๐จริยธรรมสำนึกได้........โดยไฉน
เบื้องบทสามัญใน...........จิตนั้น
มนุษย์ประเสริฐใด..........ประสงค์ดั่ง ฉะนี้พ่อ
หากคลาดคลายเกิดกั้น...ชั่วสิ้นเดียรัจฉาน ฯ

สวัสดีค่ะ พี่ลำน้ำ สบายดีนะค่ะ

สวัสดีเพื่อนใหม่ค่ะ คุณ C นี่เป็นโคลงสี่สุภาพที่แต่งได้ไพเราะมากค่ะ ความหมายเตือนใจดีเหลือเกิน ขออนุญาตจดเอาไว้อ่านเตือนใจตนเองหน่อยนะคะ

เข้ามาอ่าน ตอบกลอนไม่เป็นนะคะ

ไพเราะกินใจ ค่ะ

ทำสิ่งที่ชอบต่อไป นะคะ

จริยธรรมสำนึกได้........ใจเรา
เบื้องบทสามัญเงา...........จิตนั้น
มนุษย์ฉลาดเขลา..........ประสงค์ดั่ง ฉะนี้นา
หากคลาดคลายขีดกั้น....ต่ำเตี้ยเดียรัจฉาน ฯ

สวัสดี ครับ น้องมาลีฯ
สบายดี ครับ ขอบคุณ

สวัสดี คุณซออู้
ยินดีเช่นกัน ครับ ตามสบายเลยครับ ขอบคุณที่แวะมา



สวัสดี ครับ คุณsamranjai
ทำอะไรแล้วสบายใจและไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน...ก็คงไม่มีใครว่าเราครับ

จริยธรรมกำหนดได้.........คงดี
ผู้ใหญ่อย่ารอรี.................รีบสร้าง
สิ้นไร้จริย์ฯศักดิ์ศรี...........สถุลต่ำ
สำนึกจิตกระด้าง............. ห่อนแก้ฤาหาย
----------------

ความรักทำให้คนตา(ม)บอ(ร์)ด......ดีขึ้น
เห็นด้วยค่ะ คิดได้ไงนี่ คุณลำน้ำฯ เดี๋ยวนี้คารมไม่เป็นรองใครแล้วค่ะ

คารมคมหอกง้าว...........เชือดเฉือน
จริยธรรมเลือน.............ป่นปี้
สนธิ-สมาสเหมือน........เสมอหนึ่ง เดียวนอ
สำนึกย่อมบ่งชี้.............รักนี้ประเทศไทย

สวัสดี ครับ คุณเทพินทร์
ว่าผมปากจัดใช่ไหมล่ะ นี่ อิอิ
ก็ว่าไปตามเพลงเขาร้องเท่านั้นเอง ไม่คิดอะไรมากหรอกครับ ปวดหัว

จริยธรรมข่มไว้.............กิเลสจาง
ปล่อยปละและละวาง.....ขุ่นข้อง
ใจหมองหม่นหนทาง......พาพิบัติ
ขจัดปัดปกปัอง............สี่ห้องหัวใจ

เสียงสัญญาณ สองวัตต์ ขัดรูหู
น้ำท่วมรู ปูนา ออกมาไต่
โยกเยกซ้าย โยกเยกขวา ตามกันไป
ประชาธิปไตย เจิ่งนอง ทั่วท้องนา

เมื่อปูนา ขาเก เซมารู
วอนเรียกกู่ ปูทะเล เซมาหา
ปูเสื่อรอ ปูม้า "ปัญญนชา"
ปูแสม แลปูจ๋า มาร่วมวง

ทั้งปูดอง ปูเค็ม ใกล้เต็มไห
ปูทางให้ ไต่วน จนเดินหลง
ปูทางขึ้น แต่ไม่ได้ ปูทางลง
เดินไม่ตรง ประเด็น ไม่เห็นรู

เขียนเมื่อวันที่ 9 กพ 49
ยุคประชาธิปไตยกำลังเลยเถิด

ระบบเก่าเข่าล้า...............โอนเอียง
แกนแก่นกลายเป็นเพียง....กระพี้
พันธมิตรรวมเสียง............ห้อมโห่
หนอนเจาะแมลงลี้............ซุกซ้อนหมักหมม

ประชาธิปไตยแยกต้น......แตกกอ
ผลิดอกออกผลรอ...........ร่วงพื้น
เร่งปุ๋ยมากเกินพอ............ใบเหี่ยว
รากเน่าเละแฉะชื้น............พักฟื้นอีกยาว

ประวัติศาสตร์วกซ้ำ.........วนเวียน
วัฎจักรบทเรียน...............รับรู้
กฎและกรอบคนเขียน......กำหนด
อำนาจอำนวยผู้..............ชื่อชั้นปกครอง

แด่ธรรมชาติของมนุษย์...
10 กพ 49

อินดิเคเตอร์บอกชี้......กรด-เบส
ลิตมัสแบ่งสีเฉด.........ตรวจได้
น้ำเงินบ่งว่า-เรต.........เบสแน่
คุณสมบัติกรดไซร้....เปลี่ยนให้กระดาษแดง

ยากชัดแจ้งพวกพ้อง......ใจคน
ขาวดำเทาสับสน..........ฝ่ายข้าง
ลางกลางหม่นหมองจน..กะเท่เร่
บริสุทธิ์กล่าวอ้าง..........ตรวจแล้วผิดหวัง