******ครูเฟียตเล่าเรื่องลูกศิษย์ภาษาอังกฤษที่ประทับใจ********

ปีใหม่ที่ใกล้จะถึงนี้ ผมก็จะเป็นครูสอนภาษาอังกฤษมา 7 ปีได้แล้วครับ ซึ่งตลอดระยะเวลาที่สอนคนไทยในการใช้ภาษาอังกฤษให้ดีขึ้น ก็ได้เจอประสบการณ์มากมาย ลูกศิษย์ผมบางคนทำให้ผมทึ่งมากๆ ถึงความตั้งใจจริงของเขา บางคนทำให้ผมหวนกลับไปคิดถึงตอนที่ผมเริ่มฝึกฝนภาษาอังกฤษจริงๆ จังๆ ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี 3 ปริญญาตรี ฝึกฝนหนักจริงๆ ก็ตอนจะสอบสัมภาษณ์เพื่อเรียนต่อปริญญาโท ซึ่งตอนนั้นฝึกทั้งวันทั้งคืน จนมีพัฒนาการอย่างเห็นได้ชัด ลูกศิษย์ที่ผมเคยสอนบางคนขยันฝึกฝนมากกว่าผมอีก พอเห็นผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเขา จึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาจึงฝึกจนสำเร็จอย่างรวดเร็ว ผมจึงอยากนำเรื่องราวของลูกศิษย์บางคนที่ผมยังประทับใจมาเสนอให้ได้อ่านกัน ดังต่อไปนี้

ลูกศิษย์เด็กเฮ้ว แต่ประสบความสำเร็จอย่างน่าทึ่ง

ตอนที่ผมเพิ่งเริ่มสอนภาษาอังกฤษอยู่ที่โรงเรียนสอนภาษาครูเคท สาขาพญาไท อยู่ได้ไม่นาน หนึ่งในลูกศิษย์ที่ผมสอนเป็นวัยรุ่นผู้ชาย อายุประมาณ 20 น่าจะได้ ที่มีท่าทางเฮ้วพอควร คือถ้าดูจากหน้าตา ท่าทางของเขาน่าจะเป็นเด็กเกเรพอดู แต่เขาก็ใส่ใจในเทคนิคต่างๆ ที่ผมสอนนะเพราะเขาจะเข้ามาถามคำถามผมอยู่บ้าง ผมจำได้แต่ว่า เด็กคนนี้เรียนอยู่ที่พัทยา แล้วเข้ามาเรียนภาษาอังกฤษกับผมในวันเสาร์ที่กรุงเทพฯ เมื่อเรียนผ่านไปได้ครึ่งคอร์สหรือประมาณ 6 สัปดาห์ ลูกศิษย์ผมทุกคนต้องสอบกับครูเคท (เนตรปรียา ชุมไชโย) โดยการเล่นละครตามภาพยนตร์ฝรั่งที่เขาหามาต่อหน้าครูเคท โดยแสดงเป็นตัวละครอะไรก็ได้ ใช้เวลาคนละ 1-2 นาทีเท่านั้น ครูเคทก็จะดูการออกเสียงภาษาอังกฤษของนักเรียนแล้วจะวิจารณ์พร้อมบอกข้อบกพร่องเป็นรายบุคคล เด็กเฮ้วคนนี้ (ขอโทษครับ ผมจำชื่อเขาไม่ได้ มันนานมากแล้ว เลยขอเรียกว่าเด็กเฮ้วแล้วกัน) เข้าห้องมาทีหลังสุดเพราะมาจากพัทยา เพื่อนๆ ร่วมชั้นเขาสอบกันไปหมดแล้ว แต่พอเด็กคนนี้เล่นละครที่เตรียมมาให้ครูเคทดูเท่านั้นแหละครับ คนทั้งห้องถึงกับตะลึง เพราะเหมือนพวกเรากำลังเห็นฝรั่งจริงๆ พูดอยู่ตรงหน้า ครูเคทให้คะแนนเต็มเลยสำหรับเด็กคนนี้ ผมรีบถามเขาว่าฝึกอย่างไร? เพราะแปลกใจว่า ทำได้ดีกว่าเพื่อนอย่างเห็นได้ชัด คำตอบที่ผมได้รับสามารถไขข้อข้องใจของผมได้ทันที เพราะเขาขยันสุดๆ เขาเรียนโปรแกรมอินเตอร์ฯ ที่พัทยา แต่มีปัญหาภาษาอังกฤษอย่างมาก สื่อสารกับเพื่อนไม่รู้เรื่องเลย จึงขยันฝึกฝนสุดๆ ยกตัวอย่างเช่น เทคนิคพื้นฐานแรกเลยที่ลูกศิษย์ผมทุกคนต้องฝึกคือการบริหารกล้ามเนื้อปาก คือทำปากยื่น(เหมือนหมู)สลับกับยิ้ม เพราะการพูดภาษาอังกฤษต้องใช้กล้ามเนื้อบริเวณริมฝีปากมากกว่าภาษาไทยมาก (สังเกตได้จาก ฝรั่งจะมีรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้ามากกว่าคนเอเชีย เรียกง่ายๆ ว่า ฝรั่งหน้าแก่เร็วกว่าคนไทยน่ะครับ เพราะภาษาและการแสดงออกทางสีหน้าเขามากกว่าเราเยอะ) ซึ่งเวลาผมสั่ง (ตามครูเคท) ให้ลูกศิษย์ผมทำการบริหารกล้ามเนื้อปากวันละ 1,000 ครั้ง ทุกคนมักจะอ้าปากค้างพร้อมร้อง “โอ้โห” เพราะตะลึงว่าทำไมให้ทำเยอะจัง แต่เด็กเฮ้วคนนี้ทำไม่ต่ำกว่าวันละ 3,000 ครั้ง (มิน่า...หน้าแก่กว่าอายุจริง?!? ล้อเล่นนะครับ) การบ้านอีกข้อที่สำคัญมากในการเปลี่ยนสำเนียงให้เป็นฝรั่งคือฝึกพูดตามหนังฝรั่งทุกวัน วันละ 1 เรื่อง เด็กเฮ้วคนนี้บอกว่า วันธรรมดาแกจะฝึก 1-2 เรื่อง ส่วนวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ แกมักจะฝึก 4-6 เรื่อง คือนั่งหน้าจอทีวีพูดตามหนังฝรั่งทั้งวันว่างั้นเถอะ ผมซูฮกทันที (ขยันกว่าตอนที่ผมฝึกฝนจริงจังซะอีก) เพราะฉะนั้นผมจึงไม่แปลกใจเลยว่า เด็กคนนี้สามารถเปลี่ยนสำเนียงตัวเองเป็นฝรั่งได้ภายในระยะเวลา 6 สัปดาห์เท่านั้นซึ่งถือว่าเร็วมาก

ลูกศิษย์ที่มาไกลที่สุด

คุณลองเดาเล่นๆ ก่อนสิครับว่า ผมสอนอยู่ที่พญาไท ในกรุงเทพฯ คุณคิดว่าลูกศิษย์ที่เดินทางมาไกลที่สุด เขามาจากไหน? คำตอบที่ทำให้ผมทึ่งไม่น้อยคือเขามาจากหาดใหญ่ ขอย้ำ...หาดใหญ่ สงขลานะครับ เขาจะนั่ง (และนอนบน) รถไฟมาจากหาดใหญ่ตั้งแต่วันศุกร์ครับเพื่อให้มาถึงที่โรงเรียนที่ผมสอนอยู่ในเช้าวันเสาร์เพียงเพื่อเรียนภาษาอังกฤษกับผม 2 ชั่วโมง เสร็จแล้วก็นั่งรถไฟกลับหาดใหญ่ ทำเช่นนี้อยู่ตลอด 3 เดือนที่เรียนด้วยกัน ตอนแรกที่ผมได้ยินว่าเขามาจากหาดใหญ่ ยังคิดว่า “คุณพี่...บ้าหรือเปล่า?” (แต่ไม่กล้าบอกเขาหรอกนะครับ) เสียเวลาเดินทางตั้งเท่าไหร่ เพื่อมาเรียนภาษาอังกฤษเพียง 2 ชั่วโมง ค่าเดินทางก็แพงกว่าค่าเรียนอีกนะเนี่ย เหตุผลที่ผมได้รับก็คือเขาอยากจะทำเป็นตัวอย่างให้ลูกดูว่าคุณแม่มีความตั้งใจ(เรียน)จริง อายุและระยะทางไม่เป็นอุปสรรคแต่อย่างใด น่าทึ่งจริงๆ ครับ ผมนับถือในความมุ่งมั่นของพี่เขาจริงๆ เลย เทียบกับบางคนที่ผมเคยเจอ เคยมาบ่นกับผมว่า
“โอ้โห...โรงเรียนฯ อยู่ตั้งพญาไท ไกลจะตาย”
ผมถาม “แล้วบ้านน้องอยู่ไหนหล่ะ?”
เขาตอบ “อยู่สุขุมวิท”
ผมคิดในใจ “มันไกลตรงไหน(วะ)”
ถึงแม้เมื่อก่อนยังไม่มีรถไฟฟ้าก็ตาม แต่ถ้าเขาคนนั้นรู้ว่ายังมีคนที่นั่งรถไฟมาเรียนกับผมจากหาดใหญ่ทุกอาทิตย์ ถ้าไม่ละอายก็คงตายไปเลยหล่ะครับ!!!

