Bloggang.com : ข้าน้อยคาราวะ : LIGHT UP MY LIVE RAYMOND LAM CONCERT 2011

LIGHT UP MY LIVE RAYMOND LAM CONCERT 2011

ภารกิจติดขอบเวทีโคลีเซี่ยมฮองคอง คอนเสิร์ตหลินฟง Raymond Lam อืม.....เอ่อ.....นั่งติดกับนักดนตรีน่ะ นักร้องอยู่ปู้นนน !! แต่สามารถเห็นได้ทุกมุมมอง บอกจากใจจริงว่าเห็นบั้นท้ายนักร้องกันอิ่มสุด ๆ อารายกันล่ะ จะโผล่มาเจอนักร้องเลยมันจะเร็วไป อิอิ ๆ กลับไปเริ่มใหม่ก่อนดีกว่า ฮ่า ๆ เมื่อคราวที่แล้ว เครื่องบินดีเหล่จนหายอยาก จากคาเธ่ ก้อเปลี่ยนชื่อให้มันเป็นคาที่ไปซ้า

รอบนี้ได้ขึ้นตามเวลาแบบสะดวกโยธิน รีเควสต์ว่าที่นั่งคู่ริมหน้าต่าง ฮันหนีมูนระหว่างข้าน้อยและมิริ อุอิ แม่เจ้า !! ถึงแม้เดี๊ยนจะนั่งแบบชั้นมัธยัสถ์ แต่สจ๊วตตรงโซนที่เรานั่ง มองแล้วเจริญหูเจริญตาเพคะ มานไม่ได้ว่าหล่อชั้นเทพอะไรหรอก แต่ในบรรดาสจ๊วตที่บริการอยู่ตรงนั้น คุณสจ๊วตหนุ่มนามว่า Chester Grill เขาหล่อ alone มั่ก ๆ คร่า อ่อ......เขาชื่อ Chester ไม่มี Grill

ได้เหล่คนหล่อตลอดเที่ยวบินอย่างนี้ค่อยหายง่วงหน่อย ทำตรูลืมหลินฟงไปชั่วขณะจิต ไม่ว่าหนุ่ม Chester จะออกคำสั่ง (แนะนำ) ให้เอากระเป๋าไปวางบนพื้น ตรูก็ทำตามแบบไม่ขัดขืน จะให้เปิดหน้าต่าง ก็ทำตามใจ Chester ทู้กอย่าง ตรูอยากจะถ่ายรูปกันมานใจจะขาด แต่ทำมะได้ เพราะมารยาทหญิงไทยยังมีอยู่ครบถ้วน แอบเหล่มานต่อปาย ขอบคุณที่ Chester รินน้ำเปร่าให้ด้วย เพราะตรูสั่งมันว่าจาเอา water

ระหว่างที่นั่งรถบัสจะไปโรงแรม คุณโชเฟอร์แกขับระบบไหนไม่ทราบได้ เพราะเราก็เห็นโรงแรมอยู่ไหว ๆ แระ แต่ดันเลี้ยวอ้อมไปผ่านโคลีเซี่ยม ให้แม่ยกได้อ่านป้ายคอนเสิร์ตด้านหน้าให้ชื่นใจก่อนว่าไม่ผิดที่แน่นอน แล้ววนรถกลับมาหย่อนที่โรงแรม ซึ่งก็คิดไปเองว่า ขอบคุณนะที่เลี้ยวไปผ่านให้ เหมือนรู้ว่ายัยสองคนนี่จะมาทำอะไร

กะว่าจะเล่าโดยสังเขป แต่แล้วมันคงจะสังเขปเวอร์ชั่นยาว ใครอ่านไม่ไหว ตรูอ่านคนเดียวก็ได้

คอนเสิร์ตปีนี้ใช้ชื่อว่า LIGHT UP MY LIVE 2011 ขอติติงการโปรโมทด้านหน้าโคลีเซี่ยมหน่อยเถอะว่า ทำไมไม่ขึ้นคัทเอ้าท์ใหญ่ ๆ ดันมีแค่ป้ายชื่อคอนเสิร์ต พอเข้าไปสัมผัสด้านใน ถึงได้รู้ว่ามีป้ายรูปฟงแบบใหญ่ แต่ตรูจะเอาไว้โปรข้างในเนี่ยแหละ จาทำไมอ่ะ จะสั่งทำ 2 ป้ายรึก็สิ้นเปลือง (คิดแทนมันเสร็จสรรพ)

