::01::ในวันที่ฉันหันหลังให้ความรัก

::01:: 14 กุมภาพันธ์ 2558 ในวันที่ฉันหันหลังให้ความรัก ภาพประกอบจาก Internet 14 กุมภา' เดือนแห่งความรักทำให้ดอกกุหลาบขาดตลาดมาซักพักหนึ่งแล้ว ดอกกุหลาบสีแดงที่ร้านถูกขายหมดไปอย่างรวดเร็วตั้งแต่ยังไม่เลยเวลาเที่ยงวัน "เปลี่ยนเป็นสีขาวได้มั้ยคะ" ฉันเอ่ยถามลูกค้าชายคนหนึ่งที่เข้ามาสั่งช่อกุหลาบแดงในวันวาเลนไทน์ "อืมมม..." เค้าทำท่าครุ่นคิด "พอดีกุหลาบแดงของเราหมดถ้าคุณอยากได้มันจริงๆต้องมาอีกทีตอนบ่ายๆนะคะ เพราะฉันเพิ่งสั่งเพิ่มไปยังไม่มาเลยค่ะ" "งั้นก็ได้ครับ คุณเตรียมไว้ให้ผมสองช่อนะครับ สีขาวหนึ่งและสีแดงหนึ่ง ตอนเย็นๆเลิกงานแล้วผมจะแวะมารับ" ฉันยิ้มให้กับเค้าแทนคำตอบ แต่ดูเหมือนในรอยยิ้มนั้นคงเจือความสงสัยอยู่บนใบหน้าโดยที่ฉันไม่รู้ตัวชายหนุ่มคนนั้นจึงเอ่ยอธิบายถึงการสั่งดอกกุหลาบพร้อมกันถึงสองช่อ เค้ายิ้มเขินอาย ยกมือขึ้นเสยผมและปัดป่ายไปมาอยู่ตามใบหน้า "คืองี้ครับ คือผมจะเอาให้ไปให้ผู้หญิงสองคน คนหนึ่งชอบสีขาวอีกคนหนึ่งชอบสีแดง คือมันเป็นเรื่องจำเป็นน่ะครับ" เค้าเอ่ย "อ่อค่ะ" ฉันยิ้มทำท่าเข้าใจในเหตุผล เหตุผลของคนมีความรัก แล้วบทสนทนาก็จบลงพร้อมรอยยิ้มเจือเสียงหัวเราะของเราทั้งสองคนเค้าเดินออกไป แต่แววตาขี้เล่นที่ซ่อนอยู่บนใบหน้าเขินอายนั้นยังติดอยู่ในความทรงจำระยะสั้นของฉันฉันอมยิ้มในขณะที่เดินไปตัดกิ่งกุหลาบสีขาว .. "เธอควรไล่เค้าออกไปจากร้านนะ" กุหลาบขาวดอกหนึ่งส่งเสียงออกมาดั่งคนอารมณ์เสีย"ทำไมล่ะ" ฉันยิ้มและถามกลับไปทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่ากุหลาบขาวอารมณ์เสียเรื่องอะไร"คนเจ้าชู้ ฉันจะไม่ยอมเป็นกุหลาบขาวช่อนั้นของเค้านะ" กุหลาบขาวเมินหน้าใส่ฉัน"เธอไม่เข้าใจหรอก มันเป็นเหตุผลของคนมีความรัก" ฉันเอ่ย"แบบนี้ไม่ใช่รักหรอก คนอะไรจะรักผู้หญิงได้มากกว่าหนึ่ง ฉันหมายถึงรักแบบที่เค้าทำกันในวันวาเลนไทน์นะ"ฉันยิ้ม ไม่ต่อล้อต่อเถียงกับเธอ ฉันเข้าใจว่าเธอปรารถนาดี แต่ในวันนี้คงมีคนทำให้เธออารมณ์เสีย "ความรักเป็นสิ่งที่สูงส่งเกินกว่าจะเอามาล้อเล่นกันตามอำเภอใจ"กุหลาบขาวรำพึงออกมาเบาๆ ก่อนที่จะหุบดอกแล้วงอก้านลง เธอคงกำลังตรอมใจในชั่วโมงนี้ฉันพูดอะไรเธอคงไม่ฟังแล้ว ฉันจึงเดินเลี่ยงออกมา .. ตะวันบ่ายคล้อยต่ำลงจวนลับเส้นขอบฟ้า          ชายหนุ่มคนเดิมมาปรากฎตัวที่หน้าร้าน          เค้าเข้ามาจ่ายเงินและรับช่อกุหลาบทั้งสองออกไป           กุหลาบขาวเจ้าอารมณ์ยังคงไม่ฟื้น เธอยังตรอมใจอยู่ในแจกันใบเดิม           ละอองแดดเบาบางปลิวคว้างมาตามสายลมตะวันตก          แสงของมันโลมไล้กระจกฝ้าที่หน้าร้านให้ดูกระจ่างท่ามกลางความหม่น          เหมือนความทรงจำหนึ่งเมื่อนานมาแล้วฉายฉานอยู่ในละอองนั้น          พวกมันมาเคาะเรียกเบาๆที่เงาสะท้อนของกระจกฝ้า           ค รั้ ง ห นึ่ ง ฉั น เ ค ย มี ค ว า ม รั ก          และได้รับช่อกุหลาบสีขาวจากชายคนรัก          ในตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าเค้าอาจมีช่อสีแดงอีกช่อหนึ่งไปให้ใครด้วยรึเปล่า          แต่หลังจากวันนั้นเรื่องของเราก็จบลงเมื่อมันถึงเวลาที่ต้องมีการเลือก          นั่นล่ะ...ใครบางคนเป็นผู้เลือกและใครอีกคนไม่ได้ถูกเลือก           หลังจากวันนั้นฉันจึงหันหลังให้กับความรักแล้วเดินจากมาลำพัง           กุหลาบขาวเจ้าอารมณ์ที่หุบดอกอยู่ในแจกันใบนั้นยังไม่เคยรู้          ฉันยังไม่เคยเล่าให้เธอฟัง           ฉันนึกถึงบทรำพึงเบาๆของเธอ          "ความรักเป็นสิ่งที่สูงส่งเกินกว่าจะเอามาล้อเล่นกันตามอำเภอใจ"        อืมมนะงั้นคงเป็นฉันสินะที่เป็นฝ่ายล้อเล่นกับความรัก          ฉันเลือกที่จะยิ้มและหัวเราะไปในความรัก          แม้ว่าเจ้าคำรักนี่ล่ะที่ทำให้ฉันเคยต้องเจ็บปวดมาแล้วก็ตาม

Create Date : 04 สิงหาคม 2560		0 comments
Last Update : 4 สิงหาคม 2560 20:20:09 น.
Counter : 1726 Pageviews.
Share Tweet