจากนั้นครึ่งปีบุญมาไปเที่ยวชายทะเลเขาถูกตะพาบน้ำกัดที่นิ้วเท้าอีก
อะไรจะเจาะจงได้ถึงอย่างนั้นนิ้วเท้าของบุญมาที่ถูกตะพาบน้ำกัดครั้งที่สองอักเสบบวมใหญ่
ภายในเวลาสองวัน เมื่อมาฉายเอกซเรย์ที่โรงพยาบาลก็ได้พบอีกว่า
เชื้อโรคกินเข้าไปถึงกระดูกหมดจึงต้องตัดนิ้วเท้าของเขาไปอีกหนึ่งนิ้ว
เวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งปีบุญมากลับมาที่โรงพยาบาลอีก
ครั้งนี้แผลเก่าทั้งสองแห่งเกิดอักเสบบวมใหญ่ขึ้นพร้อมกัน
พอเอกซเรย์ก็พบว่าแย่แล้ว ! เชื้อโรคแพร่เข้าไปกินกระดูกอย่างรุนแรง
เชื้อโรคนั้นกำลังกล ายเป็นมะเร็ง จะต้องผ่าตัดฝ่ามือฝ่าเท้าออกให้หมดก่อนที่จะลุกลามขึ้นไปอีก
บุญมาต้องนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลถึงยี่สิบกว่าวันด้วยสภาพของผู้ป่วยด้วน
วันหนึ่งลูกชายของญาติอุปสมบทบุญมาไปช่วยงาน คืนนั้นผู้ร่วมงานบวชนอนค้างที่วัดกันสี่ห้าสิบคน
เคราะห์หามยามร้ายของบุญมายังไม่จบสิ้นหนูตัวหนึ่งเจาะจงมา กัดตรงขาด้วนของบุญมาคนเดียว กัดแล้วก็หนีไป
บุญมาสะดุ้งตื่นด้วยความเจ็บปวดคนที่นอนอยู่ด้วยกันตกใจกับเสียงร้องพากันตื่นหมด
แผลที่หนูกัดไม่กว้างไม่ลึกนักมีเลือดซึมออกมาแต่ทุกคนพากันตกใจที่อยู่ดีๆ
ทำไมจึงมีหนูมากัดคนนอนหลับเ พราะหนูจะกัดกินก็เฉพาะศพเท่านั้น
ไม่กัดกินคนเป็นๆบุญมาขวัญเสียถูกเคราะห์กรรมซ้ำเติมจนคิดว่าตนคงจะต้องตายในไม่ช้า
มันทารุณจิตใจมากไม่นานต่อมาเกิดอาการเจ็บคันบริเวณแผลเก่าที่มือที่เท้าอีก
บุญมารีบมาหาหมอที่โรงพยาบาลโดยเร็ว
ผลการฉายเอกซเรย์ปรากฏว่าเชื้อมะเร็งกินลึกเข้าไปมาก หมอจำเป็นต้องจัดการตัดแขนขาทั้งท่อนของบุญมาทิ้งไป
หมอน้องชายซึ่งเป็นเจ้าของคนไข้แปลกใจในชะตากรรมของบุญมานัก
จึงสอบถามประวัติอย่างละเอียดอีกครั้งไว้และได้ความว่า
บุญมาชายอายุยี่สิบสามปี อาชีพเกษตรกรรมและรับจ้างก่อสร้าง ชอบดื่มเหล้าเป็นประจำชอบแกล้มเหล้าด้วยปลาน้ำจืด
โดยเฉพาะชอบกินเต่ากินตะพาบ
บุญมาเคยได้ยินมาว่าใครกินตะพาบน้ำได้สิบถึงยี่สิบตัวแล้ว
ตลอดชีวิตจะไม่เป็นโรคไขข้ออักเสบอีกทั้งยังช่วยบำรุงไต
บุญมาจึงเพียรหาตะพาบน้ำมาผัดเผ็ดแกล้มเหล้าขาว บุญมากินตะพาบน้ำมาแล้วเกือบยี่สิบปี นับไม่ได้แล้วว่ากินเข้าไป
ได้กี่ตัว วันหนึ่งบุญมาซื้อตะพาบน้ำตัวใหญ่จากตลาดมา
ตะพาบน้ำตัวนี้น้ำหนักตั้งสิบกว่ากิโลกรัมเขาดีใจมาก ตัวใหญ่ขนาดนี้ฆ่ากินทีเดียวไม่หมดจะต้องค่อยๆกิน ที่บ้านไม่มีตู้เย็นให้แช่เก็บได้จึงต้องกินผ่อนทีละน้อย ตะพาบน้ำเป็นสัตว์อายุยืนอดทนไม่ตายง่ายๆ ไม่ว่าจะถูกกักขังอยู่ในสภาพใดก็อดทนมีชีวิตอยู่ได้เป็นปี
บุญมาเห็นแก่กินไม่นึกถึงว่าตะพาบจะต้องทนทุกข์ทรมานนานเพียงไร ต้องเจ็บปวดแสนสาหัสครั้งแล้วครั้งอีก
เขาตัดเฉือนเนื้อตะพาบส่วนต่างๆ ตามความพอใจมาปรุงอาหารทีละชิ้นๆ บาดแผลรอบตัวตะพาบเขาทาด้วยปูนแดงที่กินกับหมากเพื่อไม่ให้เนื้อตัวตะพาบเน่า ตะพาบตัวนั้นต้องทนทุกข์ทรมานอยู่นานกว่าครึ่งเดือน
จากนั้นบุญมาจึงประหารเอามากินเป็นมื้อสุดท้าย บุญมาพอใจกับวิธีที่จะได้กินเนื้อตะพาบสดๆ ทุกวันอย่างนี้เรื่อยมา
ผลสรุปประวัติผู้ป่วยที่โรงพยาบาลบันทึกไว้ในตอนท้ายมีอยู่ประโยคหนึ่งว่า …..
เป็นประวัติที่แสดงให้เห็นกรรมตามสนองอย่างไม่น่าเชื่อที ่ไม่มีข้อสรุปชัดเจน ในทางวิทยาศาสตร์การแพทย์ปัจจุบัน
ปล.คุณควรตระหนักถึงการกระทำที่คุณได้ทำอยู่ในทุกวันนี้
ถึงผลดีและผลร้ายที่คุณได้กระทำลงไป มันจะส่งผลกลับมาหาคุณเอง ที่เรียกกันว่า ” กรรมตามสนอง ” นั้นเอง
ขอขอบคุณหนังสือธรรมะทุกเล่มที่ให้ความรู้แก่ผู้คนทั้งหลายเรื่องดีๆ
Create Date : 29 กันยายน 2551
Last Update : 29 กันยายน 2551 21:57:43 น.
5 comments
Counter : 456 Pageviews.
Share
Tweet
ขนลุก สลด หดหู่ค่ะ
พี่ปูทำบล็อคตั้งเเต่เมื่อไหร่เนี่ย
โดย:
มาดามอุ้ย
วันที่: 29 กันยายน 2551 เวลา:22:14:30 น.
น่ากลัวจังค่ะ...สงสารตะพาบจัง
โดย:
หมูอ๊วนอ้วน
วันที่: 4 ตุลาคม 2551 เวลา:1:24:49 น.
อนุโมทนาบุญด้วยที่ทำให้คนรู้ว่ากรรมมีจริงแน่นอน
เรื่องนี้เป็นเพียงตัวอย่างจากอีกหลายเรื่องที่ต้องพึงสัวรณ์
ว่าไม่ควรไปสร้างกรรมใหม่
โดย: สุริวรรณ์ ตีรวัฒนประภา IP: 203.157.42.1 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:49:35 น.
ควรทำกรรมดีไว้เยอะ ๆ อย่าทำกรรมชั่ว
โดย: แม่น้องเนย IP: 58.10.103.60 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:11:25:35 น.
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆครับ..
โดย: Ro jhon IP: 125.26.32.61 วันที่: 5 พฤษภาคม 2556 เวลา:11:52:05 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
supitcha
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Group Blog
ชีวิตในต่างแดน
เรื่องของเด็กๆ
เรื่องขำๆ
บทความดีๆ
กันยายน 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
29 กันยายน 2551
อ่านสักนิด "โรคกรรม"
All Blogs
อ่านแค่ 3 นาที แต่ได้ข้อคิดมากมาย
อ่านแล้วร้องไห้เลย
JOHN HOPKINS HOSPITAL REPORT ( มีภาษาไทยด้วย สำหรับคนไม่อยากเป็นมะเร็ง หรือดูแลคนที่เป็น)
14 สิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตเรา
อ่านดูนะจ๊ะ
ผู้เป็นแม่
อ่านสักนิด "โรคกรรม"
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add supitcha's blog to your web]
Links
ถาม ตอบ ปัญหาเกี่ยวกับ การคลอด การเลี้ยงเด็ก และอื่นๆ
ทำกับข้าวกันเถอะ
ไกลบ้าน ต่างแดน เรียนต่อเมืองนอก วิซ่า
ฟังเพลงยามเหงาๆๆ
หาอะไรไม่เจอ ถาม google
คลีนิครัก
mThAi
ทำกับข้าวกับคุณยาย
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
พี่ปูทำบล็อคตั้งเเต่เมื่อไหร่เนี่ย