บรรยากาศตอนไฟเปิด มองเห็นอะไรได้ทั่วฮอลล์ แต่หลังจากไฟดับลง เกิดอะไรขึ้นบ้าง มีแต่กรีด กรี๊ด กร๊าด หูดับตับไหม้

พาเข้าสู่ด้านในโคลีเซี่ยม Hall ในบัดดล ครั้งนี้จะมีโค้ดลับที่เรารู้กันแค่สองคน (ยัยบร้าเอ้ย เค้ารู้กันทั้งคอนเสิร์ตแหละ) จะเรียกคุณฟงว่า LF เป็นชื่ออัลบั้มล่าสุดด้วย LF ได้พัฒนาขีดความสา-มา-รด (ว่ากันเป็นงานเป็นการ) เป็นปีที่ 3 โชว์ร้อง เต้น ปล่อยพาวเวอร์แบบจัดเต็มทุกอณู ไม่มีลิปกลอส (นั่นตรูใช้เอง) ไม่มีลิปซิงค์ เพราะร้องผิดก็ไม่ขัดหู ผิดก็ยังเพราะเหมือนเดิม (เข้าข้าง LF เห็น ๆ) ปล่อยพลังการร้องสดไป 30 กว่าเพลง รวมกระหน่ำอังกอร์เข้าไปด้วย มีทั้งเพลงช้า เพลงเร็ว มีทั้งร้องจีนกลาง กวางตุ้ง รู้สึกคะน้าจะไม่มี และยังมีพิเศษด้วยการเกาะกระแสเกาหลีฟีเวอร์ ร้องเป็นเกาหลีเข้าไปอีก ลำพังเอง แม่ยกก็ฟังไม่ออกอยู่แล้ว พอบอกว่า LF ร้องเกาหลี เราก็เอ๊ะอ๊ะ ตรูฝันไปเองว่ากำลังร้องญี่ปุ่นอยู่ ฟังมะออกว่าเกาหลี หูเราเพี้ยน หรืออิฟงร้องไม่รู้เรื่องกันแน่

Smiley LIGHT UP OPENING

เทคกานิ๊กในการเปิดตัว LF ทำได้ใจจนแม่ยกไร้สติ สตังค์ก็ร่อยหรอด้วย

ทีมงานได้จัดการขัง LF ไว้ในตู้คอนเทนเนอร์ อิ ๆ โชคดีไม่ใช่ตู้แช่แข็ง ปล่อยให้เป็นมาเฟียอยู่ในตู้นานหลายนาทีเหมือนกัน พอเอฟเฟ็คทุกอย่างพร้อม ฝาผนังสี่ด้านเปิดออกพรึ่บ LF เดินออกมาในชุดคลุมมีหนาม ไม่รู้ว่าหนามทุเรียนหมอนทองหรือชะนี

ออกมาเริ่ดเปิดด้วยเพลงจังหวะเร็ววิบ (เร็ว Ship หาย) เพลงโคะตะระมันส์ Broadcasting the Heat ตามด้วยเพลง Vampire เต้นลืมตาย หายห่วงสองเพลงรวดค่ะพี่น้อง กรี๊ดสลบ แล้วฟื้นขึ้นมาดูใหม่โดยไว

COSTUME

แต่ละชุดที่ใส่ไม่ได้หลุดโลกมาก หลุดแบบพอดี หล่อพอดี สามารถปรับเปลี่ยนให้เป็นคนละชุดได้ แต่คิดจะถอดหมดบนเวที LF ทำไม่ได้ อืม..... LF ฟังไม่เข้าใจ แม่ยกตะโกนว่า ถอด ถอดให้หมด

ชุดที่ออกมาดูเท่ห์สุด ๆ คือ ชุดสูทแบบเจ้าพ่อ ออกแบบได้เท่ห์ แหล่มมาก ออกมาเต้นเพลง Come 2 Me ผ้าคลุมยาวที่ติดอยู่กับเสื้อสูท จะพลิ้วไปพลิ้วมา อุทานคำไหนไม่ได้นอกจาก ชุดนี้มานหล่อจังเฟ้ย

ชุดสุดพระเดชพระคุณอีกชุดคือชุดสีขาว ติดกระจกวิบวับไปทั้งบอดี้ เวลากระทบแสงไฟมันจะยิ่งวิบแว้บ ไอ้ที่วิบแว้บน่ะ มันทิ่มตาแม่ยกเข้าให้ งานนี้มือถือไมค์ สปอตไลท์แยงตาแม่ยกอีกต่างหาก ส่วนทรงผมก็ยังแนวไถข้างเหมือนเดิม รอบนี้ไม่ยักกะไฮไลท์ กลัวแม่ยกจะสับสน นึกว่ามาดูของปีที่แล้ว

STAGE

เทคนิคการจัดเวที มิใช่ทำมะดา เป็นเวทีแบบทอดยาว ถึงจะดูโดยรวมว่าเหมือนจะเดินแคทวอล์กแถมให้ด้วย แต่คนดูสามารถมองได้หมดทั้ง 4 ด้าน นักร้องสามารถเดินไปใกล้ชิดคนดูได้มากที่สุด แต่ต้องอึดของจริง เพราะต้องวิ่งไปวิ่งมา เดี๋ยวขึ้นเหนือ เดี๋ยวลงใต้ ส่วนบั้นท้ายให้แม่ยกไทยแลนด์สัมผัสแบบเต็ม ๆ

มีการเล่นเทคนิคกับเวทีในเพลง Chok ระหว่างเต้นกันระเบิดเถิดเทิงทั้งนักร้องและแดนเซอร์ เวทีจะแยกออกเป็นสามส่วน เหมือนเล่น 3 เวทีพร้อมกัน แต่ LF มีร่างเดียว โดดเด่นอยู่ตรงกลาง ทุกคนต้องจำตำแหน่งกันอย่าได้พลาดเชียว ไม่งั้นร่วงลงไป แล้วมันจะกลับขึ้นมาไม่ได้อ่ะ มีเวทีอันน้อยอยู่เวทีหนึ่ง จะเป็นวงกลมพื้นที่อันจำกัด ทำไว้เพื่อให้นักร้องได้ใกล้ชิดกับคนดูมากที่สุด เมื่อขึ้นไปยืนแล้ว เวทีจะยก LF ขึ้นไปหาคนดูที่อยู่ไกลได้มั่ก ๆ แทบจะบีบสิวกันได้ล่ะค่ะ แต่ LF ห้ามดุกดิก เพราะถ้าขืน LF ขยับแข้งขา มันอาจร่วง มีช็อตให้ได้หวาดเสียวแทนนักร้องกันด้วยวุ้ย (คราวหน้าขอเวทีหมุน 360 องศาได้ป่ะ แม่ยกอยากเวียนหัว)

GUEST

เกสต์ที่เชิญมาทั้งหมด 3 รอบ รวม 7 คน ได้แก่ สวี่จื้ออัน วงเฉาหมาง (รอบแรก) นายคิงคอง เซียะเทียนหัว กู่จี้จี (รอบสอง) Mag Lam และ กวนซิ่วอิง (รอบสุดท้าย) แต่ละคนไม่ได้อยู่ในหัวคิดเลยอ่ะ มันหลุดเทสต์เดี๊ยนไปได้ขนาดนี้

แขกรับเชิญรอบที่ไปชม ทำให้เราเซอไพรส์เจง ๆ เซอไพรส์สาละวันลง

เห็นแก่มิตรภาพของ LF กับเกสต์ ช่วงแรกขอแบบเซิร์ฟ ๆ ก่อน นาย King Kong (ตัวประกอบทีวีบี) กับ เซียะเทียนหัว แม่ยกจึงต้องดูมันสองคนด้วยความเต็มตา แม้ใจจะหงิด ๆ เพลงที่เอามาร้องเนี่ย แม่ยกไทยคุ้นทำนองเพลงมาก (แม่ยกมิริมีโสตสัมผัสที่ไวกับอินโทรลเพลงป๋าเบิร์ดค่ะ) 55+ เพราะเหมือนป๋าเบิร์ดธงไชยมาหนับหนุนไงงั้นเลย เป็นเพลงสมัยโป้นของป๋าเบิร์ด ท่านมิริบอกว่าเป็นเพลง อย่าให้เห็นน้ำตา ท่อนฮุคที่ร้องว่า อย่ามาทำเป็นมีน้ำตา เพื่อมาต่อรองหัวใจ........ (แต่ถึงแกรสองคนจะบีบน้ำตา แม่ยกก็อยากจะให้ลงจากเวทีอยู่ดี)

