ถ้าวันนึงคุณรู้ว่าคนที่คุณรักและไว้ใจที่สุด คนที่คุณพร้อมจะมอบให้ได้แม้กระทั้งชีวิต คือคนๆเดียวกันที่ทำให้คุณต้องเสียใจที่สุด คุณจะทำยังไง การให้ใจกับใครไปสักคนมันต้องใช้เวลาและความไว้วางใจอันมากล้น แต่ผลที่ได้มันกลับกลายเป็นอีกอย่างที่คุณเองก็ไม่คาดคิด เรื่องราวของคำว่าเพื่อน ที่แสนจะเจ็บปวดซึ่งอีกฝ่ายคงไม่รู้ตัวว่าอีกคนเจ็บจนเจียรจะตายอยู่ตรงนี้เจ็บที่รู้ว่าคนที่รักและไว้ใจเห็นค่าเขาแค่ "ทางผ่าน" มันเจ็บแบบบอกไม่ถูก และคุณก็คงจะเจ็บเหมือนกันถ้าเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้น คนที่ถูกเพื่อนสาวหลอกใช้เพียงเพื่อตัดความรำคาญ เธอไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมต้องมาเล่นกับความรู้สึก ความรักความไว้วางใจที่มีมากลับสูญสลายหมดสิ้น เมื่อวันที่หญิงสาวได้รู้ความจริง ว่าแฟนที่เธอกำลังคบอยู่และถูกคนที่เธอเรียกว่าเพื่อนเป็นแม่สือแม่ชัก ผู้ชายคนนั้นเป็นแค่คนที่เพื่อนสาวของเธอ ไม่อยากจะคุยด้วย เป็นแค่เศษเนื้อเน่าที่ไม่มีใครต้องการ เขาโยนมาให้เธอโดยการเติมแต่กลิ่นและสีใหม่ให้ดูมีราคา แล้วเธอก็เก็บมันด้วยความที่คิดว่าเป็นก้อนเนื้อแสนแพงและล้ำค่า แต่เมื่อวันนึงที่เธอได้รู้ความจริง ความจริงที่แสนจะเจ็บปวดเธอแทบกระอักเลือด เจ็บแบบบอกไม่ถูก นี่หนะหรือคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนเขาทำกันอย่างนี้หรอ สุดท้ายเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงโง่ๆคนนึงที่หลงงมงายกับวาจาอันแสนหวานที่แฝงไปด้วยยาพิษของคนที่แทนตัวเองว่า"เพื่อน" เขาจะรู้ไหมว่าอีกคนกำลังเจ็บปวดแค่ไหนกับความจริงที่เหมือนความฝัน อยากจะร้องให้แต่นำตาที่กำลังจะไหลก็ย้อนกลับเข้าไปในส่วนลึกของหัวใจมันแค้นเหลือเกิน เจ็บเหลือเกิน คำขอโทษคงไม่ได้ช่วยอะไรมากมายเมื่อความรู้สึกที่สูญเสียไปไม่ว่าจะฉุดกระชากยังไงก็คงไม่มีวันจะกลับมา สิ่งที่หลงเลืออยู ณ ตอนนี้คือเศษความโง่เขลา โง่ โง่ โง่