บ่อยครั้งที่เมื่อมีจดหมายสักฉบับ ไปรษณีย์บัตรสักใบ นอนอยู่ในตู้ไปรษณีย์ที่บ้าน มักจะเกิดคำถามขึ้นในใจเราเสมอว่า
มันเป็นของเราหรือเปล่า ?
ถ้าใช่
แล้วมันมาจากใครกัน ?

ในโลก world wild อย่างทุกวันนี้ คงปฏิเสธไม่ได้ว่า เพียงแค่ยกหูโทรศัพท์ ก็สามารถคุยกันได้ หรือเห็นหน้ากันได้
แต่นั่นมันก็แค่ผ่านไป ไม่มีอะไรให้จดจำ ไม่มีอะไรให้นึกถึง

สมัยเด็ก ๆ เคยคิดกับเพื่อนว่าเราส่งจดหมายหากันเอาไหม ?
ทั้งที่เราก็เรียนอยู่ห้องเดียวกัน
บ้านอยู่ใกล้กัน
กลับบ้านพร้อมกัน
แต่เราก็ยังส่งจดหมายหากัน
พอเจอหน้ากันที่โรงเรียนเราก็หัวเราะกัน

พอโตขึ้นเราเริ่มเป็นผู้ใหญ่
ด้วยวัย และเวลา ทำให้เราห่างหายจากกิจกรรมนั้นไป
แต่อย่างน้อย ๆ เราก็ยังส่งเมล์หากันเป็นประจำ
บอกเล่าเรื่องราวความเป็นไปในแต่ละวัน


ทุกวันนี้เรายังหยิบจดหมายเหล่านั้นมาอ่าน
เปิดเมล์เหล่านั้นขึ้นมาดู
ในวันที่เหงา
อ่านความห่วงใย และความคิดถึงจากเพื่อน ๆ
ก็ยิ้มได้
และความคิดถึงเหล่านั้นจะอยู่กับเราตลอดไป