นายคิงคองกับเซียะเทียนหัว ประสานใจกันร้องสำเนียงกวางตุ้ง ทำนองเพลงไทยกันอย่างภาคภูมิ แล้ว LF ยกเวทีไว้ให้ ไอขอกลับไปดังข้างล่างเวทีก่อน ปล่อยให้ผู้ชายสองคน ทำหน้าที่ซุปตาร์ (ขาลง) ให้เต็มที่ มานสองคนตั้งวง light up เชิญยิ้มซะไม่มีล่ะ ปล่อยให้แม่ยกไทยนั่งเซโรเง็ง จะปล่อยก๊ากจังหวะไหนดีว๊า ตรูฟังรู้เรื่องซะขนาดนี้

เกสต์ช่วงที่สอง ขอปล่อยรุ่นพี่ กู่จี้จี Leo Ku ออกมาวาดลวดลาย พี่จีกลัวจะเข้ากับน้อง LF ไม่ได้ ชุดพี่จีก็กระชากวัยไม่แพ้น้องแหละนะ ได้ฟังพี่จี ร้องเพลงขับกล่อมแบบเมดเล่ย์ รู้สึกว่าพี่จีตั้งใจเต็มที่ ไหน ๆ ก็ได้ยึดเวทีมันแล้ว เห็นมีป้ายไฟชื่อพี่จี โบกอยู่ไหว ๆ ด้วย แฟนคลับพี่จีก็ทุ่มไม่น้อยหน้าเหมียนกัน

BROKEN EFFECT

ช็อตนี้เห็นจะลืมไปไม่ได้ แม้ว่าจะเกิดแค่เพียงเสี้ยวนาที แต่ฝั่งเราจะเห็นได้ชัดที่สุด ว่ามันเกิดอาเพศอะไรขึ้น

มันเป็นเอฟเฟ็คกระจกแตกในเพลง Broken เซอไพรส์ยิ่งกว่าแขกรับเชิญ อิ ๆ อยู่ดี ๆ กระจกสามารถผุดขึ้นมาจากพื้นเวทีเป็นชั้น ๆ แล้วก็ร่วงแตกกระจาย นักร้องก็นั่งคุกเข่าอยู่ตรงนั้นด้วย แต่ไม่ได้หยิบมากิน

เสร็จสิ้นการโชว์ ทีมคลีนนิ่งช่วยมาจัดการกวาดถูให้ด้วย นักร้องไม่มีเวลาทำเอง

LIGHTING EFFECT

ไฮไลท์โดดเด่นที่ขอชมว่าไอเดียสุดเจ๋ง คือการใช้เทคนิคแสงสี แสงตระการตา สียอดเยี่ยม เสียงกระหึ่มสุดยอด เทคนิคแสงเลเซอร์ไม่ได้ยิงมาแบบไร้ทิศทางนะคะพี่น้อง แต่นำมาใช้เล่นประกอบการโชว์ในเพลงนั้น แล้วแต่ไอเดียจะออกมาแบบไหน เรียกว่าสมกับธีม Light Up แฟน ๆ กรี๊ด Hall ถล่ม กรุณาเก็บกินบรรยากาศแสงสีด้วยภาพแชะฝีมือข้าพเจ้า

นี่คือสิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่ารัก ฮ่า ๆ มันเป็นอุปกรณ์ของเล่นในคอนเสิร์ตที่คนคิดก็ไอเดียเจิดอยู่ค่ะ ทำเหมือนใส่แหวนแล้วเปิดไฟนีออนได้ด้วย ลองเอาใส่นิ้วชี้แล้ว รู้สึกได้ถึงพลังยุทธดรรชนี ไม่ก็เป็นญาติกับอี.ที.

THANK YOU

ต้องขอบคุณพี่แปมมี่ น้องเกอรี่ ฝ่ายจองทุกสิ่งอย่าง ส่วนคุ้กกี้กับแพทตี้ (เพื่อนร่วมไฟลท์ผู้แสนดี) อืม....สาวอินเตอร์กันทั้งน้านแหละ

แผนกหอบอุปกรณ์ป้ายไฟ (ขอยืมเค้ามาอีก ลงทุนสูงจัง)

แล้วสุดท้ายก็ไม่ได้ถ่ายรูปเอาไว้ซะงั้น ความจริงเรามีแบนซุปไก่ เอ้ย ป้ายแบนเนอร์ของ LF แต่คุณพี่แปมมี่ไปสั่งอีท่าไหนไม่รุ ท่าจะอลังการบานตะเกียง.......จนไม่สามารถยกมาถือได้ มันผ้าคลุมเตียงหรือเปล่าคะพี่แปมมี่ ยังสงสัยจนถึงตอนนี้

Create Date : 03 สิงหาคม 2554

Last Update : 9 สิงหาคม 2554 21:04:40 น.

