เมนูนี้ถือได้ว่าเป็นเมนูที่กินแล้วนึกถึงอดีตได้ดีแท้ๆ  

นึกเมนูอยู่นานว่าทำอะไรกินดีหนอ? นายกระจอกไม่ชอบกินปลาซาบะย่างซีอิ๊ว

เราเลยต้องแบ่งกันคนละครึ่งตัว

กลายเป็นตาอิน กะตานา หาปลาเอามากินกัน แต่เราไม่แย่งกัน...เราแบ่งกันเป็นสัดส่วนอิอิ

ในส่วนของนายกระจอกนี่เราก็แค่นำปลาไปย่างแล้วก็จัดการตำน้ำจิ้มรสแซ่บให้ต่างหาก

กินกับข้าวสวยร้อน ๆ กินไปเหงื่อแตกพลั่กไปเพราะเราใส่พริกไป8เม็ด

ลืมไปนิดส์....ว่าเราไม่ได้กินน้ำจิ้มรสแซ่บด้วยกระหน่ำเพลิน ผลคือสามีปากบาน

แถมเจอข้อหาว่าจะ ฆาตกรรมเอาง่าย ๆ ด้วยนะเนี่ย ฮี่ ฮี่

 เรื่องเล่าเมื่อวันวานฯ

 อือนะพอได้กินปลาซาบะย่างซีอิ๊วนี่ นึกถึงตอนที่แต่งงานครั้งแรกกับพ่อเด็ก...

...แล้ว.....ต้องย้ายมาอยู่กับครอบครัวของสามีที่วรจักร

ประมาณว่า เมื่อสัก25ปีที่ผ่านมา

จำได้ว่าตอนทอ้งลูกชายคนแรกอยากกินปลาซาบะย่างซีอิ๊วมากกกกกกกกกก

เรากะพ่อเด็ก.........ชอบขับรถไปซื้อปลาซาบะย่างซีอิ๊วร้อนๆ 

 ที่ถนนเยาวราชมากินกันเรื่อย

เรามีร้านประจำร้านหนึ่ง.....ชอบตรงน้ำจิ้มเค้าอ่ะ

 เค้ามีให้2แบบคือ แบบน้ำจิ้มซีอิ๊วดำผสมน้ำขิง กะ น้ำจิ้มทะเลรสจัดจ้าน

เวลาจะออกไปซื้ออะไรกินนอกบ้านกินกันนี่ต้องระวังอย่างยิ่ง คือแอบ(ออก)ไป

ส่วนใหญ่พ่อเด็กจะต้องคอยมองว่าเมื่อไรหนอ?บ้านเหล่าม่า

ซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกะบ้านสามีจะปิดประตูบ้านนอนกันสักที

บางวัน 3 ทุ่มเค้ายังไม่พากันปิดประตูบ้านก็ต้องรอ ๆ จนกว่าเค้าจะปิดประตู

อยากกินมากก็ต้องอดทนรอ...อ่อลืม...เหล่าม่าก็คือ ย่า หรือ ยาย  อาม่า ก็คือ แม่ของสามี

แต่ที่พูดถึงนี่คือ ย่า ของพ่อเด็ก เค้ายังเป็นคนรุ่นเก่าอยู่ที่ห้ามลูก หลาน ออกไปกินข้าว

นอกบ้าน ต้องกินรวมกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา....ที่บ้านอาม่า

แม่สามี (อาม่า)จะเป็นคนทำอาหารเองหมด เรามีหน้าที่ไปจ่ายตลาดให้

ตอนเช้า กลางวันใครอยากกินอะไร เหล่าม่าไม่บ่น ไม่ว่า เพราเค้าไม่รู้ไม่เห็น

แต่....ตอนเย็นนี่สิจะต้องกินข้าวรวมกันพร้อมหน้าพร้อมตากัน ห้ามใคร

ออกไปกินร้านอาหารโดยไม่จำเป็นเด็ดขาด ถ้าไม่อยากโดนบ่นไม่เลิกก็ห้ามให้รู้เด็ดขาด

แหม...แต่บางทีตกดึกก็หิวหง่ะ แถมตอนท้องด้วยหิวบ่อยซึ่งถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา

ต้องไปแบบเงียบๆ นี่สิมันไม่ค่อยอยากทำหรอกนะ แต่ เฮ้อออออออออ

อือ ไงก็ขอให้ทั้งอาเหล่าม่า และ อาม่า สงบสุขอย่างชั่วนิรันดร์

จาก(อดีต)ลูก และ หลาน สะใภ้

นึกแล้วก็ขำดีนะ  อดีตเรื่องอาหารการกิน.