<<
มีนาคม 2553
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
1 มีนาคม 2553
 

One Fine Day

วันเสาร์ที่ 27 ก.พ. 53

ไปเที่ยวงาน “บางแสนย้อนยุค” กัน
สองสามีภรรยา ตื่นเต้นกันใหญ่ ราวกับว่าจะได้ไปงาน เทศกาลหน้ากากเมืองเวนิส (ปล. copy ชื่อเทศกาลนี้ มาจากเพื่อนบล็อกคนนึงของคุณสามี... คิก คิก) เราสองรีบปฏิบัติภารกิจประจำวัน (เลือกเฉพาะที่จำเป็น) ให้เสร็จสรรพ รีบอาบน้ำแต่งตัว เป็นอันสิบเอ็ดโมง ล้อหมุน (นี่ เอ็งรีบกันแล้วเหรอเนี่ย)

แวะไปหา “ก๋วยเตี๋ยวไก่มะระ” กินกัน ซึ่งขอ recommend ร้านนี้เลยนะ อยู่ตรงแยกซ้ายมือ ก่อนถึงตลาดมาบตาพุด... high light ของร้านนี้ ก็คงเป็นที่มะระดิบหั่นเป็นชิ้นบางๆ ที่ถูกเตรียมไว้แบบไม่อั้น ลูกค้าสามารถเติม ตัก ขน ห่อ อม ได้ตามชอบใจ แต่ที่นี่ลูกค้าต้องบริการตัวเองนะ โดยทางร้านเค้าจะมารับออเดอร์ และจดหมายเลขโต๊ะที่เรานั่งไว้ จากนั้นเราก็คอยตั้งหน้าตั้งตาฟังให้ดีๆ ว่าเค้าจะอ่านรายการอาหาร และเบอร์โต๊ะของเราออกอากาศ (เสียงผ่านไมโครโฟน) เมื่อไหร่ เราก็เดินท่อมๆ ไปหยิบก๋วยเตี๋ยวมาปรุง และเติมมะระได้เลย ที่นี่เค้าไม่ได้มีผักแค่มะระดิบอย่างเดียวเท่านั้นนะ ยังมีถั่วงอกและโหระพาสดด้วย ซึ่งปริมาณก็มากมายก่ายกองแบบไม่ต้องกลัวหมดอีกเช่นกัน สนนราคาก็ไม่แพง สามสิบบาทต่อชามเท่านั้น.... ว่าแล้วสองสามีภรรยาเรา ก็เปิบเข้าไปสามชาม พร้อมกับตีนไก่พะโล้อีกหนึ่งชาม แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้ พอเห็นก๋วยเตี๋ยวอยู่ตรงหน้าปั๊บ ในหัวก็คิดแต่จะกิน ครั้นนึกได้อีกที ในชามก็เหลือแต่น้ำก๋วยเตี๋ยวแบบโหลงเหลง และกระดูกไก่ในจาน ซึ่งถ้าถ่ายรูปตอนนั้น หน้าตาคงไม่น่าดูนักเท่าไหร่

ท้องอิ่มแล้ว พร้อมเดินทาง เลยหันมาถามกันเองว่า งานเค้าเริ่มกันกี่โมงหว่า... (ความจริง กระบวนการคิดอะไรแบบนี้ มันน่าจะเกิดก่อนที่เราจะออกจากบ้านนะ) ว่าแล้วสามีก็โทรถามเพื่อนรักที่เคยพักพิงอยู่แถวบางแสน (เคยพักพิง ก็แปลว่าตอนนี้เค้าไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว)
งานเค้าเริ่มประมาณหกโมงเย็น ในขณะที่ตอนนี้เวลาเที่ยงกับอีกสี่สิบห้านาที เอาไงกันดีล่ะที่นี้ ไหนๆ ก็ออกมาแล้ว ก็เลยชวนกันแวะไปช้อปปิ้งที่ โรบินสันศรีราชา แวะไปหาเพื่อนที่ชลบุรี และแวะไปกินสมู้ทตี้แสนอร่อยที่ร้านเพื่อนแถวๆ ตึกน้ำ (ต้องชมกันหน่อย เพราะเพื่อนคิดตังค์เราเหมือนถือเคล็ด แบบว่าถ้าให้กินฟรี ก็จะดูกะไรบ้าง ไรบ้าง ทำนองนั้น) และแล้วเราก็สามารถใช้เวลาเละละไปเรื่อยจนเกือบหกโมงเย็น

ขับรถโหน่งเหน่งโหน่งแกละ กันมาถึงชายหาดบางแสน เห็นรถจอดเยอะแยะ ก็เลยรีบหาที่จอด และชวนกันลงเดินเพราะเกรงว่า ถ้าขับต่อไปเรื่อยๆ จะหาที่จอดรถได้ยาก เดินมากันพักนึง ก็ยังมองไม่เห็นงาน หันไปทางไหนก็มีแต่ร้านส้มตำ กับเก้าอี้ชายหาด แล้วงานเค้าจัดกันตรงไหนล่ะเนี่ย

ไม่ได้การณ์ แล้วหละ คงต้องถามใครซักคน...คนนี้เลยแล้วกัน
ไม่น่าเชื่อเลยว่า คนเดินขวักไขว่เป็นร้อยแปด เราดันเลือกที่จะถามจากลุงหน้าตาเคร่งเครียดคนนึง ที่เค้ากำลังนั่งลับมีดอยู่... นี่ถ้าถามอะไรผิดไป มีดในมือลุง มันจะมาอยู่บนคอเมียมั้ยเนี่ย???
งานเค้าจัดกันที่หาดแหลมแท่นโน่น.... แล้วพวกเราก็มองไปตามมือที่ลุงแกชี้ไป (โห ยังอีกไกลเหมือนกันนะเนี่ย).... ขอบคุณครับ (ต้องขอบคุณแกซะหน่อย เพราะเกรงใจมีดในมือแก)

