หวังว่าคงไม่ช้าไป ที่จะ say 生日快乐 ให้กับ ต้าตงที่รัก (เจี๋ยเผลอแล้วเจอกัน 555) ในวันนี้ 24 ส.ค.51

ปีนี้ก็ 27 แล้วสิเนี่ย (แก่กว่าชั้นอีก) ไม่น่าเชื่อ หน้ายังเด็กได้อีก (เด็กกว่าตรูด้วย เซ็งจิต -_-')

เวลาจะอัพบล็อกก็ไม่ค่อยมีเพราะฉะนั้น The X-Family กะ KO One ก็เลื่อนไปก่อนนะจ้ะ ที่รัก (แต่สายตาของคุณ 'กุ่ยหลง' จากรูปข้างบนก็เว้าวอนเหลือเกิน ชั้นจะละลายแล้วเฟ้ย -- ขอร้องนะเจี๋ย ถ้าแกทำอย่างนี้ ชั้นคงละลายหายไปแทบเท้าแกเป็นแน่ 555)


ปล.หาเพลงให้ไม่ทัน เอาเพลงของต้าเกอไปก่อนนะ อิอิ เอาน่า อวยพรเหมือนกัน (แฮปเพลงมาจากบล็อกคุณโทเคค่า)

รู้สึกออกจะล่าช้าไปซักหน่อยนะกระทู้นี้ มาซะจะสิ้นเดือนแล้ว 555

เนื่องด้วยเดือนนี้ ทั้งคนและคอม ป่วยกันไปตามๆกัน (คนก็เพิ่งหายจากไซนัสอักเสบ ส่วนคอม XP เจ๊ง เลยได้ฤกษ์เปลี่ยนเป็น vista เสียที จะพังอีกมั้ยเนี่ย)

แถมยังเหงาๆเซ็งๆตามประคนโสด ฝนก็ตกพรำๆ บรรยากาศก็เป็นใจ นึกอยากหาใครซักคนมานั่งคุยกันตอนฝนตก แต่ก็ เฮ้อ T_T (ดูไพ่ยิปซีล่าสุดเมื่อวาน ก็แบบเดิมเลย อธิษฐานเรื่องความรัก แต่ออกมามีแต่ไพ่การงาน เหอๆ มีแววจะได้ไปอาศัย "คานทองนิเวศน์" สูงเหลือเกิน)

ตั้งแต่ต้นเดือนก็ไปงานแต่งเพื่อน เป็น labmate มาตั้ง 4 ปี ไม่เคยว่ามันสวยเลยยยย แต่วันแต่งงาน ให้ตายเหอะ สวยจริงๆ สมกะเป็นเจ้าสาว
แถมเดือนหน้าพี่ที่ทำงานก็จะแต่งอีกคู่นึงอีก T_T เรื่องมันเศร้า

ผู้ชายก็ไม่มีงานให้ตาม (เวลามีงานก็ดันไม่ว่างง่ะ เซ็ง) คนนึงก็อยู่ไต้หวัน คนนึงก็อยู่ห้วยขวาง (ใกล้กันสุดๆ 55)

-------------------------------
และเมื่อความเซ็ง กับความเหงาเดินทางมาถึงที่สุดแล้ว ก็เลยไปแงะ (ต้องใช้คำนี้ เพราะแงะออกมาจริงๆ) หนังสือเล่มนึงซึ่งเป็นหนึ่งในเล่มโปรด ซึ่งก็คือ "Only Love is Real" หรือ "เราจะข้ามเวลามาพบกัน" ซึ่งเขียนโดย คุณหมอ Brian L. Weiss แปลโดย มณฑาณี ตันติสุข หรือ พี่โจ

หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ดีมากเล่มนึง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนโสด 555 เพราะทุกครั้งที่อ่านหนังสือเล่มนี้ มันก็จะช่วยปลอบใจว่า 'มันยังไม่ถึงเวลา' 'เรายังหา Soulmate ของตัวเองไม่เจอ'
อาจจะฟังดูงมงายไปซักหน่อย แต่เราก็เชื่อมาตลอดนะ "Right man, at the right time" เมื่อถึงเวลา คนที่เราค้นหาเค้าก็จะมาปรากฏตัวต่อหน้าเราเอง ถึงแม้ว่าบางครั้ง ความเชื่อนี้ก็จะถูกสั่นคลอนไปบ้างตามอารมณ์ของข้าพเจ้าเอง (ผู้หญิงก็น้ำขึ้นน้ำลงอย่างนี้เนี่ยแหละ อย่าคิดมากเลย)


ว่าแล้วก็ขอแปะซักบทแล้วกันนะ เผื่อใครผ่านมาอ่านจะได้ข้อคิดดีๆกลับไปด้วย ใครที่ยังไม่เจอ "คู่แท้" ก็ขอให้เจอเร็วๆนะคะ ส่วนใครที่เจอแล้ว ก็ขอให้เก็บรักษาไว้ให้ดี เพราะเราไม่รู้หรอกว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เพราะฉะนั้น จงทำปัจจุบันให้ดีที่สุด

