ฟังดูบ้า หรือฟังดูเข้าท่า
วันนี้เป็นวันที่สองที่นอนยาวจากกลางคืน (ปกตินอนหลังเที่ยงคืน) แล้วมาลุกตื่นจริงๆ ตอนเย็น คือนอนยาวมากๆ หลับๆ ตื่นๆ แต่ไม่ยอมลุก ปกติจะนอนดึกแค่ไหนก็ตื่นช่วงสายๆ 8-9 โมง แต่เนื่องจากช่วงนี้รู้สึกไม่ค่อยดีอย่างที่เคยเขียนบล๊อกไว้วันก่อนๆ คือรู้สึกหมดอาลัยตายอยากสุดๆ เมื่อวานเลยนอนไม่ยอมลุกไปไหน ไม่ทำอะไร แม่ก็โทรมา แฟนก็โทรมา ก็แค่นอนรับโทรศัพท์ แล้วพยายามไม่คิดอะไร พยายามนอนให้หลับๆ ไป จนตื่นมาอีกทีตอนเย็นแฟนโทรมาตอนเลิกงานแล้ว ถามว่าจะออกไปรับหรือเปล่า เพราะปกติเราจะออกไปรับปากซอย หรือไม่ก็ขับรถไปรับแฟนที่ทำงาน แต่เมื่อวานก็ไม่ออกไป แฟนก็เลยเข้ามาเอง
แฟนมาถึง เราก็ได้เวลาที่คิดว่าจะลุกแล้วพอดี ก็ลุกมานั่งเช็คออเดอร์ลูกค้า มาสรุปออเดอร์วันนี้ที่มีคนสั่งและโอนเงินเข้ามา นั่งกินอะไรนิดหน่อย แล้วก็นั่งดูนู่นนี่ในอินเตอร์เนต อาทิ เช็คเมล์ อ่านบทความ อัพเดทเฟสบุ๊ค นั่งคิดอะไรไปอีกเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งดึกดื่นก็จัดของเตรียมส่งวันต่อไป คุยโทรศัพท์กับพ่อแม่รอบดึก (จะบอกว่ากำลังใจของเรามันก็ล้นหลาม พ่อแม่และแฟน ก็ยังพูดคุยกับเราดีอยู่ทุกวัน แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นมาเท่าไหร่ เผลอๆ หน่อยมันก็เป็นอะไรที่หดหู่อย่างแรงขึ้นมาอีก) เสร็จเราก็นั่งเขียนโปรแกรมสำหรับใช้บนเว็บของตัวเองต่อจากที่ค้างๆ เอาไว้ ก็เขียนไปจนเสร็จ แล้วก็คิดๆ ในใจว่า เออถ้าจะเขียนโปรแกรมอีก มันก็ทำได้นี่ (เราลาออกจากงานเพราะคิดว่าตัวเองเขียนโปรแกรมต่อไปไม่ได้ ความคิดมันไม่ต่อเนื่อง สมาธิสั้น ทำให้ทำงานออกมาไม่ดีเท่าที่ควร)
พอจบงานของตัวเองได้ 2 Process หลักๆ ตามที่ตั้งใจในวันนั้นแล้ว ก็หยุดแล้วไปอาบน้ำอาบท่า ว่าจะเตรียมนอนก็มันเลยเที่ยงคืนมาแล้วนิดหน่อย แฟนเราต้องไปทำงานตอนเช้าเดี๋ยวจะง่วง แล้วตอนนอนๆ อยู่ (หลังจากกินยาประจำวัน ซึ่งเป็นยาที่ทำให้นอนหลับลงได้ตามปกติ) ก็ปรากฎว่านอนไม่หลับ ซึ่งปกติที่นอนไม่หลับ มันจะตกอยู่ในห้วงภวังค์แห่งความซึมเศร้า แต่วันนี้ไม่ รู้สึกแปลกมากที่รู้สึกเหมือนคนปกติ ที่ไม่มีอาการเลย รู้สึกดีใจและฮึกเหิมในใจมาก(ความรูสึกมันเหมือนว่า เฮ้ยยยย หายแล้วเว้ย หรืออย่างน้อยมันยังมีสักวันที่เราไม่เป็นเหมือนจะบ้า)
