Group Blog |
Singapore ดินแดนศิวิไลซ์ ไปสวนสนุก 27-29 - Jan/2012 ทริปนี้ ไปเองค่ะ โปรแอร์เอเชีย พักที่โรงแรมฟราแกรนซ์ เอมเมอรัล โรงแรมกำลังรีโนเวต บางห้อง แต่ก็พอรับได้ค่ะ นอนสองคนสบายๆ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด หรือเป็นเพราะว่าเราน่ากลัวกว่า 55 27/01/2012 มาถึงสี่โมงเย็น หลังจากเช็คอินเสร็จ ก็ไปเลย หาแหล่งช๊อปปิ้ง เดินเข้านู่นนี่ อยู่ในออชาร์ดจนสี่ทุ่ม ไม่ได้อะไรติดมือสักอย่าง นอกจากของที่รับหิ้ว กระเป๋า Charles&Keith กลับมาโรงแรม นอน หลับสบาย เพราะเหนื่อย   28/01/2012 ออกแต่เช้า ขึ้นรถเมล์ไปเซนโตซ่า รถเมล์ไปถึงแค่ habourfront ประหยัดด้วยการเดินข้ามไป แค่เดินไปก็เหนื่อยแล้วนะ อิอิ  เดินถ่ายรูปในเซนโตซ่าพักนึง ไปเลยล่ะกัน USS ที่ครั้งก่อนมาแล้วแค่แวะไปถ่ายรูปด้านหน้า เพราะว่ามาตอนมืด ตอนนี้ได้มาตอนเช้าล่ะ นิดนึง  เล่นเครื่องเล่นไม่ครบ ไม่ได้เล่นมัมมี่ กะทรานฟอร์เมอร์ และรถไฟเหาะ เนื่องจากมีปัญหาด้านการทรงตัว โลกหมุนบ่อยมาก เพิ่งไปหาหมอมาก่อนไปไม่กี่วัน หมอถามว่า ขึ้นเครื่องบินบ่อยรึป่าว ได้แต่บอกว่า นานๆ ครั้ง ให้งดไว้ก่อน แรงดันอากาศมันก็มีส่วนด้วย แต่จริงๆ แล้ว ขึ้นเครื่องบินเดือนละสองครั้ง ไป-กลับ กทม ตจว ไปเข้าแถวรอเครื่องเล่นแต่ละอย่างก็นานเหมือนกัน อย่างน้อย 30 นาทีต่อชนิด ไปยืนต่อแถวทรานฟอร์เมอร์กะเพื่อน เสร็จแล้วหนีออกมา เพื่อนสาวออกมา เฮ่อ ฉันไม่ไหวแล้ว มันเหมือนจริงมากๆๆๆ 55 เรานั่งรออยู่ร้านขายของที่ระลึก เจอคนไทยเยอะมาก ทั้งเด็ก วัยรุ่น วัยทำงาน คนมีอายุหน่อย รอจนสุดท้าย ขบวนพาเหรด แต่ที่นี่รู้สึกไม่อลังการเหมือนดิสนีย์แลนด์เลยแฮะ  กลับออกมาด้านนอก ไปถ่ายรูปกับพ่อสิงโต และแวะคาสิโน ได้ตังค์จากสล๊อต 15 เหรียญ และกินน้ำในคาสิโนหมดไปสามสี่ขวดได้ ออกจากเซนโตซ่าไปเมอไลออน ตึกทุเรียน ดูท่าเรือ ถ่ายรูป ตรงนี้เมื่อก่อนก็มา กินเลี้ยงกันที่หน้าตึกทุเรียน กับก๊วนเทรน คนก็เยอะตามเคย ตรงไหนคนก็เยอะ วันนีั้เราได้นั่งรถเมล์เที่ยวสุดท้ายของวันพอดี 55 ทั้งรถชั้นบน มีสองสาวจากเมืองไทย นั่งถ่ายรูปเล่นกันอยู่ นั่งไปมุสตาฟา เพราะเพื่อนสา่วอยากซื้อขนมที่พี่ที่ออฟฟิศฝาก ออกจากมุสตาฟาก็ตีสองได้ นั่งแท็กซี่กลับ รร เหนื่อยมากวันนี้ 9 โมงเช้าถึงตีสอง 29/01/2012 วันนี้ตามแพลนเดิมว่าจะเก็บตกที่ๆ ยังไม่ได้ไป แต่เหนื่อยเกินที่จะเดินกันแล้ว เลยไม่ได้ไปไหนอาบน้ำ ไปกินข้าว แถว รร กลับมานอน รอเช๊คเอ้าท์ ไปสนามบิน ช๊อปต่อที่สนามบิน แล้วก็เดินทางกลับบ้านอย่างสมูทแอสซิลล์ เสน่ห์ของสิงค์โปร์ ใน คห ส่วนตัว น่าจะเป็นแสงสีและแหล่งช๊อปปิ้ง ไม่ว่าจะไปที่ไหน จะเห็นห้างอยู่ตลอด ได้แต่คิดว่าคนเค้าเอาตังค์ที่ไหนมาช๊อปเนี่ย ตอนกลางคืนก็เหมือนเมืองที่ไม่เคยหลับ แสงไฟ คนยังคงสัญจรไปมาตลอด ผู้คนดูเหมือนไม่สนใจกัน คู่รักในรถไฟฟ้าก็แสดงความรักกันโดยไม่ต้องแคร์ใคร ทุกคนดูเหมือนจะเร่งรีบ แต่เราว่าเหมือนเค้าจะไม่รีบเท่าคนในกรุงเทพ หรือว่าเราคิดไปเองเนี่ย ขอจบบล๊อกนี้เพียงเท่านี้ สวัสดีค่ะ ตั้งแต่เดือนเมษามา ยังไม่ได้อยู่บ้านเลยแฮะ วันหยุด มีเรื่องให้ไปทุกที ทริปหน้า ไปลาวค่ะ 2-4 มิย ใครสนใจไปด้วยได้ค่ะ มีสามสาวสวยสยองเดินทางจาก กทม -อุดร - เวียงจันทร์ - วังเวียง หาคนหารค่ารถ 55 เดียวไปแล้วจะกลับมาอัพใหม่ นะ 
|
ตาดำด้วยสโมกกี้อาย
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คบฉันไว้เหมือนเป็นเพื่อน ช่วยเตือนเภทภัย ทุกข์เมื่อไหร่ปลอบใจ ร้องไห้คราใดจะคอยเช็ดน้ำตา Link |
||||||||||||
