ผู้หญิงที่ป้ายรถเมล์

วันนี้ ฉันเดินตามผู้หญิงคนหนึ่งจนถึงป้ายรถเมล์ ร่างเล็กตรงหน้า เดินแปลกเมื่อเทียบกับผู้หญิงที่เดินสวนกันไป ฉันจับตามองท่าเดินของเธออีกนิดเดียวคงเรียกจดจ่อ การสังเกตตรงๆของฉันซึ่งไม่เนียนเอาซะเลยจนคนเดินสวนอาจจะคิดว่าฉันเป็นโรคจิตเลยก็ว่าได้ เพราะส่วนที่ฉันสังเกตเอิ่ม... คือ ตั้งแต่สะโพกลงมา...

สะโพกผาย เมื่อเทียบกับขนาดตัว และท่อนขาเรียวเล็ก ที่ยกสลับซ้ายขวาตามจังหวะย่างก้าว จนฉันอดแปลใจไม่ได้ว่าท่อนขานั้นจะรับน้ำหนักสะโพกไหวได้อย่างไรกัน กระโปรงพลิ้วตามท่าเดินและแรงขึ้นกะทันหันเมื่อจังหวะเปลี่ยนเป็นวิ่ง เพื่อให้ทันรถเมล์ที่หยุดป้ายเพียงประเดี๋ยว เหลือเพียงควันสีดำเจือจาง ก่อนเธอจะวิ่งไปถึงป้ายด้วยซ้ำ เธอหยุดวิ่ง หายใจหอบน้อยๆ แอ่นหลังท้าวสะเอวข้างเดียว

แปลกอีกแล้ว... ‘ทำไมต้องอ้าขากว้างขนาดนั้นเพื่อความมั่นคงในท่ายืนเหรอ แล้วหลัง... เข้าใจว่าต้องการเงยหน้าเพื่อหายใจสะดวกแต่แอ่นหลังเยอะไปไหม?’

แล้วฉันก็เข้าใจ เมื่อเธอหยุดนั่งรอตรงป้ายรถเมล์...

ท่าเดินของเธอที่ไม่ปกตินั้น เนื่องจากอุ้มใครอีกคนอยู่ด้านหน้า ขนาดตัวที่ขยายทำให้ไม่สามารถเดินสวยแบบสาวๆซ้ำยังต้องเดินด้วยความระมัดระวัง แม้แต่จะวิ่ง ยังกลัวกระเทือน... ถ้าหากไม่มี ‘ใครคนนั้น’เธออาจจะวิ่งเร็วพอที่จะไปขึ้นรถเมล์ก็ได้ หากแต่เขาคือคนที่เธอรัก โดยที่ไม่เคยเห็นหน้าด้วยซ้ำรู้เพียงแต่ว่า จะต้องดูแลอย่างดี ด้วยทั้งชีวิตที่เธอจะสามารถทำได้ ในฐานะ “แม่”

จุดหมายปลายทางของเธอ... ฉันไม่รู้หรอกว่าจะไปไหน

บางทีเธออาจจะกำลังไปหา คนที่กำลังจะกลายเป็น “พ่อ” ก็ได้นะ

ขอให้เดินทางปลอดภัยค่ะ ^^ 

Create Date : 26 พฤษภาคม 2557		0 comments
Last Update : 26 พฤษภาคม 2557 11:12:21 น.
Counter : 743 Pageviews.
Share Tweet