เพียงคนหนึ่งคน ที่ค้นหาชีวิต ถูกหรือผิด ชีวิตเหมือนบททดสอบ บางคราวเจ็บช้ำ จำไว้เป็นบทเรียน ผ่านมาแล้วผ่านไป เก็บไว้เพียงความทรงจำ
Google
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2552
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
12 สิงหาคม 2552
 
All Blogs
 
มะขามเปียกค้างปี และคำสารภาพ

เพราะความโง่เขลา เบาปัญญา และยึดถือทิฐิมานะในเรื่องผิดๆ
ติดอยู่กับความน้อยเนื้อ ต่ำใจ...ทำให้เกิดบาดแผลในอารมณ์ร้าวลึก

เกรี้ยวกราด..ร่ำไห้ เมื่อแม่ไม่ทำโทษน้อง
ทั้งๆ ที่เหตุที่เกิดน้องเป็นคนก่อ และฉันคือคนที่โดนทำร้ายจนได้เลือด
แต่กลับถูกตีซ้ำ..ในฐานะที่เป็นพี่ ควรมีสติมากกว่า

หนูจะไปอยู่ที่อื่น ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้านนี้
คือคำพูดที่หลุดออกจากปากในยามขาดสติ
เด็กสาวก้าวออกมาเผชิญโลก เพราะคิดว่าแม่ลำเอียง
...ทิ้งทุกสิ่งไว้เบื้องหลัง ดวงตาที่พร่ามัว หัวใจที่ปิดกั้น
ไม่ทันได้เห็นแม่ออกมายืนร้องไห้กวักมือเรียก
หูอื้อเพราะความโกรธ จนไม่ได้ยินเสียงแว่วๆ ของแม่ว่า "อย่าไปเลยลูก"

----------------------------------------------------------------

หลังเทศกาลสงกรานต์ปี 49
ลานสนามกว้างข้างบ้านไม้ยกพื้นสูง..
รถยนต์สามคัน บรรทุกสัมภาระพร้อม ติดเครื่องเตรียมเดินทางกลับเมืองใหญ่
พี่-น้อง สวมกอดแม่ผู้ชรา ร่ำลาขอพร..เห็นแม่เช็ดน้ำตาป้อยๆ
ฉันเดินไปกราบลาแม่เป็นคนสุดท้าย และไร้คำพูดใดๆ อย่างเคย
แม่ยกมือขึ้นลูบหลัง..ฉันถอยห่างออกมา หันหลังเปิดเข้าไปนั่งในรถ

เมื่อรถค่อยๆเคลื่อนผ่านรั้วบ้าน ฉันบอกลาแม่อีกครั้งผ่านกระจกมองหลัง
ภาพแม่ถือไม้เท้า เดินกระย่อง กระแย่งมาเกาะรั้วมองตามรถของลูกๆ
ฉันปล่อยให้น้ำตาไหลริน..

-----------------------------------------------------------------

พฤษภาคม 51
ฉันเคลียร์ทุกอย่าง เตรียมตัวเดินทางไกล
เพื่อทิ้งบางอย่างไว้เบื้องหลัง..ตามนิสัยถาวรที่ไม่เคยเปลี่ยน

ตู้เย็นชั้นในสุด...
มีก้อนสีน้ำตาลเกือบดำ ขนาดเท่ามะพร้าวลูกย่อมๆ
ถูกทิ้งร้างไว้ตั้งแต่ปีก่อนนู้น
มะขามเปียก..ที่แม่แบ่งให้ลูกๆ ทุกคน
นอกเหนือไปจากข้าวสาร อาหารแห้งที่แม่พอจะจัดหาให้ลูกๆ ได้

เพียงแต่ฉันปฏิเสธ..ที่จะ"เอา"อะไรจากแม่
และประโยคที่ฟังดูแห้งแล้ง "หนูไม่เดือดร้อน"
แม่คะยั้นคะยอ และบอกว่า..เอามะขามเปียกไปนะ
เพราะปีนี้มะขามเปรี้ยวเยอะ...เห็นหล่นเต็มพื้น แม่ไปเก็บมาแกะไว้เยอะแยะ

ฉันพยักหน้าอือออ..ก็ได้ ก็ได้
เมื่อมาถึงบ้าน..ฉันโยนเก็บไว้ในตู้เย็นชั้นในสุด
และมะขามเปียกก้อนนั้น ก็ถูกลืมเลือนอย่างตั้งใจ

---------------------------------------------------------------

ฉันขนข้าวของบางอย่างที่ไม่ได้ใช้ไปให้น้องชายคนเล็ก
รวมทั้งมะขามเปียกแข็งๆ ดำๆ ก้อนนั้น
น้องรับไปแบบงุนงง สงสัย..
ฉันพยักหน้าใช่ นั่นมะขามเปียกของแม่ตั้งแต่ปีก่อนโน้น
เพราะปีนี้..แม่ไม่มีเรี่ยวแรงพอจะเดินไปเก็บมะขามมาแกะเก็บไว้ให้ลูกๆ เช่นเคย

ฉันบอกน้อง..อย่าทิ้งนะ ไม่รู้ว่าน้องจะทำอะไรกินหรือเปล่า แต่อย่าทิ้ง
น้องบอกว่า...แล้วพี่หล่ะ
แม่ให้มาตั้งแต่ปีไหน..ไม่ใส่ใจ ก็เหมือนทิ้งขว้าง
ฉันกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ..พี่รู้
มะขามเปียกค้างปี..ที่เราสองพี่น้องน้ำตาซึม

----------------------------------------------------------------

สิงหาคม 52
โทรศัพท์กลับเมืองไทย
นับครั้งได้..ที่คุยกับแม่ เพราะฉันจะถามไถ่เรื่องราวผ่านเพื่อนสนิทมากกว่า
เสียงแม่สั่นเครือตามสายมาไกลๆ..คิดถึงลูกเหลือเกิน
ทำไมไม่โทรหาแม่ ส่งข่าวเป็นตายร้ายดี ให้แม่รู้บ้าง
ฉันถามว่าแม่สบายดีไหม..
แม่บอกว่าใกล้ฝั่งเต็มทีแล้วลูก เมื่อไหร่จะกลับมาเยี่ยมแม่
ตอนนี้บ้านสวนเรารกร้างเต็มที..
เศรษฐกิจไม่ค่อยดี เทศกาลปีนี้ พี่-น้อง เลยไม่กลับบ้าน
ฉันเงียบไป..ก่อนตัดบทว่า แล้วหนูจะโทรมาหาใหม่วันแม่นะ

หนูสัญญา..หนูจะกลับมาอยู่กับแม่
ฉันพูดออกมาเบาๆ กับมือถือที่กดตัดสาย..พร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรั่งพรู

-------------------------------------------------------------

มะขามเปียกจากร้านจีนที่ซื้อมาใส่ตู้เย็นไว้
หาใช่เพื่อการทำอาหารเป็นหลัก
แม้จะช่วยชดเชย...เยียวยา ความรู้สึกผิดบางอย่างไม่ได้
แต่ทุกครั้งที่นำออกมาเป็นส่วนประกอบอาหาร
มันทำให้..คิดถึงมือเหี่ยวๆ กับก้อนดำๆ ที่ฉันตั้งใจลืมเลือนได้เสมอ

ไม่ใช่แม่ที่ลำเอียง แต่เป็นฉันที่หัวใจมืดบอด
ค้นหาความรัก..โดยทิ้งห่างรักแท้ที่ไม่ต้องไขว่คว้าจากที่ใดเลย
ท่านไม่ได้หนีไปไหน แต่ฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายผลักไสท่านตลอดมา

