Chapter II,

เพิ่งจะจัดการกับ Blog ใหม่ไม่นานนี้เอง
รู้สึกว่ามันก็ไม่ยากแหะ การเขียน Blog เนี่ยยย มันสำหรับคนอารมณ์เหงาๆหรือป่าวว้า?
แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก ก็ใจมันอยากพิมพ์อะไรก็พิมพ์ไป
แต่เราคงเขียนอะไรไม่เก่งเหมือนอย่างพี่ๆเพื่อนๆ ในกอง

ตอนนี้ยังนั่งอยู่ที่ออฟฟิตอยู่เลย ในขณะที่ฝั่งตรงข้ามกับระดับสายตาเป็นพี่บก.ใจดีคนหนึ่ง
จะว่าไปแล้วไม่ใช่ไม่อยากกลับนะ แต่กำลังตัดสินใจว่าจะไปขอนแก่นดีไหม

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาก็เพิ่งทำใจไปบอกพี่อรได้ว่าได้ทุนไปเรียนเกาหลีแล้วนะ
พีเค้าก็ดีใจ เราเองก็ดีใจ ที่ระดับผู้บริหารอย่างพี่อรไม่ถือสาโกรธแต่อย่างไร
ทั้งพี่อร ยังบอกว่า "นี่แหละที่พี่ถึงทำสัญญากับเรา จึงไม่ไ่ด้ให้เป้นพนักงานประจำ"
โครตดีใจและขอบคุณพี่อรมากครับที่เข้าใจน้องคนนี้
เราเองก็บอกพี่อรว่า ผมหน่ะรุสึกเหมือนพวกพี่เป้นพี่ผมตลอดเวลา

เมื่อวานเงินเดือนเพิ่งออก จิงๆก้ได้เยอะนะ แต่โดนหักภาษีด้วย
เแอบเซ็งนิดหน่อย
ได้ตังคืมาก็ไมไ่ด้ใช้
ก็ส่งกลับไปที่บ้านหมื่นนึง ตัวเองใช้เองไม่เท่าไหร่
นี่เลยเป้นเหตุผลว่าทำไมถึงไปขอนแก่นไม่ได้

จัดฟันมาก้เกือบหกปี แทบจะไปหาหมอไม่กี่ครั้ง
หมอก้ให้โอกาสไม่รู้กี่ครั้ง แต่ก้คงหงุดหงิดเราน่าดู แต่คุณหมอก็ยังใจดี
ปีที่แล้วไปบวชมาเกือบปี ก้ยิ่งไมไ่ด้ไปหาหมอเลยทั้งปี
ฟันบนเสร็จ ใส่รีเทนเนอร์แล้ว เหลือฟันล่างที่ต้องแก้บ้าง

ถ้าฟันไม่เสร็จก้ไม่สามารถเดินทางได้ตามกำหนด เพลอๆ อาจจะหลังพฤษภาหรือป่าว ไม่รู้

ตอนนี้ก็ไม่รุ้จะเริ่มต้นชีวิตยังไง ก็บอกกะเจ้านายว่าคงทำงานไม่ได้เต็มที่
เพราะต้องไปเรียนภาษาเพิ่มด้วย และไหนจะมีสอนอีก
ต้องเดินทางไปมาๆระหว่าง สองสามที่ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย // _

เมื่อวานเอิร์ท พอมันรู้ว่าเราจะไปเกาหลีแล้ว ก็ริเริ่มสนใจทำธุรกิจึ้นมาทันที
ฮ่าๆ ก็ดีเนอะ จะได้มีธุรกิจเสริมอีกทางหนึ่ง กลับมากะว่าจะรวยๆๆ อย่างเดียว
อยากมีคอนโดเป็นของตัวเอง สบายๆ ไม่ต้องมีแฟน มีแต่เพื่อนดีๆซักไม่กี่คนก้พอล่ะ

ตั้งแต่เลิกกับเซรินไป เราคงไม่ต้องหาใครใหม่หรอก ความรักแมร่งโครตเจ็บปวด ฮ่าๆ

ตอนนี้เวลาจะสามทุ่มล่ะ ถ้าไปขอนแก่นตอนนี้ก้ยังทัน รถที่หมอชิตน่าจะมีทั้งคืน

แต่ก็นะ อยกาเก้บตังค์ไว้เปิดระบบ Edge เพราะว่าเนื่องจากไมไ่ด้ทำงานที่เวิร์คพอยท์เต็มเวลาแล้ว

เราจึงต้องเปิดสัญญาณไว้ เผื่อปาร์คส่งอีเมลล์ หรือ KaKao Talk มา จะได้ส่งข่าวให้นายได้ทัน

จริงๆ ชีวิตเรามันก็ไมไ่ด้มีอะไรมากในตอนนี้

ตั้งแต่เรียนจบมา เพื่อนๆทั้งสนิทและไม่สนิทก็หายไป ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง

ถามว่าเรามีความสุขไหม บางครั้งเราก็มีความสุขที่อยู่กับตัวเองเช่นนี้

แต่บางทีก็ต้องการใครซักคนที่อยู่คอยเป็นกำลังใจ

เรากะว่าก่อนไปเกาหลีจะไปตอกจมูกให้โด่งเหมือนพี่คุณเค้าหน่อย ฮ่าๆ ใจก้ป๊อดอยู่นะ

แต่คงยาก ไหนจะเงิน ไหนจะเอาเวลาไปพักรักษาตัวอีก ไงก็คงไม่ทัน (= ="

รู้สึกว่าทำอะไรแทบไม่ทันเลย (ถอนหายใจทันที)

คงต้องรีบเคลียร์อะไรก่อนไปให้เสร็จ

จากนี้ไปเราจะไปเริ่มต้นใหม่ และที่คือ Pre-life การเตรียมชีวิตในหลายๆด้าน

เห้อ เหนื่อยเหลือเกิน สามทุ่มล่ะ วันนี้คงต้องไปก่อน

คงต้องตัดสินใจอีกทีว่าจะไปขอนแก่นไหม

Create Date : 02 มีนาคม 2555 Last Update : 2 มีนาคม 2555 21:08:47 น. Counter : 577 Pageviews.		1 comments
Share Tweet