Bloggang.com : krysler : Mr. & Mrs. Smith

Mr. & Mrs. Smith

ตอนแรกคิดอยู่ว่าจะเขียนรวบไปกับตอนล่าสุดของมนุษย์ค้างคาวเลยดีรึเปล่า... เพราะว่าเรื่องนี้ก็ดูไปสักประมาณอาทิตย์ที่แล้วได้ คือมันก็ชักจะไม่สดทั้งในเนื้อหาและในความรู้สึกแล้ว

แต่ไปๆมาๆ รู้สึกผมจะละเลง แบทแมน ยาวไปหน่อยจนถ้าเอาเรื่องในครอบครัวชื่อโหลนี่ไปแจมด้วยคงจะเกินงามเป็นแน่แท้ ฉะนั้นก็เลยตกลงในว่า ทางใครทางมันเรื่องลิ้นกับฟันจะไม่มาพัวพันกับฮีโร่ให้สับสน

Mr. & Mrs. Smith นับได้ว่าเป็นหนึ่งในสุวรรณโปรแกรมของซัมเมอร์ 2005 เทียบรุ่นได้กับ Batman Begins, War of The Worlds, Fantastic 4, Star Wars Episode 3: Revenge of The Sith และ Kingdom of Heaven ซึ่งบางเรื่องผมก็กล่าวถึงไปก่อนหน้านี้แล้ว

ความน่าสนใจของผัว-เมีย สมิธ นั้น น่าจะเป็นการที่ได้คู่ร้อนแรงแห่งยุคอย่าง แบรด พิตต์ กับ แอนเจลิน่า โจลี่ มาประกบคู่กันจนกลายเป็นได้ประกบอย่างอื่นนอกจอให้เราเกรียวกราวเม้าธ์กันสนุกปาก เอาแค่ข้อนี้ข้อเดียวสตูดิโอผู้สร้างก็ไม่ต้องทำอะไรแล้ว....

นอกจากรอนับรายได้ในกระเป๋าที่จะไหลมาเทมาอย่างไม่ขาดมือ.... หรือแม้จะหาทางสร้างภาคต่อของเรื่องก็ยังได้ (ถ้าตอนนั้นคู่นี้ยังไม่เลิกกันไปเสียก่อนล่ะก็นะ)

อย่างไรก็ดี หนังคู่รักราวีกันเรื่องนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นแนวระเบิดภูเขาเผากระท่อมอย่างกลวงโบ๋ขายความบันเทิงบนจอเงินชนิดจบแล้วก็จบกันไปเพียงอย่างเดียว .... จะว่าคิดมากหรือก็เปล่า เพราะผมเห็นอะไรมากกว่านั้น

หนังเปิดตัว นายและนาง พิตต์ เอ้ย สมิธในบทของคู่แต่งงานที่ใช้ชีวิตมาด้วยกันประมาณ 5 หรือไม่ก็ 6 ปีแล้วและกำลังเจอปัญหาที่หลายคู่ๆเจอเช่นเดียวกัน... พวกเขาเลยตัดสินใจมาพบแพทย์เพื่อประคองความรักให้คงอยู่ต่อ.. ฟังดูแล้วเหมือนหนัง drama หรือ comedy ทั่วไปๆ

ก็จริงนั่นแหละครับ ถ้าพี่จอห์นกับน้องเจนของเราจะไม่ได้ยึดอาชีพหลักเป็นนักฆ่าด้วยกันทั้งคู่.... โดยที่ต่างก็ไม่ระแคะระคายเลยว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นเหมือนตนเอง... ก็ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าทำไมโง่หรือตอแหลกันเก่งได้ขนาดนั้น

แต่เรื่องราวมันก็เลยยุ่งยากชุลมุนเมื่อ ความแตกดังโป๊ะขึ้นมาในวันหนึ่ง...... ไปๆมาๆกลายเป็นว่าทั้งคู่ต้องหันมาไล่ล่ากันเองสนองคำสั่งของนายจ้าง จากการขัดผลประโยชน์ของ 2 ค่ายใหญ่....

