นานมากแล้วที่มีเวลาให้เด็กๆ 4 ขา ไม่มากพอ ฮึๆ เมื่อก่อนก็อาบน้ำบ๊อย บ่อย เดี๋ยวนี้เหรอ เหอะๆๆๆ 1 เดือนผ่านไปยังกับผ้าขี้ริ้วเชียวแหละ ยิ่งช่วงนี้ที่นางทาสไม่สบาย ยิ่งต้องห่างไกลๆ เด็กๆ ต้องอยู่ในสถานกักกันทั้งคนทั้งหมา ไม่ค่อยได้คลุกคลีกันเท่าเช่นเคยๆ แต่สิ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนไปก็คงเป็นความรัก ที่มะม๋ามีให้ทาสอย่างเราๆ (มั้ง) ก็แอบคิดไปเองว่ามันรักเรา 5555 (ก็มันไม่เคยพูดว่าไม่รักนี่ ใช่ไหม ?? (แต่มันก็ไม่เคยพูดว่ารักเหมือนกันนะ ) ) เพ้อเจ้ออีกละ ^^และวันจันทร์ที่ผ่านมาก็ได้ทำการ อาบน้ำ + ตัดขน ให้คุณหมาตัวหนึ่ง แบบว่าต้องทำทีละตัว เพราะทาสเหนื่อยง่ายเหลือเกินช่วงนี้ เริ่มด้วยนายทาสนำตัวคุณนายใสปิ๊งไปอาบน้ำ แล้วมาทำการเช็ด + เป่าด้วยไดร์ ให้แห้ง แล้วนางทาสก็จัดการ ตัดสังกะตังออก ตามด้วยปัตตาเลี่ยน (งานนี้ต้องไถให้เตียน ) เนื่องจากช่วงนี้ไม่มีเวลาดูแลอย่างว่า เลยต้องไถให้เตียน หุๆๆๆๆ คุณนายนั่งให้ไถอย่างว่าง่ายเชียว รู้งานจริงๆ แต่...ไถไปได้แค่ครึ่งตัวเท่านั้น อยู่ดีๆ ก็มีลวดกระเด็นหลุดออกมาจากปัตตาเลี่ยน โฮะๆๆๆ งานนี้มีลางได้เป็นหมาเซอร์ จากผลการตรวจสอบพบว่าปัตตาเลี่ยนไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป เหอะๆๆๆ นางทาสก็หันรีหันขวาง เริ่มหงุดหงิดในหัวใจ เพราะเป้าหมายไม่สำเร็จดังคาด โชคดีนึกขึ้นมาได้ว่า เคยซื้อกรรไกร ที่ใช้ซอยขนมาอันนึง แต่มันเล็กมากๆ เหมือนของเด็กเล่นเลย แต่ไม่มีทางเลือก เพราะกรรไกรปกติตัดลำบากอยู่เหมือนกัน จึงไปเอากรรไกรที่ว่ามาทำงานต่อจากปัตตาเลี่ยนที่ค้างไว้ผลงานออกมา ดูดีเกินคาด แต่ก็ยังรู้สึกว่า งานนี้ สวยไม่เสร็จ!!!~ ไม่ใช่เพราะกรรไกรหรือปัตตาเลี่ยน แต่เพราะคนตัดนั่นเอง ^^