หนูรักแม่นะ..
วันแม่ปีนี้ฉันตั้งใจจะบอกคำๆ นี้กับแม่
25 ปีมาแล้วหลังจากวันนั้น นานเหลือเกินสำหรับลูกอกตัญญูคนนี้
ฉันจะไม่ยอมพลาดโอกาสที่จะบอกให้แม่รู้
ฉันจะขอโทษแม่..แม้ว่ามันไม่อาจหมุนย้อนเวลามาแก้ไขได้
แต่ในวันที่ฉันยังมีแม่ ได้ยินเสียงท่าน ได้รู้ว่าท่านยังรัก ยังห่วง
ฉันจะไม่ยอมโง่ หลงผิด เหมือนที่ผ่านมาอีกครั้ง

คิดถึงแม่เหลือเกิน

12 สิงหา
ฉันยังคงรอ..โทรศัพท์จากเมืองไทยในฐานะแม่ของลูกเช่นกัน
วันเวลาของวันนี้ค่อยๆ คืบคลานและกำลังจะหมดไป




Create Date : 12 สิงหาคม 2552
Last Update : 8 สิงหาคม 2553 22:25:32 น. 37 comments
Counter : 882 Pageviews.

 


โดย: pet.sp วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:17:42:10 น.  

 
อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ ภาพของคุณซ้อนภาพของเรา

เราเองก็ทำผ่านมาคล้ายคุณ คิดไปเองทั้งนั้น

วันนี้ได้ยินเสียงพ่อกับแม่ ได้คิดเวลาที่เหลืออยู่

จะไม่อยู่กับความเฉยเมยและฐิติแล้ว


โดย: จูหน่านพ วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:19:32:30 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

พี่กุ้งจ๋า...
น้องอ่านแล้ว น้ำตา..พาลจะไหล
ทำให้อดคิดถึงแม่ ที่จากไปไม่ได้
อยากให้ท่านกลับมาอยู่กะเราเหมือนเดิม แต่ก็เป็นแค่ ...ฝัน
แต่ในความเป็นจริง...ท่านยังอยู่ในใจของเราเสมอ ...เพราะ...รักแม่ที่ซ๊ดเลย


โดย: Little pearl วันที่: 13 สิงหาคม 2552 เวลา:2:31:00 น.  

 
ต่อให้ลูกทำร้ายจิตใจแม่แค่ไหน แม่ทนได้เสมอและให้อภัยลูกตลอดเวลาค่ะ

ลูกก็ทำได้ ถ้าจะหยิบโทรศัพท์แล้วโทรฯหาแม่ บอกรักแม่ คำเดียว
คนเป็นแม่คงน้ำตาไหลด้วยความปิติที่ได้ยินคำว่ารักแม่จากปากลูก

คุณกุ้งทำได้ค่ะ


โดย: ซองขาวเบอร์ 9 วันที่: 13 สิงหาคม 2552 เวลา:19:14:22 น.  

 
บล็อกนี้ของคุณกุ้งเป็นที่สุดแห่งความในใจของลูก

กลั่นตัวอักษรออกมาเป็นความรู้สึก
ได้รับรู้ความจริงแห่งหัวใจของลูก

แม้ท่านจะไม่ได้อ่าน ท่านคงรับทราบอยู่แล้วด้วยธรรมชาติความเป็นแม่ของลูกครับ

รักษาสุขภาพนะครับ



โดย: Insignia_Museum วันที่: 13 สิงหาคม 2552 เวลา:21:34:17 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่กุ้ง
อ่านไปน้ำตาซึมไปเลยค่ะ
ไม่ว่านานแค่ไหนคนเป็นแม่ก็ยังรอคอยลูกอยู่เสมอ

พี่กุ้งเป็นอย่างไรบ้างค่ะณีไม่ได้แวะมาทักทายเสียนานเลย ช่วงนี้สุขภาพณีไม่ค่อยเอื้ออำนวยเท่าไรเลย ป่วยบ่อยมาก ๆ เลยค่ะ


โดย: paerid วันที่: 14 สิงหาคม 2552 เวลา:14:23:57 น.  

