Bloggang.com : Mr.Learning : ชายที่ยืนอยู่เบื้องหลัง

<<

ธันวาคม 2549

>>

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31

5 ธันวาคม 2549

ชายที่ยืนอยู่เบื้องหลัง

ชายที่ยืนอยู่เบื้องหลัง

ไม่มีใครอื่นหรอกครับ นอกจากพ่อของผมเอง

แต่ว่านะ พ่อผมเนี่ยไม่ใช่ประเภทฮีโร่แบบพ่อหลาย ๆ คน แต่ท่านก็เป็นบุคคลที่มีความสำคัญที่สุดสำหรับผม

การเป็นพ่อคนเนี่ย มันยากขนาดไหน ผมก็ยังไม่รู้(ก็ยังไม่มีอะ) แต่รู้ว่ามันยากแน่ ๆ แล้ว มนุษย์แต่ละคนก็พยายามจะทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด

สำหรับผมแล้ว พ่อเป็นบุคคลที่เก่งในหลาย ๆ เรื่อง แต่ก็เป็นคนที่น่ากลัวเอาเรื่องเหมือนกัน เวลาท่านสั่งสอนเรื่องต่าง ๆ ผมรู้สึกเหมือนเต่าที่อยู่ในกระดอง กลัวที่จะยืดหัวออกมาเสียทุกครั้ง

แต่ในขณะเดียวกันผมก็จำได้ว่า พ่อชอบเล่านิทานเรื่องต่าง ๆ ให้ผมฟังเสมอ ท่านจะชอบแต่งนิทานสนุก ๆ ให้ผมฟัง ยกตัวอย่างเช่น ครั้งแรกที่ผมรู้จักกับ เจมส์บอนด์ 007 ด้วยความสงสัยผมก็ถามว่า ทำไมเขาจึงเป็น 007 พ่อก็บอกว่า ก่อนหน้านี้มันมีสายลับมาแล้ว 6 คนไง ตั้งแต่ 001 - 006 แต่เผอิญว่า หกคนก่อนหน้านี้เสร็จผู้ร้ายหมดแล้ว 007 ก็เลยมาแทน แล้วพ่อก็เริ่มเล่าว่าหกคนก่อนหน้านี้พลาดท่ายังไง

จริง ๆ ก็มีอีกหลายเรื่องนะ แต่เอาเรื่องเดียวพอละกัน ผมจำได้แม่นก็เรื่องนี้แหละ

แต่ว่า พอผมโตขึ้น พ่อก็ไม่เล่านิทานอีกแล้ว ผมรู้สึกว่า ความสัมพันธ์กับท่านมันดูห่าง ๆ แล้วผมก็ไม่เข้าใจในตัวท่านด้วย รู้แต่ว่า ผมไม่ค่อยชอบที่ท่านตำหนิผมเรื่องต่าง ๆ อยู่เสมอ จนผมกลัวด้วยซ้ำ

บางทีความสัมพันธ์ระหว่างลูกชายกับพ่อ มันก็ไม่ได้ราบรื่น ถ้าสนิทกันก็ซี้กันมาก แต่ถ้าไม่ก็เหมือนเป็นคนละขั้วไปเลย

ทำไมความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพ่อมันไม่ค่อยดี ผมเองก็ไม่เข้าใจ แต่ผมมองว่าพ่อก็เป็นของพ่อแบบนี้ ท่านเป็นคนพูดอะไรตรงไปตรงมา ท่านเห็นว่าแบบนี้ไม่ดีท่านก็พูดมาเลย แทบจะไม่มีคำหวาน ๆ คำปลอบใจออกมาจากท่านเลย

ผมเคยน้อยใจ เคยโกรธ และอีกหลายอย่าง บางทีก็อยากจะเอาชนะท่านแบบดื้อ ๆ นี่แหละ

แต่...คนเรามันย่อมมีการเรียนรู้จริงมั้ยครับ

เดี๋ยวนี้ อายุเราก็ไม่น้อยแล้ว (แต่ยังไม่แก่หรอก) ผมรู้สึกว่าตัวเองเรียนรู้อะไรมากขึ้น ก็ไม่แน่ใจว่ามันจะเป็นการเรียนรู้ที่ถูกต้องไหม แต่ผมรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ

