ลองไปฟังเวอชั่นคุณสุเทพ ซึ่งถือว่าเป็นต้นฉบับกันบ้างครับ


เพลงนี้ บันทึกแผ่นเสียงโดย สุเทพ วงศ์กำแหง เมื่อ พ.ศ. 2501 ครูชาลี อินทรวิจิตร เขียนเล่าเอาไว้ ใน หนังสือ คอนเสิร์ตเชิดชูครูเพลงครั้งที่ 2 ชาลี อินทรวิจิตร ว่า
"ผมมีเพื่อนต่างวัยอยู่ 2 คน คือ ชรินทร์ นันทนาคร และ สุเทพ วงศ์กำแหง ผมพบเขาร้องเพลง เห็นว่าเสียงดี แทนที่ผมจะร้องเอง ก็ตัดสินใจเลิกร้อง เปลี่ยนใจ ให้เพื่อน 2 คนนี้ ร้องแทน ผมหันมาแต่งเพลงให้เขาร้อง
ธรรมชาติของ 2 คนนี้ต่างกัน สุเทพ ควรร้องเพลงใส่อารมณ์ เสียงออเซาะ sexy ชรินทร์ เพลงที่แต่งให้ต้องเสียงกว้าง มีวรรณยุกต์โทเยอะๆ เสียงเขามีพลัง
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ชรินทร์ จะไปอเมริกา อยากได้เพลงที่นำไปร้องให้คนไทยที่นั่นฟัง ฟังแล้วร้องไห้คิดถึงบ้าน ผมจึงแต่ง เพลงไกลบ้านให้ ปรากฏว่า ประสบความสำเร็จมาก
เมื่อ สุเทพ จะไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น 3 ปี กลัวแฟนลืม ผมก็เลยแต่ง เพลงรักอย่ารู้คลาย ให้
เมื่อ สุเทพ ไป เพลงนี้ถูกเปิด เผยแพร่อยู่ตลอด คนก็รำลึกถึง สุเทพ ไม่มีใครลืม สุเทพ
เมื่อเขากลับมา ผมก็แต่ง เพลงบ้านเราให้เขาขับร้อง ทุกเพลงดังระเบิด เป็นที่แพร่หลาย ประชาชนสนใจ นำไปขับร้องกัน ทั่วบ้านทั่วเมือง..."

ขอบคุณข้อมูล ttp://board.palungjit.com //www.charinshow.com/

อันนี้เวอชั่นคุณก๊อดจักรพันธ์ นับว่าร้องได้เพราะไม่แพ้ครูเพลงข้างต้นเลยทีเดียวครับ

ชอบตรงบรรเลงเปียโน ในตอนอินโทร เสียงเปียโนที่พรมนิ้วลงไป เหมือนตอกเข้าไปในใจผู้ฟังเลยทีเดียวครับ



...โอ้ใครจะคอยพัดให้คลายร้อน โอ้ใครเขาจะร้องกลอนกล่อมเจ้าให้นอนฝันดี...