 

เขียนได้ซาบซึ้งมากค่ะคุณกุ้ง

อย่าปล่อยให้เวลาผ่านเลยไป โดยที่เราไม่ได้ทำสิงที่อยากทำให้แม่นะคะ

เพราะถ้าไม่มีท่านแล้ว คนที่เสียใจตลอดไปก็คือเรา

พิมเสียแม่ไปแล้ว พิมเข้าใจว่าทุกนานที่ที่ได้อยู่ได้พูดคุยกับแม่มันมีค่ามากแค่ไหนค่ะ


ดีใจที่คุณกุ้งแวะไปทักทายกัน
เห็นคุณกุ้งนานๆจะอัพบลอกที
ตอนนี้อยู่ที่เมืองไทยเหรอคะ

มีความสุขมากๆนะคะ


โดย: ม่านฟ้านาคราช วันที่: 14 สิงหาคม 2552 เวลา:16:04:15 น.  

 
ไม่ได้เข้ามาคุยด้วยกันพักใหญ่ๆ เลยค่ะ
พอได้มีโอกาสเข้ามาวันนี้ อ่านเรื่องราวระหว่าง
คุณกุ้งกับคุณแม่แล้ว .. น้ำตาค่อยๆ รื้นค่ะ
เพราะก็มีบ้างบางส่วนที่ตัวเองยังคิดว่าตัวเองยังทำดี
กับแม่ไม่พอเลยค่ะ .. แต่ก็ด้วยอะไรบางอย่าง
เลยยังไม่สามารถแสดงออกมาได้หมดค่ะ ...


โดย: JewNid วันที่: 16 สิงหาคม 2552 เวลา:9:19:01 น.  

 
สวัสดีค่ะ

เรื่องนี้เรียกน้ำตาได้เลยค่ะ
เคยมีประสบการณ์แบบนี้เหมือนกันค่ะ
คิดว่าแม่ไม่รัก แม่ลำเอียง
ต้องหนีไปให้พ้นจากคนคนนี้
แต่ว่าไปได้ไกลแค่หน้าปากซอยเองค่ะ
น้อยใจมากอยู่ค่ะ แต่รักแม่มากกว่า

ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะคะ
บ่อยครั้งที่คุณกุ้งเขียนเรื่องจริงในชีวิต
แล้วสะกิดโดนใจจัง ๆ
ทำให้ต้องรีบทำดีกับคนใกล้ตัว

ทุกวันนี้หาแฟนไม่ได้
เจ้านายไม่รัก ไม่สนเลยค่ะ
ฉันมีรักแท้อยู่ในมือฉันแล้ว
คุณกุ้งก็เหมือนกันนะคะ

มีความสุขมาก ๆ นะคะ
เมืองไทยร้อน ๆ ค่ะ
ทั้งด้วยสถานการณ์และอากาศค่ะ



โดย: raya-a วันที่: 17 สิงหาคม 2552 เวลา:15:40:12 น.  

 
เจ้กุ้งที่รักของหนู

หนูยังไม่มีเวลาอ่านเลยค่ะ
ต้องรีบไปแล้ว

สัญญาว่า ถ้ากลับบมาอีกเมื่อไหร่
หนูจะกลับมาอ่านให้ละเอียดเลยนะ

รัก+คิดถึงเจ้กุ้งมากๆเลยนะจ๊ะ


โดย: unsa วันที่: 18 สิงหาคม 2552 เวลา:14:35:39 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...



โดย: Little pearl วันที่: 18 สิงหาคม 2552 เวลา:17:18:00 น.  

 


คุณเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้บ้างไหม?
คุณ…..รู้สึกอย่างไร?



