ยินดี ที่ไร้ตัวตน

ช่วงนี้ยุ่งวุ่นวายมาก ๆ เลย แม้เวลาจะนอนยังไม่ค่อยจะมี
ทั้งเรื่องบ้าน เรื่องงาน
ย้ายออฟฟิศ
กลับบ้านก็ไม่มีแรงจะทำอะไรแล้ว
แถมยังนอนไม่หลับอีก เฮ้อ

เอาล่ะ ได้เวลาอัพเสียที หลังจากที่ตีตัวออกห่างไปนาน(มาก)
หนังสืออ่านไว้ ว่าจะรีวิวก็จดไว้ตรึม แต่ยังไม่ได้เรียบเรียง
เลยต้องหาอะไรมาขัดตาทัพไปพลาง ๆ ก่อน



ได้ไปอ่านกลอนของน้องสาวคนหนึ่ง สายลมโชยเอื่อยแหละ
อ่านแล้วโดนใจ วัยสะรุ่นมาก ๆ เลย

ลองอ่านดูค่ะ
ถ้าทนไม่ไหว...จงปล่อยมือ


ทำให้คิดไปว่า ทำไมเราต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อใครขนาดนี้นะ มันทั้งเหนื่อยและหนัก
แต่ถึงจะเหนื่อยยังไง แต่เขาทั้งคู่ก็ยังรู้ว่าต่างรักกัน และคงฟันฝ่าไปได้ หากใจยังมั่นคง


แล้วถ้าคนที่ไม่เคยได้รับความรักล่ะ เป็นเพียงผู้ให้ฝ่ายเดียว มันจะยิ่งเหนื่อยขนาดไหนนะ ที่แม้ว่าจะให้เท่าไรก็ไม่เคยได้อะไรกลับคืน

แต่ถึงเหนื่อยยังไง ก็คงทนไม่ได้ที่เห็นคนที่เรารักเป็นทุกข์ และยินดีที่จะทำให้เขามีความสุขตลอดไป