ผมรู้สึกว่า ตัวเองเริ่มมองโลกในมุมมองที่หลากหลายมากขึ้น เริ่มยอมรับสิ่งที่อยู่รอบตัวโดยไม่โกรธหรือเกลียดได้มากขึ้น และนั่นก็ทำให้ผมเริ่มเข้าใจตัวพ่อมากขึ้นและเริ่มเห็นว่าจริง ๆ ท่านก็พยายามช่วยเหลือเรามาตลอด

อย่างตอนที่จะมาเป็นครู พ่อเองก็เป็นคนพูดให้ผมมาสมัครที่นี้ แต่ท่านไม่ได้พูดแบบสวยหรูหรอก ท่านก็พูดในสไตล์ของท่านนั่นแหละ แต่พอมาเป็นครูแล้วผมเริ่มรู้สึกว่าท่านพูดถูกว่าผมเหมาะกับงานตรงนี้ นั่นหมายความว่าพ่อดูออกว่าผมเป็นอย่างไร ดีตรงไหน ด้อยตรงไหน

แล้วเมื่อผมมองย้อนกลับไปในอดีต ผมก็รู้สึกว่า ทุก ๆ เรื่องที่พ่อตำหนิติเตียนผมนั้น มันเป็นเพราะผมมีจุดด้อยในเรื่องนั้น ๆ เสมอ การสั่งสอนของพ่อนั้นรองรับอยู่บนเหตุผลในทุก ๆ ครั้ง มันเสียแต่ว่าพ่อไม่ได้สั่งสอนดี ๆ เรียบ ๆ แต่เป็นการสั่งสอนในรูปแบบของท่านเองต่างหาก

พอคิดได้แบบนี้ผมก็เริ่มตระหนักว่าจริง ๆ แล้วพ่อคอยช่วยเหลือผมอยู่เสมอ แต่ก็เป็นการช่วยในแบบของท่าน ใช่ว่าพ่อแม่ทุกคนจะสั่งสอนลูกในสไตล์เดียวกัน รักลูกในรูปแบบเดียวกัน เพราะมนุษย์ย่อมแตกต่างกัน แต่ที่ไม่แตกต่างก็คือคำว่า "รัก" นั่นเอง

ถ้าขอพรได้ ผมก็อยากให้พ่ออยู่กับผมไปอีกนาน ๆ ท่านเองก็หัวดื้อแบบผมนี่แหละ (ก็พ่อลูกนี่นา) ไม่ค่อยชอบไปหาหมอ ชอบทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่ค่อยฟังเสียงใครสักเท่าไหร่

แต่ไม่ว่าจะอย่างไรท่านก็คือพ่อของผม และผมก็รักท่านมากครับ

เออ...พูดเรื่องพ่อแล้วมันเขินเเฮะ

สุขสันต์วันพ่อครับ

Create Date : 05 ธันวาคม 2549

Last Update : 5 ธันวาคม 2549 18:52:23 น.

9 comments

Counter : 459 Pageviews.

การมองใครสักคนด้วยความรัก คือการใช้ใจมอง
เมื่อใช้ใจมองเราก็จะเห็นถึงตัวตนที่แท้จริงของคนนั้นไง
เชื่อว่าพ่อคุณก็ใช้ความรักมองคุณเช่นกันค่ะจึงรู้ว่าคุณ
เหมาะกับอะไร

ไม่มีรักใดในโลกที่จะดีเท่ารักจากพ่อและแม่อีกแล้วค่ะ

สุขสันต์วันพ่อ มีความสุขมากๆ ค่ะ

โดย: บัวริมบึง

วันที่: 5 ธันวาคม 2549 เวลา:22:27:30 น.

..สุขสันต์วันพ่อ ค่ะ คุณครู ..

.............

..ใครๆ ก็รักพ่อ .. พ่อใครๆ ก็รักลูก ..

จริงม๊า ..

........................

พูดถูกเผง..! เลย ..

การแสดงออก ในเรื่องของความรัก ไม่เหมือนกัน .. แมงป่องก็คิดแบบนั้น ..