มากับความระลึกถึงค่ะคุณกุ้ง

เรื่องจริงหรืออิงนิยายคะนี่
ถ้าเป็นเรื่องจริง 12 สิงหาคม คุณกุ้งคงส่งผ่านความรักไปทางเสียงเรียบร้อยแล้ว
และหลากหลายความอัดอั้นที่บีบคั้นคาใจมานานก็คงทุเลาเบาลง

ป้ามีลูก และคุณกุ้งก็มีลูก
ความรู้สึกของคนเป็นแม่ไม่แตกต่างกัน

ต่อให้กั๊ตทำผิดแค่ไหนมีหรือคุณกุ้งจะโกรธจะเคืองจนไม่ให้อภัย
ต่อให้คุณกุ้งทำผิดแค่ไหน มีหรือแม่จะโกรธจะเคืองจนไม่ให้อภัย

ฉันใดก็ฉันนั้น…….เช่นกัน

ไม่สายสำหรับการทำความดีค่ะ


คมคำ : ปล่อยคนผิด 10 คน ดีกว่า ลงโทษผู้บริสุทธิ์ 1 คน ….หรือไม่?





โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 20 สิงหาคม 2552 เวลา:19:01:30 น.  

 

อ่านไปน้ำตาซึมไปด้วยจริงๆนะคะ



ไม่ได้มามือเปล่า
แต่เอา"กล้วยนาง"สีชมพูลูกเป้ง...มาฝากนะคะ


โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 22 สิงหาคม 2552 เวลา:16:55:42 น.  

 


พักนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาเยี่ยมเยียน

มัวแต่ทำหนังสืออยู่ครับ

วันนี้เพิ่งมีเวลาอัพบล็อกแจ้งข่าว

อยากเชิญไปพบกับ....

"สหายหรรษา"

หนังสือเล่มใหม่ล่าสุด

ที่ทำเองกับมือทุกขั้นตอนครับ...






โดย: ลุงแว่น วันที่: 22 สิงหาคม 2552 เวลา:17:29:42 น.  

 
คุณกุ้งคะ
ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยได้อยู่บ้าน และไม่ค่อยได้เข้าบล็อกค่ะ เพิ่งมีโอกาสวันนี้...

ถ้อยคำและเนื้อความวันนี้กินใจคนอ่านจนไม่อาจเขียนอะไรอื่นได้
นอกจากอยากบอกว่า
อยากให้เสียงโทรศัพท์ดังทั้งสองสาย...
คนอยู่ระหว่างกลางจะได้มีโอกาสสุขใจบ้าง

โลกนี้กว้างใหญ่
ทะเลและท้องฟ้าอาจทำให้คนรู้สึกว่าไกลกันนัก
แต่แท้จริงแล้ว
ทิฐิมานะในใจคนต่างหาก
ความรู้สึกผิดในใจคนต่างหาก
ที่กว้างใหญ่กั้นกลางยิ่งกว่าท้องฟ้าและน้ำทะเล

แต่ชีวิตนี้สั้นนัก....
ทำในสิ่งที่อยากทำเถิดค่ะ
อย่าขังตัวเองไว้ในอดีตอีกเลย

เอาใจช่วยอย่างยิ่งค่ะ

ด้วยรักและห่วงใย
พี่พี


โดย: kangsadal วันที่: 22 สิงหาคม 2552 เวลา:20:48:33 น.  

 
แวะมาทักทายครับคุณกุ้ง

สบายดีนะครับ


โดย: Insignia_Museum วันที่: 23 สิงหาคม 2552 เวลา:11:36:28 น.  

 
อิตาลีเป็นดินแดนแห่งศิลปะ คงมีเรื่องที่ค้นหาเกี่ยวกับศิลปะได้มากเลยนะครับ

ผมเคยตั้งความหวังว่าจะไปชมพิพิภัณฑ์ศิลปะที่นั่น จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่มีโอกาส

ขอบคุณครับสำหรับคอมเมนต์ที่มีคุณค่ามาก



โดย: Insignia_Museum วันที่: 23 สิงหาคม 2552 เวลา:15:21:13 น.  

 


โดย: แม่อ้วนคนสวย วันที่: 24 สิงหาคม 2552 เวลา:8:49:36 น.  

 
อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยเจ้าพี่

ไม่ได้แวะมานานเลย พี่สบายดีนะเจ้า


โดย: แม่เฮือน วันที่: 25 สิงหาคม 2552 เวลา:3:32:57 น.  

 


เมื่อพอใจกับสิ่งที่มี และวางฝันตามกำลังที่ทำได้
ความสุขจะอยู่ใกล้แค่เอื้อม



แวะมาทักทายช่วงค่ำค่ะ

มีความสุขมากๆนะคะคุณกุ้ง


คมคำ : เริ่มเดินเสียแต่วันนี้ แม้ไม่ถึงปลายทางก็ใกล้เข้าไป





โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 30 สิงหาคม 2552 เวลา:21:48:03 น.  

 
นานแล้วสินะ

ที่แม่กุ้งหายหน้าหายตาไป...

พอบล็อกขาดคอมเม้นต์ของแม่คนนี้ไป

มันก็เลยดูกร่อย ๆ ไปเยอะ

เขามัวไปทำอะไรอยู่

หรือว่ายังเจ็บไข้ได้ป่วยจนลุกไม่ไหว

หรือว่ามีปัญหาอื่นที่หนักหนาเสียจนทำให้เขาไม่อยากเข้ามาพบมิตรสหาย

ฯลฯ

คิดไปต่าง ๆ นานา..

ทำได้ก็แค่เพียง

มาฝากข้อความด้วยความระลึกถึง

ไว้ตรงกรอบน้อย ๆ ตรงนี้

หวังว่าเจ้าตัวจะรับรู้ถึงความห่วงหาอาทรของเพื่อนมิตร...


โดย: ลุงแว่น วันที่: 31 สิงหาคม 2552 เวลา:21:08:43 น.  

 
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...

หวัดดีจ้า พี่สาว
หายเงียบไปนานแล้วนา
ส่งข่าวคราวถึงกันมั่งน๊า
คิดถึง และเป็นห่วงนะจ๊ะ


โดย: Little pearl วันที่: 6 กันยายน 2552 เวลา:0:57:46 น.  

 


หากวางความสุขไว้ที่วัตถุ
คุณจะพบความสุขแค่สัมผัสแล้ววูบหาย

หากวางความสุขไว้ที่ความพอเพียง
คุณจะได้ความสุขที่ยั่งยืน



แวะมาทักทายคุณกุ้งในวันที่มีเลข 9 เยอะค่ะ
ขอให้ก้าวหน้า และก้าวนำ…ไปบนหนทางแห่งสุข สงบ เย็นนะคะ


คมคำ : เสียงที่ดังที่สุดในโลกคือ..."เสียงของความเงียบ"





โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 10 กันยายน 2552 เวลา:0:00:26 น.  

 
ยังคงคิดถึงอยู่นะ

วันนี้มาชวนไปเที่ยวตลาดโรงเกลือครับ....



โดย: ลุงแว่น วันที่: 12 กันยายน 2552 เวลา:9:33:26 น.  

 
วันหยุด พักผ่อนให้เต็มที่
สุข สดชื่น สดใส





โดย: sierra whiskey charlie วันที่: 12 กันยายน 2552 เวลา:14:35:05 น.  

 

คิดถึงพี่สาวบล็อกนี้จังเลยค่ะ
ไอเอาโดนัทจากเมืองไทยมาฝากนะคะ


โดย: I_sabai วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:10:37:51 น.  

 
คิดถึงค่ะ
สู้ ๆ นะ


โดย: kangsadal วันที่: 17 กันยายน 2552 เวลา:15:06:47 น.  

 


วันนี้ได้ฤกษ์อัพบล็อกด้วยกลอนครับ




"ใบไม้ร่วง"

"ใบไม้ร่วงควงคว้างลาห่างขั้ว...."




