-

โปรดอย่าถามว่าฉันเป็นใครเมื่อในอดีต  

เปิดตัวด้วยการครวญเพลงที่เก๊า..เก่า ได้ใจเป็นที่ยิ่ง

อย่าถามว่าหายไปไหนมา เพราะตอบไม่ได้ วนเวียนอยู่แถวนี้แหละ เพียงแต่ขี้เกียจ up blog เท่านั้นเอง

รู้สึกว่าชีวิตตัวเองช่วงที่ผ่านมาหาสาระไม่ได้ เลยไม่รู้จะ up อะไร 

หนังสือไม่ค่อยได้อ่าน เพราะมัวแต่ลัลลา เที่ยวนู่น ไปนี่

มีเรื่องที่อยากพูดถึงเพียงสองเรื่องเอง (ซึ่งก็ไม่พ้นเรื่องเที่ยว) คือ

 ไปเดินป่าที่ "ดอยหลวงเชียงดาว" จ.เชียงใหม่ กับ

 ไปออกค่ายกับมูลนิธีกระจกเงา จ.เชียงราย

เดี๋ยวคงได้ up ถ้าความขยันยังอยู่อย่างนี้อีกนาน ๆ

ร่ายมาซะยาว ไม่เกี่ยวกับชื่อ blog สักนิดนึง เข้าเรื่องดีกว่า

เมื่อไม่นานนี้พี่ที่ทำงานมากรี๊ด ๆ ว่าได้ดูซีรี่ส์ฝรั่งเรื่องหนึ่ง พระเอกหล่อมาก เก่งมาก

ด้วยความที่เป็นคนไม่ชอบดูซีรี่ส์เพราะดูแล้วติด เลยพยายามจะไม่ดู

แต่ช่วงนี้ว่าง ๆ (เหรอ)  ก็เลยขอยืมซีรี่ส์ที่ว่ามาดู

นั่นคือเรื่อง prison break  กะว่าจะดูสักแผ่นแล้วไปนอน

ที่ไหนได้ เปิดดูแผ่นแรกตอนทุ่มนึง เลิกดูอีกที ตีห้าวันถัดไป

อ๊ายยยยยยยยยยยย สนุกอะไรอย่างนี้เนี่ย ดูไปได้ครึ่งเรื่องเอง ไม่ไหว ต้องนอน เดี๋ยวทำงานไม่ไหว

แล้วก็หายไป 3 วัน กลับมาดูอีกครึ่งเรื่อง รวดเดียวจบเช่นกัน กว่าจะได้นอนก็ตีสี่วันถัดไป (อีกแล้ว)

(เรื่องย่อ) พระเอกพยายามทำผิดกฏหมายเพื่อให้ตัวเองได้เข้าไปติดคุกที่เดียวกับพี่ชาย

ที่กำลังจะโดนประหารข้อหา ฆ่าน้องชายรองประธานาธิบดี แต่พี่ชายยืนยันว่าตนโดนใส่ร้าย

พระเอกจึงต้องการจะเข้าไปแหกคุกพาพี่ชายหนี

จุดเริ่มต้นดูเล็กน้อย แต่ว่า ทุกเหตุการณ์ต้องมีการวางแผน ทุกอย่างต้องแยบยล

โดยมีอุปสรรคเข้ามาเป็นระยะ ๆ ทั้ง เวลาประหารที่ใกล้เข้ามา การดำเนินตามแผนการณ์

เหล่านักโทษที่ไม่ชอบหน้า และกลุ่มคนที่วางแผนใส่ร้ายนั้นก็คุกคามครอบครัวคนอื่น ๆ ที่อยู่นอกคุก

เนื้อเรื่องชวนติดตาม คอยลุ้นตลอดว่า พระเอกจะคิดยังไงต่อไป จะทำยังไงต่อ คนเขียนบทเขียนได้ดีมาก

การดำเนินเรื่องมีอุปสรรคตลอด และดึงเราเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของตัวละคร ทั้งสงสาร ทั้งกดดัน และเอาใจช่วย

ถอนหายใจก็หลายหน บางตอนถึงกับปิดตา  "เอ้ย อย่านะ อย่านะ อย่า อย่า..." 555 (อินไปนิด)

ลุ้นจนหมอนจะขาด ทั้งกอด ทั้งบิด วุ้ย ตื่นเต้น

ส่วนที่ชอบคือ บุคลิกพระเอก ซึ่งเป็นคนที่ฉลาด และรักครอบครัวซึ่งก็คือพี่ชายมาก

ถึงขนาดที่ยอมละทิ้งหน้าที่การงานอันมั่นคง ยอมติดคุกเพื่อมาพาพี่หนีออกไป

ในเรื่องเป็นคนพูดน้อย คิดเยอะ และแสดงออกทางสายตาเป็นหลัก กล้องมักซูมตาสีฟ้า ๆ เวลาครุ่นคิด ( ใจละลาย)

ยิ่งเวลาถอดเสื้อ โห รอยสักได้ใจมาก ๆ ดูเป็น bad boy แบบเถื่อน ๆ (ตกลงดูอะไรเนี่ย)

นอกจากจะกรี๊ดเนื้อเรื่องแล้ว ขอแถมด้วยพระเอกอีกนิดคงไม่เป็นไรกระมัง อุอิ

เท่าที่รู้ตอนนี้ออกมา 4 seasons

เพิ่งดูจบไป season เดียวเอง คลั่งซะแล้ว ที่เหลือนอนแอ้งแม้งอยู่ กะว่าต้องหาเวลาว่าง ๆ ดูให้หมดซะที

( spoil) จบตรงที่พระเอกพาพี่ชายหนีออกมาได้ และกำลังหนีการไล่ล่าของตำรวจ

เรื่องราวจะเป็นอย่างไร ติดตามตอนต่อไป (บอกตัวเอง 55)