พ่อของแมงป่องก็ไม่เคยพูด หรอกนะ .. ว่ารักมากมายแค่ไหน ..

แต่ ..แสดงออกมา ให้เราได้รับรู้ สิ่งนั้นได้ ..

ใช่ป่าวคะ .. คุณครู คิดเหมือนกันใช่ไหม

..............................

เปิดประตูหัวใจ .. ลูกผู้ชาย พ่อยิ่งห่วงนะ .. เพราะเป็นตัวแทนของพ่อ เลยนา ..

............................................

โดย: แมงป่องไร้พิษ

วันที่: 5 ธันวาคม 2549 เวลา:22:43:52 น.

อรุณสวัสดิ์จ๊ะ .. สุขสันต์วันทำงานค่ะ

โดย: แมงป่องไร้พิษ

วันที่: 7 ธันวาคม 2549 เวลา:8:06:44 น.

พรุ่งนี้ วันเสาร์แล้วค่ะ คุณครู .. ได้หยุดแล้วเนอะ

โดย: แมงป่องไร้พิษ

วันที่: 8 ธันวาคม 2549 เวลา:20:34:28 น.

สุขสันต์วันหยุดค๊าบบบ ป๋มหายไปนาน เพราะแม่ป๋มไม่ค่อยว่างค๊าบ แต่วันหยุดนี้ มีความสุขจังเยยค๊าบ ขอให้มีความสุขเหมือนป๋มนะค๊าบบบ
อิอิ วันนี้ไม่บ่นเรื่องโรงเรียนหรอค๊าบ???

โดย: ครอบครัวโชแปง (nutuang

) วันที่: 10 ธันวาคม 2549 เวลา:14:03:03 น.

หวัดดีวันจันทร์จ๊ะ ..คุณครู ..

แมงป่องมาทำงาน หัวฟูเลย ..5555

โดย: แมงป่องไร้พิษ

วันที่: 11 ธันวาคม 2549 เวลา:15:09:48 น.

หวัดดี..ค่ะ คุณครู

สบายดีน๊า ..

.
.

คุณครูกลับมาอัพบล็อกได้แย้วนา .. เล่าเรื่องที่คุณครูเจอ .. หรือจะบ่นก็ได้นิ ..

จะได้สบายใจไง ..

.
.

ฝันดีจ้า ..

โดย: แมงป่องไร้พิษ

วันที่: 13 ธันวาคม 2549 เวลา:21:48:40 น.

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมบล็อก และขอบคุณสำหับกำลังใจนะคะ เราว่าการเป็นครูนี่นอกจากจะได้ตังค์แล้วยังได้บุญอีกนะคะ สู้ต่อไปเพื่ออนาคตของชาติค่ะ

โดย: Grape (Grapeangelica

) วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:9:44:59 น.

ถึงจะได้เข้ามารับรู้เรื่องราวน่ารัก ๆ เอาวันที่สิบกว่า ๆ แล้ว แต่ก็ยังระลึกถึงพ่อเสมอนะคะ

ความอบอุ่นของแต่ละครอบครัวมันก็จะมีบรรยากาศต่างกันไปจริงมั้ยคะ คุณครู

ปุยเป็นลูกผู้หญิง แต่รู้สึกว่าคุยกับพ่อได้ทุกเรื่องเหมือนกันนะ แต่มันก็เป็นบางช่วงเวลาเหมือนกัน
พ่อ.......จนถึงวันนี้ก็ยังมีบางมุมที่ปุยไม่เข้าใจ

แต่แน่นอน ปุยรักพ่อของปุยที่สุด ผู้ชายคนนี้ยกให้ที่หนึ่งตลอดไปค่ะ

โดย: ปุย IP: 124.157.210.212 วันที่: 14 ธันวาคม 2549 เวลา:20:09:37 น.

Mr.Learning

Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

บางครั้งคนเราก็มีความคิดอยู่ในสมองมากเกินไป บางครั้งบางคราวก็ปลดปล่อยมันออกมาให้คนอื่น ๆ รู้จักตัวเราเสียบ้างน่าจะดี

[Add Mr.Learning's blog to your web]

wikipedia

Bloggang.com