Group Blog All Blog |
ข้าวตังน้อย ที่มาของ blog นี้ก้อเนื่องมากจากการสูญเสียอีกครั้งนึงที่มันทำให้เรารู้สึกว่าแต่ละวันทำไมผ่านไปยากเย็นจริงๆ ตั้งแต่พ่อจากไป ยายจากไป น้องหมาโคล่า กับ น้องหมาแฟนต้าที่พึ่งจากไปเมื่อเดือนก่อน ก้อมาถึงวันที่เราไม่สามารถจะลืมได้ วันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา ตีห้า ข้าวตัง หรือที่เราชอบเรียกว่า ข้าวเน่า(เวลามันไม่ได้อาบน้ำ) หรือตังอ้วน เพราะตัวมันอ้วนน่ากอดมากมาย ข้าวตังได้จากเราไปแล้ว นับถึงวันนี้ก็เป็นเวลาเกือบ 5 วันแต่เราก้อยังทำใจไม่ได้ ข้าวตังเป็นสุนัขตัวแรกที่เราซื้อมาสมัยเรียนอยู่ปริญญาตรี มันอยู่กับเราร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเราตั้งแต่ยังมีแค่มอเตอร์ไซด์ต๊อกๆ ขับไปไหนไปกัน(จนปัจจุบันมีรถขับกับเขา แต่ข้าวตังก้อไม่ชอบนั่งเพราะชินกับการนั่งมอเตอร์ไซด์เวลาจับขึ้นรถจะร้องเสียงดัง บ้านนอกมากอ่ะ 55) จนเราเรียนจบ ทำงาน หลายครั้งที่ต้องทิ้งมันไว้กับแม่ เพราะเราต้องทำงานไกลบ้าน ทำให้เวลาช่วงหลายปีหลังเรากับข้าวตังไม่ได้ใกล้ชิดกันเหมือนเดิมแต่ความผูกพันระหว่างมันกับเรายังมีมากมาย หลายคนคงคิดว่าไร้สาระ แต่ถ้าใครเคยได้ลองรักและลองเลี้ยงสัตว์ซักตัวนึง จะเข้าใจความรู้สึกว่ามันเป็นยังไงถ้าวันนึงเขาป่วย เขาไม่สบาย ก่อนที่ข้าวตังจะป่วยอยู่ๆ เราก้อรู้สึกว่าถ้าวันนึงข้าวตังจากไปเราจะอยู่ยังไงน๊า คงร้องไห้ไม่หยุดเลย หลังจากนั้นไม่กี่วันข้าวตังก้อป่วย หมอบอกว่าคงอยู่ได้อีกไม่นาน เพราะเค้าเป็นมะเร็ง ให้ทำใจ หมอก้อช่วยได้แค่ผ่ามดลูกที่อักเสบออกให้ หมอบอกว่าที่ตัวเค้าอ้วน น้ำหนักเยอะเพราะต่อมน้ำเหลืองมันพองโต เราโมโหตัวเองมากว่าทำไมคิดว่าตลอดว่าเขาอ้วน(อาจเพราะฉีดยาคุมให้ด้วย) ซึ่งหมอบอกว่ายาคุมที่ใช้ฉีดก้อเป็นส่วนทำให้เขาเป็นมะเร็ง หมอบอกว่ายังไงเขาก้ออายุมากแล้ว อายุ จะ 10 ปี ก้อถือว่ายังไงเขาก้อต้องจากเราไปซักวันหมอบอกว่าเวลาที่เหลืออยู่ก้อดูแลเขาให้ดีที่สุด หาของที่ชอบให้ทาน ช่วงก่อนข้าวตังจะจากไปเราอยู่กับเขาตลอด(ยกเว้นเวลาทำงาน ให้อยู่กับแม่) เปลี่ยนผ้าอ้อม เปลี่ยนแพมเพิร์สให้ตลอด เพราะข้าวตังจะควบคุมการขับถ่ายไม่ได้ ลุกก้อไม่ได้ แต่หน้าตายังสดใส ทานอาหารได้เยอะ แต่แล้วอีกไม่กี่วัน เราก้อรับรู้ได้ว่าว่าเขาไม่ไหวแล้วคืนวันที่ 9 ข้าวตังค์ร้องตลอดเราสงสารมากเค้าคงทรมานมากใจนึงก้ออยากให้เขาไปสบายอีกใจก้อยังทำใจไม่ได้ เขามองเราตลอด เขาคงห่วงเรามาก เราอุ้มเขามานอนบนเตียงแล้วนอนกอดเขาไว้ทั้งคืนจนรุ่งเช้าข้าวตังค์เริ่มม่านตาปิด แต่เขาพยายามจะลืมตา แม่เรียกให้ทุกคนในบ้านมาบอกลามัน ทุกคนลูบหัวมันให้มันหมดห่วง แล้วเราก้อได้อยู่กับมันจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ ข้าวตังค์ค่อยจากไปเรากอดมันร้องไห้ดังลั่นบ้าน ที่เคยคิดว่าถ้าข้าวตังจากไปเราคงจะร้องไห้ถึงเวลาจริงแล้วก้อร้องไห้จริงๆน่ะล่ะ แต่ความรู้สึกเสียใจมันอธิบายออกมาไม่ได้จริงๆ รู้แต่ว่าแฟนทิ้งเราก้อคงยังไม่เสียใจขนาดนี้อ่ะ(ขนาดนั้น 55) ขอบคุณนะข้าวตังน้อยเพื่อนรัก ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาตลอดเกือบ 10 ปี ขอบคุณที่หนูเป็นหมาน้อยที่น่ารักของแม่มาตลอด ขอโทษที่บางอย่างแม่อาจจะดูแลหนูไม่ดี ถ้าชาติหน้ามีจริงเราคงจะได้อยู่ด้วยกัน ได้เป็นเพื่อนกันแบบนี้อีกนะ หลับให้สบายนะ แม่เอาอาหารวางไว้บนหลุมศพหนูทุกวันนะ รักหนูจ้า
เสียใจด้วยนะค๊ะ ความรุ้สึกไม่รุ้จาบรรยายยังไง ได้อ่านแล้วก็เสียใจด้วยเหมือนกันค่ะ เป้นกำลังใจให้นะค๊ะ
โดย: Nuly (Valen&Nuly
 ) วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:19:05 น.ขอบคุณนะคะ ตอนนี้เริ่มทำใจได้บ้างแต่ก้อยังคิดถึงเขาทุกวันค่ะ
โดย: ข้าวตังน้อย (ข้าวตังน้อย
) วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:21:52 น. |
Link |
||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [