รักที่ฝันไป
ยิ่งดื่นดึก นึกเศร้า ให้เหงาจิต
รักเป็นพิษ จิตหมอง ต้องขมขื่น
ความมืดมิด ปิดบัง ใจพังครืน
ปวดใจฝืน ยืนสลด หมดอาลัย
ยามจะนอน ผ่อนพัก กระอักกระอวน
ยังคร่ำครวญ หวนคะนึง ซึ็็งฤทัย
รักมาพราก จากถิ่นฐาน บ้านอาศัย
ลืมทรามวัย คนนี้แล้ว หรือแก้วตา
ยิ่งตกดึก รู้สึกได้ ว่าไกลห่าง
หยดน้ำค้าง พร่างพราย บนปลายหญ้า
ยิ่งหนาวลึก ในทรวง ร่วงโรยรา
รักไปไหน ใยไม่มา หาบ้างเลย
ต้องข่มจิต นิทรา ให้พาฝัน
ถึงคู่ขวัญ ยามหลับตา พาเอื้้อนเอ่ย
จิตผูกพัน มั่นหมาย ได้ชิดเชย
จะไม่ลืม เลือนเลย เคยรักกัน
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [