= ...ในเวลาสั้นๆ... = ไม่ได้เขียนบล๊อกมานานมาก ไม่ใช่มากธรรมดา แต่มากกกกกกกกกกกกกกกก เลยแหล่ะ -*- เป็นเพราะว่าช่วงก่อนหน้านี้ มันมีหลายเรื่องราวเกิดขึ้นแทบจะพร้อมๆกัน ทำเอาเราหัวหมุนกันไปเลย มาว่ากันที่เรื่องแรก เราทำขนมถ้วยฟูสำเร็จแล้ว เป็นขนมชนิดแรกรึป่าวเนี่ยที่เราทำสำเร็จ เพราะเรานี่นะ ถึงใจรักแต่มือไม่ขึ้นเอาเล้ยย กะการทำขนมเนี่ย ทำกับข้าวมันจะง่ายซะกว่านะเราว่า - - ทำทิ้งไปตั้งหลายครั้งกว่าจะได้ (นี่ขนาดมันง่ายๆนะเนี่ย) พอเปิดฝาเห็นหน้าแตกสวยงามเรานี่กระโดดตัวลอยเลย เหอๆ เรื่องที่สอง เราลดน้ำหนักได้แล้ว แต่ไม่ใช่สูตร 3 วันนั่นหรอกนะ เรากินตามสูตรนั้นได้น่ะแหล่ะ แต่รู้สึกแบบว่า ไม่มีแรงเลย แบบไร้เรี่ยวแรง ก็เลยไม่เอาดีกว่า ทำแบบของเราดีกว่านะ แรกๆก็ตัดแป้งออกไปเลย กินแต่ผักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซักพักพอเบื่อก็กลายเป็นกินแต่ผลไม้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ตอนนี้เริ่มเพิ่มแป้งกะเค้กเข้าไปบ้างแล้วตามความอยาก 55+ น้ำหนักลดลงมาประมาน 3 กิโลแล้ว หลังเริ่มลดตั้งแต่วันที่ 4 มิ.ย. ก็ประมาณ 2 เดือนอ่ะเนอะ ลดได้ปามานนี้ก็โอเคอยู่ สำหรับคนที่กินเป็นพายุแบบเราอ่านะ แล้วตอนนี้เราก็ยังลดอยู่นะถึงจะน้ำหนักน้อยกว่าที่เคยแล้วก็เหอะ เรามีเป้าหมายในใจอ่ะ ถ้าเห็นตัวเลขนั้นบนตาชั่งเราคงจะกรี๊ดมาก อยากเห็นเร็วๆจังนิ ^___^ ต่อไปเรื่องที่สาม เราเรียนจบแล้ว ใช่เลย เรียนจบ แบบว่ารับปริญญาเรียบร้อย ก็เพราะเรื่องนี้แหล่ะนะที่ทำเรายุ่งๆๆๆๆอยู่จนไม่ได้มาอัพบล๊อก ไม่รู้ทำไมงานรับปริญญามันถึงวุ่นวายแบบนี้ก็ไม่รู้นะ แบบว่า มีเรื่องเยอะแยะต้องจัดการ มีเงินเยอะแยะที่ต้องจ่าย เหอะๆๆ วุ่นวายหัวปั่นมากๆๆๆๆๆ มีแต่ปัญหา แต่นะมันก็ผ่านไปแล้วด้วยดี เราก็โล่งอกนะที่มันเสร็จซะที แบบว่าสิ้นสุดแล้วกับการรอคอย ไรปามานนี้แหล่ะ เรื่องที่สี่ ที่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องสุดท้าย เป็นเรื่องที่เราไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย ก็คือ ...คุณแม่ของต่ายเสียชีวิตแล้ว... มาม๊าต่ายเสียตอนเช้าวันที่เรารับปริญญาพอดี แต่ต่ายเห็นว่าเป็นวันรับปริญญาเราเลยโทรมาบอกตอนกลางคืนแทน เราฟังแล้วงงไปเลย แบบมาม๊าคนสวยใจดีที่เราเจอทุกครั้งที่ไปหาเพื่อน เค้าไม่อยู่บนโลกนี้แล้วหรอ ทั้งๆที่เราเพิ่งจะไปเยี่ยมมาม๊าที่รพ.เองนะ แล้วคือแบบ เพื่อนเรายังมีใจคิดถึงเรา ทั้งๆที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นนี่นะ พอคิดแบบนั้นแล้วเราเศร้ามากเลย เพราะมันคงจะทรมานมาก มันรู้สึกแย่มากเลยที่เห็นเพื่อนต้องเผชิญกับอะไรอย่างนี้ แล้วเราก็ช่วยอะไรมากไม่ได้ด้วย แต่ว่าพอเตรียมงานศพไปเรื่อยๆ ต่ายก็ดูดีขึ้นนะ เราก็สบายใจเพราะการลาจาก มันเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอใช่มั้ย? เพื่อนเราก็แค่เจอมันเร็วกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง ถ้าเพื่อนผ่านมันไปได้อย่างเข้มแข็งเราก็ดีใจด้วยมากๆเลย เรื่องนี้มีผลกับเราด้วยเหมือนกันนะ มันเปลี่ยนความคิดเราน่ะ มันทำให้เราอยากจะให้เวลากับครอบครัวมากกว่านี้ อยากจะให้ความสำคัญกับครอบครัวมากกว่านี้ ช่วงเวลาสั้นๆที่ผ่านมา เกิดเรื่องราวเยอะแยะมากมายกว่าที่เราจะเคยคิด แต่ทุกอย่างมันก็ผ่านไปแล้ว และเราก็ได้เรียนรู้จากเหตุการณ์นั้นแล้วด้วย ทำให้คิดได้ว่า " ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สุดท้ายแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องแย่ " ก็เพราะว่าเรายังคงเรียนรู้จากมันได้ใช่มั้ยล่ะ.....   Create Date : 23 กรกฎาคม 2553 2 comments Last Update : 23 กรกฎาคม 2553 16:37:54 น. Counter : 413 Pageviews. Share Tweet

อืม ขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะ และขอแสดงความเสียใจเรื่องคุณแม่ของเพื่อนด้วยนะค่ะ   โดย: reception hall 23 กรกฎาคม 2553 17:28:08 น.

ยินดีกับงานรับปริญญาด้วยน่ะครับ และก็เสียใจกับเรื่องของคุณแม่เพื่อนด้วย   โดย: Don't try this at home. 23 กรกฎาคม 2553 18:09:04 น.