|
ฉันยืนมอง
............................................................................................
(คุยกับเจ้า ๘
บทกวีใหม่ให้อ่านวันนี้ "เพลงร่ำรำพัน : รูป เงา มายา" เปิดอ่านได้ที่ หมวดบทกวี)
..............................................................................................................
๑
.................สายลมหนาวพัดมาเบาๆ...ทิวอ้อเบื้องหน้าก็อ่อนไหวตาม
................ดอกสีขาวปลิวกระจายไปในอากาศ ก่อนจะค่อยๆร่วงหล่นลงบนพื้นดิน
...............อีกสามสี่เดือนข้างหน้า
..............สายฝนก็คงหล่นพรมลงมา......หล่อเลี้ยงเมล็ดพันธุ์ที่เหมือนนอนนิ่งอยู่ในครรภ์มารดา..............ให้โผล่ขึ้นมาดูโลกอันสวยงาม
..ต่อยอดความฝันของต้นอ้อรุ่นใหม่....ไปตามครรลองของวัฏฏะ
...............จากยอดอ่อน.....ค่อยๆเติบกล้าตามคืนวัน
..............เวลาช่วยเพาะบ่มให้เจริญวัย........
..............สืบทอดเผ่าพันธุ์ไม่สิ้นสุด........
๒
........ขณะนั้นเด็กน้อย
..............วิ่งไปข้างหน้าตามแนวของทิวอ้อ.......
..............ชูมือไขว่คว้าดอกอ้อที่ยังคงกระจายอยู่ในอากาศ
............เสียงของมารดาและบิดา
...........ตะโกนไล่หลังของเด็กน้อยด้วยความห่วงใย
๓
............โลกที่ไร้เดียงสาของเด็กน้อย
............ความรักและความห่วงใยของมารดาและบิดา
............หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว
๔
.............ฉันยืนมอง
............สะท้อนใจ
............น้ำตาไหลไม่รู้ตัว.
๓๑ มกราคม ๒๕๔๙
เกรียงไกร หัวบุญศาล
| Create Date : 31 มกราคม 2549 |
|
10 comments |
| Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2549 9:49:50 น. |
| Counter : 1001 Pageviews. |
|
 |
|
...นะนะ...สู้ สู้ ค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
แวะเข้ามาทักทายและไถ่ถาม.........ผ่านโมงยามเป็นไงสบายหรือ
ได้บ้านสวยรวยเพื่อนขอปรบมือ.........ด้วยใสซื่อสัตย์จริงมิอิงใคร
มาขอบคุณที่แวะบ้านตัวเล็ก.........มุมแห่งเด็กพลัดถิ่นถวิลใฝ่
หวนคิดถึงคำนึงถิ่นแดนไทย.........ครั้งคราใดมักเวียนมาเขียนกลอน
ยุ่งกับงานแต่ละวันนั้นเหนื่อยหนัก.........ห่างคนรักเคยคุ้นจุนเจือป้อน
ทั้งถ้อยคำกำลังใจได้เว้าวอน.........สุดอาวรณ์คนหลังครั้งวันวาร
--------------------
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก
๓๑ มกราคม ๒๕๔๙