ป.ล. ยังคงรอคอยการกลับคืนนะครับ...


โดย: ลุงแว่น วันที่: 30 กันยายน 2552 เวลา:20:39:36 น.  

 
ดีใจที่หนูกุ้งแวะไปเยี่ยมเยียนที่บ้าน

แค่ได้ข่าวบ้างก็ดีใจมากแล้วครับ

เอาเถอะ ไม่ได้อัพบล็อก แต่โผล่มาคุยกันบ้างก็ยังดี

ฝากความคิดถึงมายังเจ้ากัตจังด้วยครับ

ดูแลสุขภาพกันให้ดีล่ะ แม่ลูก...


โดย: ลุงแว่น วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:7:15:18 น.  

 


เพราะเวลามีน้อย
จึงไม่ควรปล่อยให้หมดไปกับเรื่องหยุมหยิม



หอบความคิดถึงมาฝากค่ะคุณกุ้ง
พักนี้คุณกุ้งเงียบหายไปเหมือนจะเหนื่อยเนือยกับชีวิต
เหมือนอยากจะหยุดนิ่งอยู่กับความสงบเพื่อเสริมสร้างความมั่นใจ

จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ เรายังห่วงหาอาทรกันอยู่
นานๆช้าๆก็ส่งข่าวถึงกันบ้าง

การได้รับรู้ว่าอีกฟากฝั่งที่ห่างไกลยังอยู่ดีมีสุข
แค่นี้ก็เพียงพอสำหรับผู้ที่รำลึกถึง


คมคำ : เดินช้าก็ยังดีกว่าเดินถอยหลัง





โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:18:32:19 น.  

 
วันนี้อัพบล็อกด้วยกลอนอีกแล้วครับ

เสนอตอน...

"คนรวย..เพื่อน"

ถ้าว่างก็เชิญนะครับ...



โดย: ลุงแว่น วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:22:10:45 น.  

 
สวัสดีค่ะ

สบายดีนะคะ

คิดถึงค่ะ

ถ้ายุ่งอยู่ ก็ขอให้สนุกกับเรื่องยุ่ง ๆ นั้น นะคะ





โดย: raya-a วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:17:17:19 น.  

 
ยังคงคิดถึงอยู่นะครับ....

แถวนี้คงไม่มีนักเลงนะครับ

วันนี้อัพบล็อกด้วยกลอนอีกบทครับ

เสนอตอน...

"นักเลงกลอน"



โดย: ลุงแว่น วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:12:36:05 น.  

 
พี่กุ้งจ๋าในช่วงเวลานึงเราทำอะไรผิดโดยไม่รู้ตัว ต้องบอกว่าขาดสติด้วยความเขลา
แต่เมื่อช่วงเวลานึงผ่านไปทำให้เรารู้ซึ้งถึงความถูกต้อง
พี่กุ้งสบายดีนะคะ
คิดถึงนะพี่สาว


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:17:02:39 น.  

 


วันนี้อัพบล็อกด้วยกลอนครับ

เสนอเรื่องเกี่ยว "เปลือกไม้" และ "พ่อ" ครับ...




โดย: ลุงแว่น วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:19:27:41 น.  

 


โดย: แม่อ้วนคนสวย วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:11:50:13 น.  

 



วันนี้อัพบล็อกเป็นกลอนแนวประชดประชันครับ

จะแทงใจใครบ้างหรือเปล่าหนอ....

"ความสามัคคี"

ถ้าว่างก็ขอเชิญนะครับ...



โดย: ลุงแว่น วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:11:00:56 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

กลีบดอกโมก
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




กลีบบาง ดอกขาว พราวต้น

ข้ามคืน ร่วงหล่น โคนหญ้า

หอมรื้น ชั่วคืน โรยรา

กลีบบาง ไร้ค่า เมื่อลาใบ



hits
New Comments
Friends' blogs
[Add กลีบดอกโมก's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.