7 comments

Counter : 4956 Pageviews.

เข้ารำลึกความหลัง อลังการงานสร้าง ยิ่งพูดยิ่งคิดถึง ยังคงนึกถึงบรรยากาศโอเค ดีวีดีคอนเจอกันตรูจะดูหน้าฟงอีกรอบเห้นแต่บั้นท้ายเหมือนกัน 555

โดย: มิโดริ IP: 115.87.110.123 วันที่: 5 สิงหาคม 2554 เวลา:22:56:03 น.

ค่อย ๆ ปั่นรายงานคอนไปจ้ะ ที่ปล่อยแบบพลีทมาได้ขนาดนี้ ใช้ระบบกลั้นใจทำ 55+ ม่ายงั้นลากยาวว feeling จะไม่ได้ เอ้า...ร้องเพลงต่อ one more time LF

โดย: ข้าน้อยคาราวะ (ข้าน้อยคาราวะ

) วันที่: 6 สิงหาคม 2554 เวลา:11:09:56 น.

เขาปั่นเสร็จแล้ว สั้นๆ ได้ใจความ ตรูอยากไปอีก โลภ แบบครั้งเดียวไม่เยพอ เพียงแต่ที่บ้านจะเขม่นเอาไปอะไรกันทุกปี แวะไปอ่านที่นี่ล่ะ

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=midoridiary&month=06-08-2011&group=9&gblog=8

โดย: มิโดริ IP: 124.120.113.21 วันที่: 6 สิงหาคม 2554 เวลา:15:04:21 น.

เหอะๆ ตามมาซึมซับบรรยากาศ ทำให้หวนนึกถึงเมื่อเดือนมีนาขึ้นมาอีกแล้น กระซิกๆๆๆๆ ว่าแต่ไอ้ไฟสวมนิ้วมันมีทุกคอนฯ เลยนิ ของชิแลมก็มีนะฮะ

โดย: จางงี้ IP: 58.9.87.37 วันที่: 6 สิงหาคม 2554 เวลา:19:48:33 น.

กลับมาเมืองไทยได้แวะไปร้าน Chester Grill รึยังจ๊ะข้าน้อย
แต่อย่าปันใจเข้าร้าน Chester Grill นานนักนะ เดี๋ยวฟงงอนไม่รู้ด้วย

โดย: O-yohyo

วันที่: 6 สิงหาคม 2554 เวลา:20:56:05 น.

ยังไม่ทันไร มิริปั่นเสร็จแบบเสกได้ เอิ๊ก ๆ

หนีห่าวคุณจางงี้ รู้ซึ้งแล้วว่า การรักษาป้ายไฟเท่าชีวิตมันเป็นอย่างไร 55+ แทงคิ้วอีกทีนะค๊า

อ้าว....ของชิแลมก็มีแหวนไฟนีออนเหมือนกันเหรอ สีอะไรอ่ะ ??

อร๊ายยย......โอโย่จ๋า โดนคร่า ห่างเหินร้าน Chester Grill นานมากแล้ว แต่เมื่อคิดถึง Chester ที่อยู่บนเครื่องบินมันกรี๊ดไม่หาย อิฟงไม่รุหรอก

โดย: ข้าน้อยคาราวะ (ข้าน้อยคาราวะ

) วันที่: 7 สิงหาคม 2554 เวลา:9:03:00 น.

งานนี้ ฟงแข็งแรง และฟิตจริงๆ
ทั้งร้อง ทั้งเต้น วิ่งไปมารอบเวที
ยังเสียงไม่ตกเลย ปลื้มจ้า

ส่วนแขกรับเชิญ เข้าใจว่าฟงไม่อยากโดนเหน็บแนมเหมือนหนที่แล้ว
ที่มีคนจิกกัดว่าเค้าจองบัตรมาดูแขกรับเชิญ ไม่ใช่มาดูฟง
หนนี้ รับรองว่า มาดูฟงจริงๆ แขกรับเชิญมันเป็นใครบ้างหว่า

โดย: magarita30 IP: 125.24.235.196 วันที่: 7 สิงหาคม 2554 เวลา:20:14:54 น.