|
|
๐ คนยากไร้กับหนูตาย
คนยากไร้กับหนูตาย
ท่าน จุลลกเศรษฐี ในเมืองพาราณสี เป็นผู้ฉลาดเฉียบแหลม
เป็นบัณฑิตที่รู้จักปรากฏการณ์ต่าง ๆ
วันหนึ่งจุลลกเศรษฐีไปเฝ้าพระราชา...
ระหว่างทางเห็นหนูตายตัวหนึ่ง เขามองดูท้องฟ้าแล้วกล่าวว่า
"บุคคลผู้มีปัญญา อาจเอาหนูตายตัวนี้ไปเป็นทุนเลี้ยงลูกเมียได้"
ชายผู้ยากไร้คนหนึ่งชื่อ จูฬันเตวาสิก ได้ยินท่านเศรษฐีพูดเช่นนั้น
ก็คิดว่า ท่านเศรษฐีไม่รู้จริงคงไม่พูด
จึงเอาหนูตายตัวนั้นไปขายคนเลี้ยงแมว ได้ทรัพย์มากากนิกหนึ่ง
(กากนิก เป็นมาตราเงินอินเดียในสมัยนั้นที่มีค่าน้อยที่สุด เทียบมาตราเงินไทย 1 สตางค์)
จากนั้นก็นำทรัพย์หนึ่งกากนิกนั้นไปซื้อน้ำอ้อยงบ
(น้ำอ้อยที่เคี่ยวแล้วทำเป็นแผ่นสะดวกกับการพกพา)
แล้วเอาหม้อใบหนึ่งตักน้ำ ไปยืนคอยพวกช่างดอกไม้กลับจากป้า
ให้ชิ้นน้ำอ้อยและให้ดื่มน้ำคนละกระบวย
พวกช่างดอกไม้ก็ให้ดอกไม้คนละกำมือแก่เขา
จูฬันเตวาสิกเอาดอกไม้ไปขายได้เงินกลับมามากขึ้น
ก็นำเงินนั้นไปซื้อน้ำอ้อยงบและไปยืนคอยพวกช่างดอกไม้เช่นเดิม
ทำเช่นนี้จนเขามีเงินถึง 8 กหาปณะ (4 บาทเท่ากับ 1 กหาปณะ)
วันหนึ่ง ฝนตก พายุหนัก กิ่งไม้แห้งบ้างสดบ้าง
ถูกพายุพัดลงมาเป็นอันมากในพระราชอุทยาน
คนเฝ้าอุทยานไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรดี
จูฬันเตวาสิกจึงรีบไปบอกคนเฝ้าว่า...
"ถ้าจะให้ใบไม้กิ่งไม้เหล่านั้นแก่เขา เขาจะขนออกไปให้หมด"
คนเฝ้าสวนดีใจรีบบอกให้เขามาขนไปในทันที
ด้วยความดีใจ จูฬันเตวาสิก รีบกลับไปที่สนามเด็กเล่น ให้น้ำอ้อยแก่เด็ก ๆ
แล้วขอแรงให้ช่วยขนกิ่งไม้จนหมดภายในเวลาไม่นาน
กิ่งไม้จำนวนมากกองอยู่ที่หน้าประตูพระราชอุทยาน
ก็พอดีกับช่างหม้อหลวงที่มาเที่ยวหาฟืน
เพื่อเผาภาชนะดินของหลวงพบเข้า จึงขอซื้อกิ่งไม้เหล่านั้น
จากการขายไม้ ชายยากจนอย่าง จูฬันเตวาสิก มีทรัพย์เพิ่มขึ้นเป็น 16 กหาปณะแล้ว
เมื่อมีทรัพย์มากขึ้น เขาจึงคิดอะไรได้อย่างหนึ่ง
ด้วยการตั้งตุ่มน้ำไว้ไม่ไกลจากประตูเมือง เพื่อให้บริการคนหาบหญ้า 500 คน
เหล่านคนหาบหญ้าพอใจในบริการที่มีน้ำใจของเขา จึงเอ่ยปากว่า
"หากต้องการให้พวกตนช่วยอะไร ขอให้บอกได้เลย"
นอกจากคนหาบหญ้าแล้ว จูฬันเตวาสิก
ยังได้ผูกมิตรกับคนมากหน้าหลายตา ทำให้เขามีเพื่อนมากมาย
วันหนึ่ง เพื่อนดีคนหนึ่งก็มาบอกข่าวแก่เขาว่า
พรุ่งนี้จะมีพ่อค้าม้านำม้า 500 ตัวมายังนครแห่งนี้
จูฬันเตวาสิกจึงไปพบคนหาบหญ้า และขอซื้อหญ้าเตรียมเอาไว้
วันรุ่งขึ้น พ่อค้าม้านำม้า 500 ตัวมาถึง...
