ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยมาก เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว เดี๋ยวฝน ทำให้ต้องพกร่มไว้ตลอดเวลา
แต่กระนั้นเราก็ยังเป็นหวัดจนได้
เนื่องจากฝนตกแค่ปรอย ๆ เราก็คิดว่าคงไม่เป็นไร ก็เดินกลับบ้านทั้งอย่างนั้น
ฝนพรำเย็นฉ่ำดี กลับถึงบ้านหัวชื้นนิดหน่อย เลยนั่งทำนู่นทำนี่ เพราะพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ไม่ต้องรีบนอน
กว่าจะได้อาบน้ำสระผมก็ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว
ตื่นเช้ามาพร้อมกับอาการฟุดฟิดฟอไฟ เป็นหวัด คัดจมูก น้ำมูกไหล เป็นไข้ ปวดศีรษะ
หายใจก็ไม่ค่อยออก เสียงเป็นเป็ดปักกิ่งเลย เฮ้อ เศร้า

วันอาทิตย์ตั้งใจว่าจะซิ่งมอเตอร์ไซค์ไปตลาดซะหน่อย พอเปิดประตูออกไปเห็นเขากำลังทำสะพาน
เนื่องจากที่บ้านอยู่ในสวน ทางเดินจะเป็นสะพานเล็ก ๆ กว้างประมาณเมตรกว่า ๆ ทั้งสองด้านเป็นคลอง
เห็นเขาเริ่มรื้อถอนสะพานไม้ไปบางส่วนแล้วเพื่อทำสะพานปูน ก็ตอกเสาปูนบ้างประปราย
ออกไปยืนจ้องอยู่หน้าประตูรั้วว่า
"ไปดี"
"ไม่ไปดี"
เอาก็เอา คงพอไปได้แหละน่า

เอารถออกมาได้หน่อยเหงื่อเริ่มแตกซิก ก็เขาไม่ได้ปักเสาร์เป็นแนวเดียวกันนี่
นี่ปักแบบไร้ระเบียบแบบแผน ซ้ายบ้าง ขวาบ้าง ทำให้เราต้องขับแบบซิกแซก(แล้วก็ขับเก่งเหลือเกิ้น)
กว่าจะผ่านมาได้แทบแย่ทางแค่ 20-30 เมตรใช้เวลาโขอยู่

เกือบจะรอดแล้วเชียวมาตกม้าตายเอาตอนสุดท้ายเนี่ยแหละ
คือตรงนั้นมันเป็นทางโค้งแบบ 90 องศา และเป็นส่วนที่รื้อสะพานไม้ออกมากที่สุด
แล้วเขาเอาไม้สะพานสองแผ่นมาวางพาดไว้ สำหรับเดิน
ไอ้เราก็อุตริไงจะเอารถผ่าน
ถ้าบรื้นเดียวก็คงจะผ่านไปได้สบาย
แต่นี่เรามัวแต่จด ๆ จ้อง ๆ พอไปได้หน่อยเราก็เพิ่งรู้ว่าไม้สะพานมันอ่อน
ทีนี้พอรถไปได้ครึ่งคันแล้วมันก็ยวบ สติสตังค์กระเจิดกระเจิง รถเอียงวูบ
พยายามเอาเท้ายัน แต่ไม้แค่สองแผ่นจะยันกับอะไรล่ะ
เหยียบอากาศวูบ ใจหายแว้บ
"ซวยแล้วตู"
รถค่อย ๆ เอียงเป็นภาพสโลว์โมชั่นเลย (อารมณ์นั้นมันเห็นอย่างนั้นจริง ๆ นี่)
ขาขวาพยายามหาที่เหยียบแต่ก็ไม่มี น้ำหนักรถอีก
ผลคือตกสะพาน เท้าลงไปเหยียบอยู่ริมตลิ่งปริ่มน้ำพอดี (ดีที่น้ำในคลองน้อย)
สะโพกกระแทกกับเสาปูนที่เขาตอกทิ้งไว้อย่างแรง
ลวดที่โผล่พ้นเสาแทงเสื้อขาดไปสองรู (ดีที่ไม่เข้าเนื้อ หนังเหนียว )
ดีอีกอย่างรถไม่หล่นจากสะพานมาทับไม่งั้นจะออกมาเป็นยังไงก็ไม่รู้

ขึ้นจากริมตลิ่งมาได้ด้วยความช่วยเหลือจากพี่ใจดีแถวนั้น
ที่เดินผ่านมาเห็นสภาพน่าสมเพชของเราพอดี
ขึ้นมาได้ด้วยอาการงง ๆ มึน ๆ และชาไปทั้งตัว
ยังซ่าขับไปตลาดอีกนะ "ก็เราไม่เป็นไรนี่หว่า"
ขากลับค่อย ๆ เข็นเอา

แต่กลับมาถึงบ้านไหงมันปวดเมื่อยไปทั้งตัวก็ไม่รู้
พออาบน้ำถึงเพิ่งรู้ว่าลวดที่เสาปูนเกี่ยวขาทั้งสองข้าง เลือดซิบ
กางเกงขาด เสื้อเป็นรู
ส้นเท้าเปิด(สงสัยตอนลงไปริมตลิ่งนั่นแหละ)

ตื่นเช้ามาพร้อมรอยฟกช้ำดำเขียว
เฮ้อ สุดซวย..ย..ย เลย