Mr. & Mrs. Smith เป็นแอคชั่นตลกร้ายที่ดูได้อย่างเพลิดเพลิน แต่จริงๆมันก็เหมือนกับว่ามีหนังสองเรื่องซ้อนกันอยู่ในเวลาที่แผนฟิล์มเลื่อนผ่านหน้าจอไป ถ้าซีกหนึ่งคือหนังแอคชั่นอีกซีกหนึ่งย่อมเป็นดราม่าที่มีข้อคิดแฝงในตัว

คนเรานั้นจะยอมรับในสิ่งที่คนอื่นเป็นสิ่งได้แค่ไหนกัน – ยิ่งหากว่าใครคนนั้นคือคนที่เรารัก นี่อาจไม่ใช่คำถามใหม่แต่การนำเสนอในเรื่องนี้ทำให้มันกลับมาดูน่าสนใจ จอห์นและเจนพบว่าตัวเองต้องรื้อความคิดและความเชื่อในตัวคนที่ตัวเองรักทิ้งไปทั้งหมด... เมื่อความจริงปรากฏขึ้น

ทั้งคู่คงลำบากเหมือนกันที่ทำตัวเสแสร้งมาตลอดทั้งนิสัย ความสามารถและบุคลิก แต่พวกเขาก็พบว่ามันไม่ง่ายเมื่อต้องยอมรับฝ่ายตรงข้ามและเปิดเผยความจริงของตัวเองออกมาพร้อมกันๆ....

ความจริงจะทำลายทุกอย่างลงในพริบตารึเปล่า.... คำตอบอย่างในภาพยนตร์คงไม่ใช่คำตอบมาตรฐานของคู่รักอื่นๆ เพราะมันแตกต่างราวฟ้ากับเหวระหว่าง lover และ stranger ทั้งที่เวลาแค่เสี้ยวนาทีเท่านั้นที่กั้นกลาง

ว่ากันที่ตัวหนังแล้ว งานโปรดักชั่นไม่เห่ยแล้วก็ไม่มีอะไรหวือหวาขนาดให้ต้องหยิบมาพูดกันเป็นกรณีพิเศษ ตรงนี้ผมให้ภาพและเสียงรวมถึงเอฟเฟกต่างๆที่ใช้กันเปลืองตลอด 2 ชั่วโมงนั้นสอบผ่านสบายๆ รวมทั้งอุปกรณ์ไฮเทคที่ออกมาให้เห็นอย่างประปรายนั่นก็ด้วย

แต่ที่ต้องชมจริงๆก็คือ พลังดาราของคู่พระนางในเรื่อง ดูๆไปแล้วทั้งพิตต์และโจลี่ท่าทางเคมีจะตรงกันรับส่งได้อย่างไม่มีสะดุด คนหนึ่งเล่นได้กวนตีนสมบทบาทนักฆ่าขณะที่ฝ่ายสาวก็เซ็กซี่ทรงเสน่ห์และดูเจ้าเล่ห์อย่างน่าค้นหาอีกด้วย....ซึ่งไม่แน่ว่าถ้าเปลี่ยนให้คนอื่นเล่นแทนจะได้ “ความเนียน” เท่านี้รึเปล่า

ในอารมณ์ตลกร้ายบนความพังพินาศฉาบเคลือบด้วยความดุเดือดและดุเดือด เคล้าเสียงปืนเสียงระเบิดคลอไปกับจังหวะรักแบบลาตินชวนให้เคลิบเคลิ้มเช่นนี้แล้ว นายและนางคู่พิฆาตได้คะแนนดีทีเดียวกับความสนุกปนสะใจ...

อาจมี คู่สมรสบางคู่ที่นึกอยากลุกขึ้นมาหยอกกันด้วยอาวุธหนักแบบนี้บ้าง และเพราะว่าทำไม่ได้ในชีวิตจริง ความบันเทิงอย่าง ผัวเมียชื่อโหลงวดนี้จึงตอบโจทย์ได้น่ารักน่าชังพอดู

3 ดาวเต็มๆประดับให้กับคู่พิฆาตที่แก้ปัญหาครอบครัวชนิดไม่ค่อยมีใครเขาทำกันในโลกนี้ รวมถึงหวังว่า Mr. & Mrs. Pitts จะอยู่ยืนยงจนมี Mr. & Mrs. Smith ภาคใหม่ออกมาให้เราดูกันในอนาคต

ในความไม่มีอะไรก็มีบางอย่างซ่อนอยู่ – เรื่องอื่นอาจจะโกหกกันได้บ้าง แต่สุดท้าย เก่งแค่ไหนก็หลอกใจตัวเองไม่สำเร็จอยู่ดี ยังไงก็ขอให้ชมภาพยนตร์ให้สนุก

Create Date : 16 ตุลาคม 2548

Last Update : 16 ตุลาคม 2548 2:43:27 น.

0 comments

Counter : 511 Pageviews.