แค่คำโปรยก็สามารถบอกได้แล้วชิมิค่ะว่าเรื่องนี้มาแนวไหน ก็แนวเดิมนั่นแหละค่ะพระเอก-นางเอกห้ำหั่นกัน (ทั้งๆที่ยังรักกัน) แทบจะไม่ต้องบอกเลยก็รู้ว่าแนวนี้แนวโปรดขนาดไหน ถึงมันจะซ้ำซาก วนไปเวียนมากับพลอตเรื่องเดิมก็เถอะค่ะ อย่างที่เคยพูดไปในบลอคนู่นนนน..ว่าก็แค่เปลี่ยนชื่อตัวละคร แต่ลีลาการถ่ายทอดของนักเขียนก็ต่างกันน้า (เข้าข้างกันเห็นๆ) ทำให้อรรถรสในการอ่านก็ย่อมต่างกัน ดังนั้นจึงไม่แปลกที่แจมจะยังรักษา concept ช้านรักน้ำเน่าต่อไปอย่างเหนียวแน่น แอบกระซิบบรรดาแฟนคลับคนคอเดียวกันว่าเรื่องนี้อ่านแล้วหนึบหัวใจไม่ใช่เล่นนะจ๊ะ รับประกันว่าเข้าทางแน่นอน

อารัมภบทมามากมายก่ายกองมาเข้าเรื่องดีกว่า อย่างที่บอกกันไปว่าเรื่องนี้น้ำเน่านะจ๊ะ (โปรดฟังอีกครั้ง 555...) คิดว่าสำหรับคนที่ไม่ค่อยชอบแนวนี้เหมือนแจมอาจจะยี้ก็เป็นได้ (แต่แจมไม่อ่ะนะ) เอาหล่ะค่ะเรื่องนี้มีตัวละครเยอะทีเดียว ทุกตัวมีความสัมพันธ์กัน ไม่ใช่ว่าอยู่ๆนึกจะโผล่ก็โผล่มาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย และขอเอาเกียรติของหนอนตัวอ้วนเป็นประกันได้เลยว่า ตัวละครในเรื่องนี้ทุกตัวแซบอีหลีค้า confirm! อยากจะส่งเมล์ไปบอกคุณแดงช่อง7 จริงๆค่ะว่าช่วยเอาไปสร้างละครเถอะ หนูรับประกันเรตติ้งกระจาย รู้สึกมั๊ยอ่าว่าแจมเชียร์เว่อร์ไป (ขอโทษทีน้า...ของเค้าแรงจริง) อ่ะๆๆมาถึงเนื้อหากันดีกว่า เรื่องนี้มันเป็นความอิรุงตุงนังของคนรักกัน ที่มีมือที่สามเข้ามาเกี่ยวข้องจนทำให้จากรักเป็นเกลียด โกรธ แค้น แล้วก็กลับมารักใหม่ (เยอะเนอะ) บอกได้เลยว่าเรื่องเลือกตัวละครที่จะมาแนะนำยากมาก เพราะเค้ามีสีสันทุกตัวเลย (แต่ยังไงก็คงต้องยกพระ-นางก่อนชิม่ะค่ะ)

ชยธร/เคน พระเอกนะค่ะ พ่อคนเนี่ยะเค้าดีเลิศ ประเสริฐล้ำ รูปหล่อ พ่อรวย นิสัยรึก็น่ารัก อ่อนโยน รักใครรักจริง Perfect Man อีกแล้วค่ะ ไอ้สารพัดความดีที่ว่ามาถ้ามันมีเรื่อง มันก็ยังคงดีต่อไป แต่ว่าจนแล้วจนรอดมันต้องมีมารผจญ (ต้องขอบคุณมารที่สร้างความมันส์ให้พวกเรา) ทำให้ผู้ชายดีๆคนนึงเปลี่ยนตัวเองเพื่อรอวันแก้แค้นใครบางคน (ก็นางเอกนั่นแหละ) แต่ก็ใช่ว่าจะดีเสียหมดนะ คุณชายก็แอบไม่มีเหตุผล งี่เง่า เชื่อคนง่ายเหมือนกัน (แถมปากร้ายใช่ย่อย)

เสียงวัตถุตกกระทบพื้นดังมาจากลานอเนกประสงค์ด้านนอก ...

“โอ๊ย ตายแล้วหมดกัน แมวบ้า หมอข้าวหม้อแกงคว่ำหมด...”

ชยธรและกณิศาหันมาสบตากัน...ว่าแมวตัวนี้มาจากที่ไหน ก่อนที่กณิศาจะทำหน้างุนงงแต่ชยธรกลับวาวโรจน์มองเธออย่างตำหนิ เมื่อนางละมุนโพล่งขึ้น

“ไปเอามาจากไหนล่ะแม่ก้อย...ซนก็ซน...ก็เห็นมันวิ่งออกมาจากห้องแม่ก้อย ป้ายังคิดเลยว่าแม่ก้อยกลัวคุณนายดุเลยเลี้ยงไว้ในห้อง” หญิงสาวอยากปฏิเสธ แต่สีหน้าและแววตาของเขาในตอนนี้บ่งชัดว่าเชื่อไปอย่างนั้น

“คนไม่มีหัวใจ” นี่ก็ตัวอย่างง่ายของคุณชายชยธรที่ไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น แค่เห็นแค่ฟัง ยังไม่ถามนางเอกเลย พ่อก็เชื่อซะ (ขอเล่านิดนึงว่าเหตุการณ์ก่อนหน้าเนี่ยะ นางเอกเค้ารับอาสาว่าจะดูแลกระต่ายของพระเอกให้ เพราะเพราะพระเอกต้องไปทำงานอีกจังหวัดนึง ทีนี้เรื่องมันเกิดว่า she ไปให้อาหารกระต่ายแต่ดันลืมปิดประตูบ้าน แล้วคนจ้องจะสวมรอยป้ายสี she ก็เยอะอยู่นะ กลับมาจะปิดประตูแต่กระต่าย (อดีตสัตว์เลี้ยงของพี่สาว) ก็ลาไปซะก่อน ทุกคนก็สงสัยว่าทำไมกระต่ายถึงได้ตาย เพราะแถวบ้านไม่มีหมาแมวที่จะมากัดได้)

กณิศา/ก้อย นางเอกอ่ะจ้า คนนี้เค้าก็สวย น่ารัก เป็นอดีตสุดที่ร้ากกกของคุณชยธรเค้าหล่ะ (แล้วก็กลับมาเป็น Darling คนปัจจุบัน) เป็นผู้หญิงที่มีถือว่าใจเด็ดเลยทีเดียว แต่ก็ค่อนข้างหุนหันพลันแล่นไปหน่อย ทำให้บุคคลที่3เข้ามาแทรกแซงได้ (ง่ายเกิ๊น) จะว่าไปคู่นี้เค้าก็เหมาะสมกันยิ่งกว่าอะไร ไม่น่าจะมีเหตุให้ 2 คนนี้เลิกรักกันได้ แต่เพราะอะไรที่ทำให้จากคู่รักมาเป็นคู่แค้นได้คงต้องไปติดตามอ่านในเรื่องกันเองเน้อ...แต่นางเอกเรื่องนี้ฉลาดนะทันคนดี เพราะเมื่อนางเอกกลับมาช่วยแม่ทำงานที่บ้าน ก็จับได้ไล่ทัน 2 แม่ลูกมหาภัย (สำรวย-แจ่มจันทร์) ที่แอบยักยอกเงินในบัญชีเป็นประจำ

เปิดเรื่องมาเป็นฉากงานศพของกนกกร (พี่สาวนางเอก) ซึ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต และวันนั้นเองนางเอกของเราก็อุ้มลูกน้อย (น้องรวงข้าว...น่ารักมาก แพ้ทางเด็กจริงๆ) ขึ้นศาลามาเพื่อกราบ+อโหสิกรรมให้กับพี่สาว ซึ่งระหว่างทางเดินขึ้นมานั้นมีแต่สายตาเหยียดหยัน และเสียงนินทาเซ็งแซ่ว่าเธอซมซานกลับมาทำไม ทั้งๆที่หนีตามกันไปกับว่าที่พี่เขย แล้วนี่ยังกระเตงลูกกลับมาอีก

“หน้าไม่อาย ยังมีหน้ากลับมาอีก...เป็นฉันจะตะเพิดไปให้ไกล...ขายขี้หน้าจริงๆ”

“เด็กที่อุ้มมาน่ะเหมือนจะเป็นผู้หญิงเสียด้วย คอยดูเถอะอีกหน่อยก็หัวกระไดไม่แห้ง ดอกทองเหมือนแม่มันนั่นแหละ”

อ่านมาถึงตรงนี้อาจจะรู้สึกว่าทำไมนางเอกเลวอย่างนี้ แต่สงสัยมั๊ยค่ะทำไม นางเอกกลับมาเพื่ออโหสิกรรม ไม่ใช่ขอขมาพี่สาว เรื่องมันเกิดจากตรงนี้แหละค่ะท่านผู้ชม

ความมันส์ของเรื่องนี้บอกได้คำเดียวว่าเกิดจากคุณพี่สาวคนสวยของนางเอกที่แสนนุ่มนวล อ่อนหวาน เรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้นี่แหละค้า แจมบอกได้คำเดียวว่า “กนกกรเป็นกุญแจดอกสำคัญของเรื่อง” แล้วไอ้ที่ว่าสำคัญเนี่ยะ มันเป็นยังไงกันเหรอ ต้องไปรับชมผ่านตัวหนังสือในเรื่องเท่านั้นเลยค่ะ ต้องบอกเลยว่าถ้าไม่มีตัวละครตัวนี้เรื่องไม่มันส์แน่นอนค่ะ ปมปัญหาที่เกิดในเรื่องจะถูกอธิบายด้วยบุคคลรอบข้างที่แวดล้อมเธอทั้งสิ้น ขอเล่าอีกหน่อยว่ามีฉากนึงที่เมื่อเพื่อนๆอ่านแล้วจะอยากกระโดด kick แม่กนกอรคนนี้จริงๆ ช่าง...เหลือเกิน แถมแม่คนนี้เค้าเจ้าวางแผนซะด้วย วางซะจนชาวบ้านร้านตลาดเค้าปวดหัวกับแม่คนนี้ไปไม่รู้กี่ตลบ

ตัวละครที่อยากแนะนำต่อไปก็คือ คู่แม่ลูกนรกแตก – นางสำรวย&แจ่มจันทร์ ต้องบอกเลยว่าถ้าเรื่องนี้ไม่มีแม่ลูกดูโอนี้หล่ะก็ เรื่องคงกร่อยพิลึกเชียว คล้ายๆกินส้มตำไม่ใส่ปลาร้า (ทำนองนั้นอ่ะนะ) ต้องเท้าความนิดนึงว่านางสำรวยเป็นน้องสาวของนางสายบัว (แม่นางเอก) มาอาศัยพึ่งใบบุญอยู่กับพี่สาว เพราะตัวเองได้ผัวไม่ดี แต่แม่ลูกคู่นี้ก็เป็นงูเห่าดีๆนี่เองค่ะ ทั้งๆที่เค้ามีบุญคุณกับตัวเองไม่รู้เท่าไหร่ ก็ยังแว้งกัดเค้าได้น่าเกลียดที่สุด

จริงๆมีตัวละครมากมายที่ช่วยส่งให้เรื่องนี้สนุกขึ้นไปอีก แต่ก็ยกมาไม่หมดจริงๆ เอาเฉพาะตัวแรงๆมาแล้วกันเนอะ สำหรับเรื่องนี้ต้องขอบอกเลยว่ามีหลายๆประโยคเหมือนกันที่ค่อนข้างแรงเลยทีเดียว สื่อความหมายแบบตรงไปตรงมาสุดๆ แต่ก็นั่นแหละคนเกลียดกันก็ต้องสาดใส่กันแบบเต็มที่ซิเนอะ (ถึงจะถึงใจ)

อีกเรื่องนึงสงสารนางเอกมากเลย เพราะเหมือนโดนปรักปรำว่าเลว หนีตามผู้ชายทั้งๆที่เรื่องทั้งหมดไม่ได้เกิดจากเธอ แต่คนรับกรรมกลับเป็นเธอเสีย ที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นการใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางสายตารังเกียจจากคนรอบข้าง กว่าคนที่เธอรักจะเข้าใจเธอก็มาซะจนจะจบแล้ว เฮ้อ...เหนื่อยแทน แต่ที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นแม่นางเอกที่ต้องทนกับทุกสิ่งทุกอย่าง (คนเป็นแม่อ่ะนะ ลูกเลวแค่ไหนก็เกลียดไม่ลง) แถมยังมาเจอน้องสาวตัวเองที่เอารัดเอาเปรียบตลอดเวลา

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำรีวิวยากเหมือนกัน เพราะว่าไม่รู้จะเลือกยกตรงไหนมาเพื่อจะสรุปความคิด/การกระทำของตัวละครนั้นๆ เนื่องจากทุกตอนก็มีความต่อเนื่องของตัวเองอยู่แล้ว อย่างตัวอย่างที่ยกเมื่อตอนต้น แค่จะบอกว่าพระเอกหูเบา ตัดสินอะไรง่ายๆเกินไปยังต้องไปลากเอาอีกเหตุการณ์นึงมาประกอบถึงจะเข้าใจ นี่แหละค่ะที่ว่ายากจัง

สำหรับเรื่องนี้ในความคิดของแจมชอบมากเลยค่ะ เพราะอย่างที่บอกว่าถึงมันจะน้ำเน่าไปหน่อย แต่ก็มีความจัดจ้านของตัวละคร ทำให้จะว่าเค้าไม่ได้เลยว่าดีแต่เน่า เพราะเรื่องมันดำเนินมาด้วยความดุ เด็ด เผ็ด มันส์ ยังไงก็คงแนะนำสำหรับคนที่ชอบแนวนี้แล้วกันนะค่ะ

ก่อนจบมีประโยคนึงที่ต้องไปหาคำตอบเองในเรื่องนะค่ะ
“ตกนรกหรือเปล่าไม่รู้ แต่ที่รู้คืนนี้ก้อยจะจับพี่กดน้ำ” เธอพูดทิ้งท้ายแล้วรีบเดินตามารดาไป
ใครกันที่จะถูกนางเอกจับกดน้ำ แล้วทำไมต้องกดน้ำ หุหุ

ขอจบรีวิวเรื่องนี้เลยนะค่ะ