.....คนเราทุกคนย่อมมี "เนื้อคู่" ของตัวเองทั้งสิ้น และมักจะมีถึงสองหรือสามแม้กระทั่งสี่คนในช่วงชีวิตหนึ่ง พวกเขามาจากหลายยุคสมัย เดินทางข้ามมหาสมุทรแห่งกาลเวลา พ้นความลึกสุดหยั่งของมิติสวรรค์ เพื่อจะได้มาอยู่ร่วมกับคุณอีกครั้ง เขามาจากอีกฝั่งฟาก คือจากสวรรค์ ชาตินี้เขาอาจจะมีรูปลักษณ์หน้าตาไม่เหมือนเดิม แต่คุณจะรู้จักเขาด้วยหัวใจว่าคนนี้แหละใช่ เนื่องเพราะหัวใจคุณเคยโอบกอดเขาไว้ในอ้อมแขนแนบแน่นมาแล้วกลางผืนทะเลทรายอาบด้วยแสงจันทร์แห่งอียิปต์ และที่ราบลุ่มโบราณของชนเผ่ามองโกล คุณและเขาเคยขึ้นหลังม้าตะลุยฝ่ากองทัพนักรบที่ถูกลืมมาแล้วด้วยกัน เคยครองคู่ในถ้ำทรายมาตั้งแต่ครั้งโบราณกาล คุณและเขาเคยร้อยรัดผูกพันกันตลอดชั่วกัลปาวสาน และคุณมิได้อยู่ตัวคนเดียวในโลก สมองของคุณอาจรั้งรอ 'ฉันไม่รู้จักเธอ' แต่หัวใจคุณสิรู้ เขาอาจจับมือคุณเป็นครั้งแรก แล้ววูบนั้นคุณจำสัมผัสของเขาได้ข้ามกาลเวลาจนส่งความสะท้านไปทั่วทุกอณูของความเป็นคุณ เธอสบตาคุณ นาทีนั้นคุณเห็น คู่ร่วมวิญญาณ (Soul Companion) ข้ามเวลานับศตวรรษมาพบคุณ ท้องไส้คุณปั่นป่วน รู้สึกขนลุกเกรียวทั่วทั้งแขน ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ล้วนหมดความสำคัญไปสิ้น แต่...เขาอาจจะจำคุณไม่ได้แม้ว่าคุณจะได้พบกับเขาอีกครั้ง แม้ว่าคุณจะรู้จักและจำเขาได้ก็ตาม ตัวคุณรับรู้แล้วว่าเขาเคยผูกพันกับคุณมาก่อน คุณมองเห็นความเป็นไปได้ เห็นอนาคต แต่เขาไม่เห็น ความกลัวของเขา สติของเขา หรือปัญหาของเขาเป็นม่านบังดวงตาแห่งหัวใจของเขาจนหมด เขาไม่ยอมให้คุณช่วยเปิดม่านนั้นขึ้น คุณคร่ำครวญโศกเศร้า ร้าวราน ส่วนเขาก็มีชีวิตของเขาต่อไป บางครั้งพรหมลิขิตก็ละเอียดอ่อนเสียเหลือล้ำ แต่หากคู่นั้นจำกันได้ ก็ไม่มีภูเขาไฟลูกใดที่ระเบิดด้วยแรงร้อนเร่าเทียบเท่านี้ พลังที่ระเบิดออกมาช่างยิ่งใหญ่เกินบรรยาย คู่แท้ที่จำกันได้ (Soul Regcognition) อาจเกิดขึ้นทันทีที่พบหน้า เป็นความรู้สึกวูบขึ้นเดี๋ยวนั้นว่าคล้ายกับคุ้นเคยกันมาก่อน ว่าคล้ายจะรู้จักเพื่อนใหม่คนนี้อย่างลึกซึ้งเกินกว่าจิตสำนึกจะล่วงรู้ได้ การรู้จักลึกซึ้งขนาดนี้เคยเก็บไว้ให้แต่กับคนในครอบครัวที่สนิทสนมกันที่สุด แต่คราวนี้กลับรู้จักเขาลึกซึ้งกว่านั้นเสียอีก สัญชาตญาณจะบอกเลยว่าต้องพูดกับเขาอย่างไร แล้วเขาจะโต้ตอบกลับมาว่าอะไร เป็นความรู้สึกปลอดภัยและไว้ใจที่มันยิ่งใหญ่ลึกล้ำเกินกว่าคนที่รู้จักกันแค่วันเดียว หรือสัปดาห์เดียว หรือเดือนเดียว คู่แท้ที่จำกันได้อาจจะเกิดขึ้นแค่เบาบางและอาจจะช้ามาก ราวอรุณรุ่งแห่งความรู้แจ้งเมื่อม่านบังตาค่อยๆเปิดขึ้นช้าๆ ไม่ใช่ทุกคู่ทุกคนที่เห็นแล้วก็รู้ได้ในทันที มันต้องใช้เวลา และต้องใช้ความอดทนพอที่จะรอสำหรับฝ่ายที่เห็นมันได้ก่อน เราอาจจะถูกปลุกให้จำคู่แท้ของเราได้ ด้วยการเห็นหน้าแล้วจำได้ ด้วยการหลับแล้วฝันถึง ด้วยความทรงจำ หรือด้วยความรู้สึกที่วูบขึ้นมา บางทีเราอาจจะจำคนคนนั้นได้ด้วยสัมผัสเวลาเขาแตะมือเรา หรือเวลาที่เธอเงยหน้าขึ้นจุมพิต และแล้ววิญญาณของเราก็ทะยานสู่ความมีชีวิต สัมผัสที่ทำให้จำกันได้อาจจะมาจากสัมผัสของลูกรัก ของพ่อแม่ ของพี่น้อง หรือของเพื่อนตายก็ได้ หรืออาจจะมาจากผู้เป็นที่รักซึ่งข้ามชาติภพหลายศตวรรษมาเจอกัน เพื่อจะได้จุมพิตเราอีกครั้ง เป็นการเตือนให้เรารู้ว่าเราสองคนจะอยู่ร่วมกันทุกชาติ จนกว่าฟ้าสิ้นดินสลาย..... เราจะข้ามเวลามาพบกัน : บทที่ 1 Only Love is Real : Chapter 1 Brian L. Weiss, M.D. เขียน มณฑาณี ตันติสุข (พี่โจ) แปล

Create Date : 20 กรกฎาคม 2551
Last Update : 24 สิงหาคม 2551 22:46:38 น.		15 comments
Counter : 675 Pageviews.
Share Tweet