ในสมองคิดเรื่องอะไรเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งไปคิดจับจดอยู่กับเรื่องโปรเจ็คตัวหนึ่งที่เคยคิดเอาไว้ว่าจะทำ แต่ยังไม่เคยได้ทำ ก็นึกๆ คิดๆ อยู่ในหัว อีกใจก็พยายามจะหลับ แต่สุดท้ายก็ไม่หลับ เลยลุกมาเปิดโน๊ตบุ๊ค นั่งก๊อกๆแก๊กๆ จัดแจงจดโดเมนเนมขึ้นมา 1 โดเมนเนมด้วยกัน เพื่อสำหรับโปรเจ็คตัวใหม่ที่ทำให้เรานอนไม่หลับลงได้นี้โดยเฉพาะ (คิดจนทนไม่ได้ต้องลุกขึ้นมาทำ) แล้วต่อด้วยกันเริ่มเขียนความต้องการของระบบ และดีไซน์หน้าตาเวบได้ออกมา 2 แบบ มันรู้สึกดีแฮะ ที่ได้ทำงานที่เราเคยชอบมาก แต่ไม่ได้ทำมาสักระยะหนึ่งเพราะรู้สึกว่าทำไม่ได้ นั่งทำอยู่จนเกือบเช้าราวๆ เกือบตี 5 ได้ ค่อยไปนอน เพราะคิดอะไรต่อไม่ออกแล้ว
แล้ววันนี้ก็จึงเป็นอีกวันที่นอนจนเย็น หลับๆ ตื่นๆ ก็ไม่ได้ง่วง แค่ไม่อยากลุกขึ้นมาทำอะไรๆ เหมือนๆ เดิม พ่อแม่ และแฟนโทรมาปกติ นอนคุยโทรศัพท์ไม่ยอมลุกไปไหน แม้ใครจะว่าอย่างไร จนเย็นเวลาแฟนเลิกงานพอดี ก็โทรไปบอกให้แฟนนั่งวินมอไซค์เข้ามาเอง เราไม่ออกไปรับ (ออกจะเริ่มเป็นแฟนที่ใจร้ายแล้วเรา) ตื่นมาก็ลองคิดสำรวจความรู้สึกตัวเองว่ามันรู้สึกปกติ หรือรู้สึกไม่ปกติไหม ตอนนี้ยังบอกไม่ได้เพราะยังเฉยๆ อยู่ แต่รู้สึกหูจะอื้อ มาตั้งแต่เมื่อวาน ไม่รู้เพราะนอนมากเกินไปหรือเปล่า
คิดว่าวันนี้จะนั่งต่องานโปรเจ็คที่ทำค้างเอาไว้เมื่อคืน หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะทำได้สำเร็จเสร็จสิ้นในเร็ววัน และประสบความสำเร็จในการทำในระยะเวลาอันสมควร (ไม่ได้ดองเอาไว้นานเหมือนโปรเจ็คอื่นๆ) คืนนี้อยากจะรู้สึกเหมือนเมื่อคืนอีก คือ รู้สึกปกติ มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก เป็นความรู้สึกที่อยากจะทำอะไร และเชื่อมั่นว่ามันทำได้จริง มีอยู่จริง มันจริง อะไรแบบนี้ ไม่ใช่ความรู้สึกหม่นหมอง และเข้าใจทุกอย่างแต่ไม่รู้สึกได้ มันเป็นความรู้สึกที่ทรมาณใจมาก การที่เราไม่รู้สึกยินดียินร้าย ไม่รู้สึกรัก ไม่รู้สึกดีใจได้ ทั้งๆ ที่ควรจะเป็น
Create Date : 29 มกราคม 2556 |
|
2 comments |
Last Update : 29 มกราคม 2556 19:16:43 น. |
Counter : 877 Pageviews. |
|
|
|
ทุกอย่างจะต้องผ่านไปด้วยดีครับ