ลูกศิษย์ที่อายุมากที่สุด

สำหรับผมเอง ผมเคยสอนลูกศิษย์อายุมากที่สุดคือ 55 ปีครับ (แต่สำหรับครูเคทสอนคุณลุงอายุ 70 กว่าปีก็เคยมาแล้ว เห็นหลานเรียนสนุกเลยอยากเรียนบ้าง!) ขอเรียกลูกศิษย์คนนี้ว่าคุณอาแล้วกัน จริงๆ แล้วน่าจะรุ่นเดียวกับแม่ผมได้เลยนะเนี่ย ที่สำคัญคุณอาท่านนี้เคยเป็นครูสอนภาษาอังกฤษด้วยครับ ตอนนั้นเกษียณแล้ว (early retire) จึงมาเรียนกับผมที่ศรีราชา ผมไม่ได้ประทับใจลูกศิษย์คนนี้ที่อายุมากสุดหรอกครับ แต่คุณจะเชื่อไหมครับว่า คุณอาท่านนี้เป็นลูกศิษย์ที่ส่งการบ้านครบทุกการบ้านเป็นคนแรกในรอบ 3 ปีที่ผมมาสอนที่ศรีราชา (ผมมีการบ้านให้นักเรียนกลับไปฝึกทุกสัปดาห์ตลอดระยะเวลาที่เรียนด้วยกัน โดยฝึกพูดคำศัพท์ภาษาอังกฤษให้เหมือนฝรั่งตามต้นแบบใน VCD แล้วโทรศัพท์มาส่งการบ้าน) ซึ่งส่วนใหญ่จะสอบไม่ผ่านในครั้งแรก คือต้องส่งหลายครั้งกว่าจะผ่านมาตรฐานที่วางไว้ แต่คุณอาท่านนี้มักจะส่งครั้งเดียวผ่านตลอดเพราะก่อนจะส่งการบ้านกับผม เขาฝึกฝนมาอย่างดี เอาเป็นว่า พวกเด็กๆ และผู้ใหญ่ที่มาเรียนกับผมส่วนใหญ่สู้ไม่ได้เลย ผมประทับใจในความมุ่งมั่นของคุณอาท่านนี้จริงๆ ครับ

ยังไม่จบนะครับ ยังมีลูกศิษย์อีกหลายคนที่ผมอยากเล่าสู่กันฟัง ถ้ามีเวลาจะมาเขียนเล่าให้อ่านกันต่อ

ข้อสังเกตอย่างหนึ่งที่เห็นได้จากลูกศิษย์ทุกคนที่ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็วที่ผมเจอมามีเหมือนกัน คือเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นในการปฏิวัติตัวเองเพื่อให้เปลี่ยนสำเนียงเป็นฝรั่งได้ ยอมรับสิ่งใหม่ๆ ไม่ยึดติดกับสิ่งเดิมๆ ที่สำคัญที่สุดคือต้องขยันสุดๆ ในการฝึกฝนภาษาอังกฤษ ฉะนั้นปีใหม่ที่ใกล้เข้ามา เรามาปฏิวัติตัวเอง มุ่งมั่นทำในสิ่งต่างๆ ให้ประสบความสำเร็จจริงจังกันดีกว่าครับ

สุดท้ายนี้ ขอเป็นกำลังใจให้กับทกคนที่ขยันและมุ่งมั่นครับ

Create Date : 13 ธันวาคม 2551 Last Update : 13 ธันวาคม 2551 17:09:25 น. Counter : 1560 Pageviews.		16 comments
Share Tweet