กลับไปเอารถ ขับต่อไปกันอีกหน่อยดีกว่า

บรรยากาศงาน บางแสนย้อนยุด ก็ตรงตามคอนเส็ปชื่องานเป๊ะ ทุกอย่างเป็นของเก่า ที่เราอาจจะเคยเห็นบ้างตอนเด็กๆ แต่คิดว่าเด็กรุ่นหลังๆมานี้ คงไม่เคยเห็นกันแล้ว



ยุคสมัยเปลี่ยนไป อะไรๆ ก็ต้องเปลี่ยนตามให้เข้ากับยุคกับสมัยมากขึ้น ทั้งข้าวของเครื่องใช้ อาหารการกิน หรือแม้แต่ของเล่น
บางครั้ง การที่ได้มีโอกาสกลับไปเห็นของเก่าๆ อะไรแบบนี้ ก็ทำให้เราอมยิ้มเพราะนึกถึงเรื่องเก่าๆ ขึ้นมาได้... เพราะสังคมทุกวันนี้ มันดูเจริญ ยุ่งเหยิงเกินไปล่ะมั้ง คนจึงอยากหาอะไรเก่าๆ เพื่อรำลึกถึงอดีตกัน มิน่าเล่า สถานที่ท่องเที่ยวอย่างตลาดน้ำอัมพวา หรือเพลินวาน จึงเป็นที่นิยม ของคนในยุคนี้



เดินไปเดินมา ก็เหลือบตาไปเห็น “แฟ้บ” แอบนึกชื่นชมทีม marketing ของแฟ้บเค้านะ ที่สามารถ ทำให้ brand well known จนกลายมาเป็นคำที่ใช้เรียกผงซักฟอกกันถึงทุกวันนี้ คงไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่ทีมการตลาดจะมาสามารถสร้างผลงานชิ้นโบว์แดงขนาดนี้ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ายอดขายของแฟ้บเค้าดีรึเปล่า รู้แต่ว่าจนถึงตอนนี้ แม่บ้านไหนๆ ก็สามารถโทรสั่งให้ลูกซื้อแฟ้บมาให้ได้ ถึงแม้มันจะเป็นแฟ้บยี่ห้อ “บรีส” ก็เถอะ


เป็นอันว่า สองสามีภรรยาใช้เวลาอยู่ที่งานประมาณชั่วโมงกว่าๆ สามีได้รูปสังกะสี “เหมา เจ๋อ ตุง” มา 1 รูป ส่วนภรรยาก็ได้เสื้อยืดใส่เล่นๆ มา 2 ตัว (ผัวตัวเมียตัว) ซึ่งดูไม่เหมือนของที่ระลึกจากงานบ้านแสนย้อนยุค เอาซะเลย

... กลับกันเถอะ ว่าแต่มื้อนี้เราจะกินอะไรกันดี ...




 

Create Date : 01 มีนาคม 2553
7 comments
Last Update : 4 พฤษภาคม 2553 22:16:21 น.
Counter : 3103 Pageviews.

 
 
 
 
แวะมาเยี่ยมค่ะ
 
 

โดย: นู๋ที วันที่: 1 มีนาคม 2553 เวลา:21:43:41 น.  

 
 
 
นี่บล็อกชั้นมันเงียบขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย???
 
 

โดย: eatandotto วันที่: 9 เมษายน 2553 เวลา:22:38:01 น.  

 
 
 
หายไปอยู่เฟซบุคจิงๆ อ่ะค่ะ ไม่ได้อัพบล็อกนานมากๆ แล้ว


ไม่มีเรื่อง ไม่มีเวลา อ้างไปเรื่อย แหะๆ นานๆ จะแวะมาที ไปเจอกันทางโน้นล่ะกันนะค่ะ เชคหลังไมค์เลยค่า ทิ้งลิ้งไว้ให้
 
 

โดย: lazymetal วันที่: 12 พฤษภาคม 2553 เวลา:5:30:48 น.  

 
 
 
เกี๋ยวเตี๋ยวไก่มะระร้านนี้อยู่ สุขุมวิท 48 หรือเค้าเรียกกันว่าซอยประปะ อร่อยจิงๆ กินบ่อยมากๆ เพราะจะไประยองบ่อยครั้งคอนเฟริมจ้า
 
 

โดย: 1 IP: 191.1.1.159, 127.0.0.1, 202.142.202.131 วันที่: 31 ตุลาคม 2553 เวลา:2:11:24 น.  

 
 
 
เอมแวะมาหา นานๆ มาที เม้นเก่ายังอยู่ที่เดิมนะคะเนี่ย

ยังไงคะ ทิ้งบล็อกถาวรป่าวเนี่ย
อย่ามัวไปปลูกผักเลี้ยงปลาใน FB นะคะ

กลับมาทางนี้บ้าง เอมมาแว้ว
 
 

โดย: lazymetal วันที่: 16 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:01:22 น.  

 
 
 
จะครบปีแล้ว อี้ดมาอัพบล็อกได้แล้ว เจ้ยังอัพแล้วเลย
 
 

โดย: ดวงลดา วันที่: 9 มกราคม 2554 เวลา:16:28:02 น.  

 
 
 
ตามเจ้ด้ามา
จะครบปีจริงๆ แล้วนะ!

หายตัวไปจริงด้วยอ่ะ เฟซบุคที่ทิ้งให้หลังไมค์ก็ไม่เห็นใช้ได้
ยังไงกันนี่
 
 

โดย: lazymetal วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:45:11 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

eatandotto
 
Location :
ระยอง Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add eatandotto's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com