Episode X : Front Line...

"เครื่องบล๊อคแล้ว ขึ้นได้เลยครับ.."

ผมวิทยุสั่งการไปยังรถบรรทุกของเรา ให้ทำการเทียบเข้ากับเครื่องบินได้เลย หลังจากเครื่องเข้ามาจอดสนิทที่หลุมจอดเรียบร้อย จากนั้นDriverจะทำการยกตัวถังรถขึ้นเทียบกับประตูเครื่องบิน และรอครับ รอจนกว่าผู้โดยสารทั้งหมดจะลงจากเครื่อง รอจนกว่าลูกเรือจะเดินเช็คห้องโดยสารเสร็จ รอจนกว่าpurserจะอนุญาตให้ลูกเรือเปิดประตูเครื่องบินให้พวกเราเริ่มทำงานได้ และรอจนกว่าpurserจะอนุญาตให้พนักงานที่เกี่ยวข้องทุกฝ่ายเดินเข้าเครื่องบินได้ (ต้องรอครับ เพราะเมื่อผู้โดยสารลดหมด ลูกเรือจะเดินเช็คที่นั่ง เผื่อใครลืมอะไรไว้ ส่วนลูกเรือประจำครัวจะต้องล๊อคกุญแจตู้และรถเข็นที่มีของมีค่าต่างๆทั้งหมดก่อน)

"Flight UN52X เวลาลง 10.30 เวลาออก 12.35" หากดูจากข้อความนี้ ผมจะมีเวลาทำงานถึง2ชั่วโมงกับ5นาที แต่ในความเป็นจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่

เครื่องลงเวลา10.30 กว่าจะวิ่งมาจอดก็10.48เข้าไปแล้ว... กว่าผู้โดยสารจำนวน 500+ จะเดินสะโหลสะเหลออกจากเครื่องหมดก็กินเวลาไปอีกถึงร่วม20นาที นานๆครั้งก็จะมีเหตุผู้โดยสารเมา มีเรื่องชกต่อยกันบนเครื่อง กว่าตำรวจจะมาเคลียร์ได้ก็อีก10นาที ใหนจะลูกเรือเช็คเครื่องก่อนอีก เอาเข้าจริงๆแล้วกว่าผมจะได้เดินเข้าเครื่องบินเพื่อเริ่มงานนั้น ก็ปาเข้าไปถึง 11.05 แล้วครับ

ความฝังใจของผมกับสายการบินรัสเซียคือ ลูกเรือจะไม่เปิดประตูเครื่องด้านขวาให้DriverกับLoaderของผมเข้าเครื่องเอง ผมจะต้องเดินไปบอกกับตัวลูกเรือเองแทบทุกครั้ง แต่มันมีปัญหาอยู่ที่ ไอ้ลูกเรือชาตินี้เค้ามีความเป็นชาตินิยมสูงมากๆๆๆๆครับ ฟังภาษาอังกฤษแทบไม่ออก กว่าจะพูดกันรู้เรื่องก็หมดไปอีกหลายนาทีเลย ซ้ำร้าย เครื่องบินของเที่ยวบินนี้มักจะเป็นเครื่องขนาดใหญ่ เช่น Boeing 747 เป็นต้น

เครื่องยิ่งใหญ่ รถขนของยิ่งเยอะ เพราะฉะนั้นผมก็จะต้องวิ่งไปฟุดฟิดฟอไฟให้ลูกเรือเปิดประตูให้ถึง 3 บานด้วยกัน เสียเวลาบานละหลายนาทีครับ ยังไม่ทันจะได้เริ่มโหลดของกันก็เหนื่อยแล้ว >.<

เมื่อประตูเปิด เราก็จะต้องเริ่มงานกันทันทีครับ เพราะเวลาไม่คอยท่า แต่อุปสรรคยังไม่หมดแค่ลูกเรือชาตินิยมเท่านั้น! สุดยอดแห่งความขัดแย้งในการทำงานบนเครื่องบินที่เกิดขึ้นเป็นประจำคือ สงครามระหว่างCateringกับCleaningหรือพนักงานทำความสะอาดครับ

เราเริ่มงานเขาก็เริ่มด้วย พนักงานทำความสะอาดจะเข้ามาทำบนเครื่อง747นี่ประมาณร่วมๆ10ถึง15คน โดยพวกเขาจะมีการแบ่งหน้าที่กันชัดเจนครับ ว่าใครดูดฝุ่น ใครเก็บขยะ ใครเปลี่ยนปลอกหมอน ใครทำห้องน้ำ พอเข้ามาในเครื่อง พวกเขาก็จะเริ่มหน้าที่ใครหน้าที่มันทันที สำหรับที่ขัดแย้งทะเลาะกันบ่อยที่สุดกับพวกผมก็จะมีพวกหน้าที่ดูดฝุ่นกับเก็บขยะตามเบาะครับ

ก็เพราะทางเดินในเครื่องบินมันแคบ ..แคบมากๆ เครื่องดูดฝุ่นนั้นก็จะต้องมีปลั๊กมีสายไฟซึ่งก็จะลากกันไปตามทางเดินบนเครื่อง ซึ่งทางที่เขาไป ก็คือทางเดียวกับที่เราจะต้องเข็นตู้อาหารไป ปัญหาเกิดละครับ เราเข็นตู้ทับสายไฟเค้าหลุด เกิดอาการหงุดหงิด บางครั้งพอเหยียบสายไฟแล้วตู้อาหารก็จะล้มเอา บ่อยๆเข้าก็เริ่มมีปากเสียงกันละครับ เพราะต่างคนต่างรีบ ผมก็ต้องคอยห้ามมวยกันบ้างบางครั้ง ส่วนกับคนที่เก็บขยะตามเบาะนั้น พวกเขาจะมีถุง(เรียกกระสอบก็ได้)ขยะขนาดใหญ่เดินลากไปตามทางเดิน เก็บขยะได้ก็โยนใส่ถุงไปเรื่อยๆ 

แต่แปลก บางคนผมก็ไม่ทราบว่าเค้าบูชาอะไรถุงขยะรึปล่าว ห้ามเดินข้ามครับ!!! เดินข้ามเมื่อไหร่หันมาด่าทันที เป็นงงมากๆ จะไม่ข้ามก็ไม่ได้ เพราะถุงขยะใหญ่จนเต็มทางเดิน ไม่ข้ามก็คงต้องรอเค้าเก็บจนเสร็จนั่นแหละครับ

เคยมีเหตุที่พนักงานของผมมีปากเสียงกับพนักงานทำความสะอาด แกคงโมโหมาก เข็นตู้อาหารชนโครมเข้าไปเลย ผลคือพนักงานทำความสะอาดคนนั้นถึงกับกระดูกข้อเท้าแตกครับ เพราะตู้อาหารมันหนักมาก 

นี่คือปัญหาและความวุ่นวายอย่างแรกๆที่เราต้องพบเจอเมื่อเริ่มงานบนเครื่องบินครับ ตอนต่อไปเรามาดูปัญหาต่อไปกัน ^^