ก็พบว่ามีเพียง จูฬันเตวาสิก ที่มีหญ้าขาย
เขาได้กำไรจากการขายหญ้าในครั้งนี้ 1,000 กหาปณะ
โอกาสต่อมา ก็มีเพื่อนมาแจ้งข่าวแก่เขาว่า
มีพ่อค้านำเรือสำเภาขนาดใหญ่มาจอดเทียบท่า
จูฬันเตวาสิก ไม่รอช้า รีบไปขอเหมาสินค้าทั้งลำเรือเอาไว้
เมื่อพ่อค้ารายอื่นมาถึงจึงต้องมาซื้อสินค้าจากเขา
สุดท้ายเขาได้ทรัพย์มาเป็นจำนวนถึง 200,000 กหาปณะ
เมื่อได้ทรัพย์เป็นจำนวนมากเช่นนี้ เขาก็เกิดความคิดว่า
เราควรเป็นคนกตัญญู นำทรัพย์ที่ได้ไปตอบแทนท่านเศรษฐี
เร็วเท่าใจคิด จูฬันเตวาสิก ถือทรัพย์ 100,000 กหาปณะไปมอบให้เศรษฐี
เพื่อเป็นการตอบแทน พอท่านเศรษฐีทราบเรื่องทั้งหมด
เห็นในสติปัญญา และความเฉลียวฉลาด จึงยกลูกสาวให้แต่งงานด้วย
และเมื่อเศรษฐีล่วงลับไปแล้ว จูฬันเตวาสิก ก็ได้เป็นเศรษฐีแห่งเมืองนั้นสืบต่อมา
นิทานเรื่องนี้แสดงให้เห็นว่า...
การเชื่อฟังท่านผู้รู้ ไม่ดูเบาต่อคำสั่งสอน พยายามปฏิบัติตาม
และทำอย่างมีปัญญา ใคร่ครวญพิจารณาให้ดี มีความคิดรอบคอบ
และเมื่อได้ทรัพย์มาแล้วก็ระลึกถึงผู้มีพระคุณ
บุคคลผู้มีคุณสมบัติเช่นนี้ ย่อมไม่ตกต่ำ มีแต่จะตั้งตนได้
และเจริญรุ่งเรือง ความรู้ ความประพฤติ และการงานที่ดี
ย่อมเป็นที่พึ่งพิงของบุคคลได้ดีกว่าสิ่งอื่น
ดังภาษิตที่ว่า ไม่มีมิตรใดเสมอได้ด้วยวิชา
ชะตากรรมเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหยั่งถึงได้
แต่ความเพียรพยายามเป็นสิ่งที่เรารู้ได้และอยู่ในอำนาจของเรา
การทำความเพียรให้เป็นหน้าที่ของเรา การให้ผลเป็นหน้าที่ของกรรม
เมื่อหวังความสำเร็จผล ก็ต้องรู้จักรอคอย และควรคอยอย่างสงบ
ไม่ใช่กระวนกระวายใจ อะไรที่ควรได้ ย่อมได้มาเองโดยผลแห่งกรรม
หรือความเพียรชอบนั้นแล...
Credit..
หนังสือ เพื่อเยาวชน
สำนักพิมพ์คนรู้ใจ
| Create Date : 01 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 1 ตุลาคม 2552 22:19:43 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 660 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ตาตั้ม IP: 125.26.5.112 วันที่: 4 มีนาคม 2553 เวลา:13:19:41 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
ใช้สิ่งของรอบตัวเป็นประโยชน์....ทำให้เห็นค่าของๆเล็กน้อย.มีบทความดีส่งมาให้บ้างนะครับ
Churdpong69mk@hotmail.com