บรรดาศอฮาบะห์ทั้งหลายก็นิ่งเงียบ
แต่มีหนึ่งในนั้นได้ตอบว่า : พวกเขาคือบรรดามาลาอิกะห์
โอ้ท่านรอซู้ล
ท่านนบีฯ ก็ตอบว่า : ใช่ พวกเขาทั้งหลายมีความประเสริฐ
พวกเขาทั้งหลายได้อยู่ใกล้ชิดกับเอกองค์อัลลอฮฺ
และพวกเขาสรรเสริญต่อพระองค์อยู่ตลอดเวลา
และคำตอบที่คุณตอบมานี้ มันก็ถูก
แต่ยังมีอีกพวกหนึ่งที่มีความประเสริฐเหมือนกัน
บรรดาศอฮาบะห์ทั้งหลายก็นิ่งเงียบกันทุกคน
แล้วก็มีอีกคนหนึ่งได้พูดว่า : โอ้รอซูลุลลอฮฺ พวกเขาทั้งหลายคือ
บรรดาศาสนทูต (บรรดานบี) พวกเขาทั้งหลายมีความความประเสริฐ
ท่านนบีฯ ก็ปริ่มยิ้มออกมา แล้วก็ตอบว่า : ใช่ บรรดานบีทั้งหลาย
เป็นผู้ที่มีความประเสริฐ พวกเขาทั้งหลายเป็นศาสนทูตของอัลลอฮฺ
จะไม่ให้พวกเขาประเสริฐได้อย่างไร ก็ในเมื่อพวกเขาน้อมรับกับทุกคำสั่ง
สอนของพระองค์ และคำตอบที่คุณตอบมานี้ มันก็ถูก
แต่ยังมีอีกพวกหนึ่งที่มีความประเสริฐเหมือนกัน
บรรดาศอฮาบะห์ทั้งหลายก็นิ่งเงียบกันทุกคน
แล้วหนึ่งในนั้นก็ถามว่า : แล้วพวกเขานั้นเป็นใครล่ะ โอ้ท่านรอซู้ล ???
แล้วหนึ่งในนั้นก็ถามอีกว่า : หรือว่าพวกเราทั้งหลายนี้
เป็นพวกที่มีความประเสริฐ ???
ท่านนบีฯ ก็มองใบหน้าบรรดาศอฮาบะห์แต่ล่ะคน แล้วก็ยิ้มหวานออกมา
แล้วก็ตอบว่า : เป็นที่แน่นอน พวกเจ้าทั้งหลายย่อมมีความประเสริฐ
เพราะพวกเจ้าทั้งหลายได้อยู่ใกล้ตัวฉันตลอดเวลา
พวกเจ้าทั้งหลายยอมทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือฉัน
พวกเจ้าทั้งหลายย่อมมีความประเสริฐแน่นอน แต่ยังมีกลุ่มชนอื่นอีก
ที่นอกเหนือจากพวกท่าน
บรรดาศอฮาบะห์ทั้งหลายก็นิ่งเงียบกันทุกคน
พวกเขาไม่สามารถที่จะเอ่ยคำใดๆออกมาอีกแล้ว
จู่ๆท่านนบีฯ ก็ก้มหน้าของท่าน มองไปยังพื้นดิน
แล้วน้ำตาของท่านก็รินไหลออกมา
บรรดาศอฮาบะห์ก็ร่วมกันถามว่า : ทำไมท่านถึงได้ร้องไห้ออกมาล่ะ
โอ้รอซูลลุลอฮฺ
น้ำตาของท่านรินไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา
รินไหลเปียกจนถึงเคราของท่าน
ท่านนบีฯก็ตอบว่า : โอ้บรรดาสหายของฉัน รู้ไหมว่าพวกที่ประเสริฐที่ฉัน
หมายถึงนี้เป็นใคร พวกเขาคือบรรดามนุษย์ทั้งหลาย
พวกเขาจะถูกกำเนิดออกมา เป็นเวลาที่ช่างไกลจากฉันมาก
เป็นเวลาหลังจากที่ฉันได้ตายไปแล้ว พวกเขาทั้งหลายรักอัลลอฮฺ
พวกท่านทั้งหลายรู้ไหม พวกเขาทั้งหลายไม่เคยมอง
ไม่เคยเห็นหน้าตาของฉันเลย พวกเขาทั้งหลายไม่เคยใช้ชีวิตกับฉันเลย
ซึ่งไม่เหมือนกับพวกเจ้าอยู่ตอนนี้ แต่พวกเขาทั้งหลายต่างก็คิดถึงฉัน
โอ้บรรดาสหายของข้าทั้งหลาย ฉันก็คิดถึงพวกเขาทั้งหลายเช่นกัน
พวกเขาทั้งหลายมีความประเสริฐ พวกเขาทั้งหลายคือ อุมมัตของฉัน
น้ำตาของท่านก็ยังไหลไม่หยุดสิ้น
บรรดาศอฮาบะห์ทั้งหลายต่างก็ร้องไห้ออกมา
นี่คือความรักของท่านนบีฯ ที่ท่านได้มอบให้แก่เรา
และก่อนที่ท่านจะสิ้นลมหายใจ รู้ไหม ว่าท่านได้เอ่ยคำอะไรออกมา
ท่านได้เอ่ยคำว่า อุมมาตี อุมมาตี อุมมาตี
(ประชาชาติของฉัน ประชาชาติของฉัน ประชาชาติของฉัน)
แล้วจะให้ฉัน ผู้ซึ่งเป็นประชาชาติของท่าน
ไม่รักท่านได้อย่างไร
ร่อซูลุลลอฮฺ (ซ.ล.) ผู้ชายที่ดีที่สุดในโลก
TheLadyOfNovember
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ความรักที่ยิ่งใหญ่ด้วยคนค่ะ ^^
ขอบคุณมากค่ะ