" ลมวิเศษ "

ของที่หนักราวกับก้อนมหึมา แทบจะไม่ขยับเขยื้อนเอาเลย บางทีก็ปลิวไปได้ง่าย ๆ เพราะลมเบา ๆ

ที่พูดนี้ไม่ได้หมายถึงลมสลาตัน หรือเทคโนโลยีใหม่ล่าสุด ลมที่ว่าอยู่ใกล้ตัวเรายิ่งกว่านั้นอีก ก็ "ลมหายใจ" ไงล่ะ

ลมหายใจเข้าออกนี้แหละ สามารถพัดพาของหนักออกไปได้ ของหนักที่ว่าไม่ได้อยู่ที่ไหน หากอยู่ในใจเรานั่นเอง ความเครียด ความโกรธ ความวิตกกังวล เกิดขึ้นกับเราเมื่อใด ใจก็จะหนักราวกับมีหินก้อนใหญ่ ถ่วงอยู่ข้างใน หินที่หนักเกินกำลัง เพียงแค่เราปล่อยมือ มันก็ตกลงพื้นแล้ว แต่หินในใจนั้น แม้อยากปล่อย ก็ไม่ยอมไปจากเราง่าย ๆ

ถ้าทำเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมไป ลองใช้ลมหายใจของเราดีไหม วิธีการก็ง่าย ๆ แค่หายใจเข้าลึก ๆ หายใจออกยาว ๆ ลืมตาหรือปิดตาก็ได้ทั้งนั้น ตอนทำใหม่ อย่าปล่อยให้ลมหายใจเดินทางเข้าออกร่างกายของเรา อย่างโดดเดี่ยว ให้ส่งใจไปเป็นเพื่อนร่วมทางกับลมหายใจด้วย การน้อมใจให้จดจ่อ อยู่กับลมที่เคลื่อนเข้าเคลื่อนออก อย่างสม่ำเสมอ จะช่วยให้ลมหายใจของเรามีพลังมากขึ้น มันเข้มแข็งมั่นคงขึ้น เพราะมีใจเป็นเพื่อนนั่นเอง

ลองทำแบบนี้อย่างช้า ๆ ไม่เร่งรีบ ติดต่อกันสัก ๑๐ ครั้งหินที่กองสุมจะค่อย ๆ หล่นไปจากใจทีละก้อน ๒ ก้อน แรก ๆ อาจเป็นแค่ก้อนเล็ก ๆ แต่ถ้าเราทำนานขึ้นและต่อเนื่อง ใจไม่วอกแวกหรือละจากลมหายใจ แอบไปโลดแล่นที่อื่น ทีนี้หินก้อนใหญ่ ๆ ก็ถึงคราวต้องไปบ้าง

พระไพศาล วิสาโล

เรื่องจาก //www.facebook.com/visalo

Create Date : 15 มีนาคม 2556
Last Update : 15 มีนาคม 2556 6:43:27 น.		21 comments
Counter : 6331 Pageviews.
Share Tweet