Bloggang.com : ข้าวโพดแมวติสต์แตก : เรื่องของแมวติสต์แตก ตอน รู้นะคิดอะไรอยู่......ฮึ่ม

เรื่องของแมวติสต์แตก ตอน รู้นะคิดอะไรอยู่......ฮึ่ม

“ข้าวโพด ออกมานี่ ทำไมชอบเข้าไปหลบในตู้เสื้อผ้านะ”

แหมเธอนี่ช่างไม่รู้ใจผมเลย ก็ในตู้เสื้อผ้าน่ะมันมืดๆทึมๆดี ผมกำลังหลับสบายท่ามกลางเสื้อผ้าของเธอ มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

“ข้าวโพดน่ะดูซิ เสื้อสีสีดำของพี่ติดขนโพดหมดเลย เดี๋ยววันหลังพี่จะพาไปกร้อนขนให้หมดหล่อดีมั้ยเนี่ย”

“อะไรแก จะกร้อนผมใครเหรอ”

“ก็ข้าวโพดน่ะดิ ขนยาว ติดตามเสื้อผ้าชั้นหมดแล้ว แถมยังชอบไปแอบนอนในตู้เสื้อผ้าชั้นอีก”

“จริงเปล่าแก ชั้นใฝ่ฝันอยากเป็นช่างตัดผมมานานแล้ว เดี๋ยวชั้นออกช่วยแกตัดขนไอ้โพดมันเอง”

หา อะไรนะใครจะมาตัดขนผม

“ชั้นว่าตัดเป็นทรงแบบโมฮ๊อคมั้ยแกให้เหลือแต่ขนบนหัวมัน แล้วใส่เจลให้มันตั้งเป็นหนามน่ะแก”

บ้ารึเปล่าเนี่ย ทรงนั้นใครเค้าฮิตกันเดี๋ยวนี้เค้าตัดผมทรงดาราเกาหลีกันทั้งนั้นแหละ เชอะ นี่ล่ะน้าไอ้คนไม่ทันสมัย

“ไม่ต้องเลยเจส แมวชั้นจะได้เหมือนสัตว์ประหลาดน่ะดิ”

“ข้าวโพด วันนี้ไปวิ่งเล่นที่สวนสาธารณะกันนะ”

โอ้ ดีเลยผมช้อบ ชอบเวลาไปสวนสาธารณะเพราะที่นั่นน่ะมีสาวๆมาวิ่งเยอะแยะ แถมใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้าม ผมเห็นแล้วอดนึกเสียดายทุกทีที่ไม่ได้เกิดเป็นคน แล้วเวลาเธอเหล่านั้นเห็นผมก็จะเข้ามาทักมาอุ้มผมเล่นทุกที ผมชอบกลิ่นหอมๆจากสาวๆเหล่านั้นจัง แถมตัวเธอก็นุ้มนุ่ม อิอิอิ อิจฉาผมรึเปล่า

“อุ้ยแกงั้นขอชั้นไปโบ๊ะหน้าชั้นก่อน เผื่อเจอพี่มาร์ค”

คิคิคิ ผมล่ะไม่อยากจะแฉ พี่มาร์คที่ว่าเวลาเห็นหน้าเพื่อนเธอทีไร เห็นทำหน้าเหมือนอมปลาทองทุกที ท่าทางผะอืดผะอม กลืนไม่เข้าคลายไม่ออก

“ถ้าแกโบ๊ะหน้าชั้นไม่รอนะ กว่าจะเสร็จคงมืดพอดีชั้นไปก่อนดีกว่า”

“ชั้นรู้หรอกน่าว่าแกอิจฉากลัวชั้นสวยกว่าแกใช่มะ เออชั้นไม่โบ๊ะก็ได้ คนมันดูดีไม่แต่งก็เริ่ดย่ะ”

เรามาถึงที่สวนสาธารณะ คนยังไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เธอปล่อยให้ผมเดินสำรวจดูอะไรต่างๆใกล้เธอ ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอย่างมีความสุข ซักพักเหล่าแฟนคลับของผมก็เข้ามาทักผม

“สวัสดีค่ะ พาน้องข้าวโพดมาวิ่งเล่นอีกแล้วนะคะ ว่างัยจ้าข้าวโพดสุดหล่อ มาออกกำลังกายเหรอจ๊ะ”

“อ้าวข้าวโพด ช่วงนี้อ้วนไปรึเปล่าเนี่ย หน้ากลมแป้นเลย”

“ข้าวโพดมาให้อุ้มหน่อยนะ สุดหล่อ”

ขณะที่ผมกำลังให้ความบันเทิงกับเหล่าสาวๆอยู่นั้น ผมได้ยินเสียงเพื่อนของเธออุทาน

“แม่เจ้า หล่ออะไรเช่นนี้ มาแล้ว มาแล้ว”

ไม่ต้องให้ผมหันไปดูก็รู้ว่าหมายถึงพี่มาร์ค เพื่อนของเธอคลั่งพี่มาร์คอะไรนี่เอามากๆ ถึงขนาดทำเป็นหลงซอยไปถามทางที่บ้านพี่มาร์คจนรู้เบอร์โทรบ้านเค้าจนได้

พอพี่มาร์คปรากฏกายทุกสรรพเสียงก็เงียบลงทันใด ใช่ครับเค้าตะลึงความหล่อของพี่มาร์คกัน พากันหยุดสนใจผมไปชั่วขณะ แต่ผมว่าถ้าผมเป็นคนพี่มาร์คน่ะหล่อเทียบปลายหนวดผมยังไม่ได้เล้ย ขอบอก

“สวัสดีครับ”

“สวัสดีค่าพี่มาร์ค”

ไม่ใช่เสียงเธอหรอกครับแต่เป็นเสียงเพื่อนเธอ

“พาข้าวโพดมาออกกำลังอีกแล้วนะครับ น่าอิจฉาจังข้าวโพดมีแต่สาวๆมารุม”

“ค่ะ”

“วันนี้ไม่ไปเที่ยวไหนเหรอครับ”

“ไม่ไปค่ะ”

“ผมแอบเห็นวันก่อนพาข้าวโพดไปดูหนัง ระวังจะโดนเค้าจับได้แล้วถูกสั่งห้ามเข้านะครับ”

“อ้าว พี่มาร์คเห็นได้ยังงัยเนี่ย อุตส่าห์ว่าหลบมิดแล้วนะ”

“ที่จริงผมไม่ได้เห็นข้าวโพดหรอกครับ แต่เห็นเป้ประจำตัวข้าวโพดก็เลยรู้น่ะครับ ว่าจะเข้าไปดูด้วยแต่คิดว่าหนังเรื่องนั้นดูกับข้าวโพดคงจะสนุกกว่า”

“วันหลังถ้าไม่มีเพื่อนดูหนังมาชวนผมก็ได้นะครับ ผมยินดี”

“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ”

ผมแอบเห็นเธอหน้าแดงด้วย ว่าแล้วพี่มาร์คก็ขอตัวไปวิ่งต่อ

“นังบื้อ ทำไมไปปฏิเสธพี่มาร์คเค้ายะ”

“อ้าว ก็ชั้นไม่ได้อยากไปดูหนังกับเค้านี่”

“ก็รับปากเผื่อชั้นมั่งไม่ได้เหรอ แล้วแกบ้ารึเปล่าเนี่ยเที่ยวพาแมวไปดูหนัง”

“ชั้นก็อยากเปลี่ยนบรรยากาศให้ข้าวโพดมั่งน่ะแก อีกอย่างวันนั้นชั้นอยากให้ข้าวโพดไปนอนตากแอร์ในโรงหนังเย็นๆมั่งน่ะ ดูแต่โทรทัศน์ที่บ้านข้าวโพดก็เบื่อเป็นนะแก”

“ตกลงแกไปดูหนังเรื่องไรเหรอ”

“เรื่องการ์ฟิลน่ะแก”

“เออ เจริญ”

วันนั้นพอเริ่มค่ำนิดๆเธอก็พาผมกลับบ้าน แต่ก่อนกลับบ้านผมเห็นพี่มาร์คเดินเข้ามาคุยอะไรกับเธอไม่รู้ ผมได้ยินไม่ถนัดเพราะอยู่กับเพื่อนเธอ

หลังจากนั้นอีกสองสามวันขณะที่ผมกำลังนอนดูทีวีอยู่ผมได้ยินเสียงกริ่งดังที่หน้าบ้าน เธอออกไปดูผมก็ตามมาด้วย เห็นพี่มาร์คยืนเก๊กหล่ออยู่หน้าบ้าน ในใจผมนึกว่า มาทำไมฟะ

“สวัสดีครับ พอดีผมมีของมาฝากข้าวโพดน่ะครับ”

“สวัสดีค่ะ อะไรเหรอคะ”

“จะไม่เชิญผมเข้าบ้านหน่อยเหรอครับ”

เธอทำท่าลังเลนิดนึงก่อนจะเปิดประตูให้พี่มาร์คเข้ามา ผมสงสัยว่าทำไมพี่มาร์คต้องมาที่บ้านของเราด้วย ปกติบ้านนี้ไม่ค่อยมีผู้ชายมาเท่าไหร่ ผมเองเป็นผู้ชายคนเดียวในบ้าน จู่ๆผมก็รู้สึกหวงเธอขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“พอดีพี่ไปห้างมา เห็นของเล่นสำหรับแมวคิดว่าเจ้าข้าวโพดคงจะชอบก็เลยซื้อมาฝากน่ะครับ”

“พี่มาร์คไม่น่าลำบากเลยค่ะ เกรงใจจัง”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ว่างัยข้าวโพดชอบมั้ยของฝาก”

ผมรู้ทันนะว่าคุณน่ะคิดอะไรอยู่ ทำเป็นเลิฟมีเลิฟมายแคทเหรอ ผมเหล่ๆมองของฝากแล้วสะบัดหางหนีเดินเข้าไปในห้อง ให้มันรู้ซะมั่งว่าผมน่ะเป็นใคร

“อ้าวข้าวโพดไปไหนล่ะ ดูซิพี่มาร์คอุตส่าห์ซื้อของมาฝาก”

“เอาไว้เล่นเวลาอยู่กันสองคนก็ได้ครับ”

เหอะ ทำเป็นแผนสูง ผมน่ะผู้ชายด้วยกันดูออกหรอกว่าคุณคิดยังงัยกับเธอ

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมก็เห็นพี่มาร์คโผล่หน้ามาที่บ้านของเราเป็นประจำ ทำเป็นว่าซื้อโน่นซื้อนี่มาฝากผม ผมไม่เคยเห็นอยากได้เลยไอ้ของฝากบังหน้าพวกนั้นน่ะ

ทุกครั้งที่ผมเห็นพี่มาร์คผมจะเดินหนีทุกครั้ง ผมไม่ยอมให้พี่มาร์คจับตัว ผมจะดิ้นจนหลุดทุกครั้งที่พี่มาร์คพยามอุ้มผม เธอแก้ต่างให้ว่า ผมไม่ชินมือผู้ชาย เรื่องอะไรผมจะให้มารหัวใจมาถูกตัวผม

เอ๊ะนี่ผมบอกว่ามารหัวใจเหรอ นี่หมายความว่าผมกำลังหึงเธออยู่ใช่มั้ยเนี่ย โธ่ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมก็มีความรู้สึกนี้กับเค้าด้วย

แต่ยังงัยก็เถอะผมจะทำยังงัยเพื่อให้เธอรู้ว่าผมไม่อยากให้พี่มาร์คมาที่บ้านดีนะ ใครมีวิธีช่วยแนะนำผมหน่อยเถอะค้าบ นึกซะว่าสงสารแมวตาดำๆ

Create Date : 17 เมษายน 2551

Last Update : 18 เมษายน 2551 10:51:46 น.

4 comments

Counter : 1113 Pageviews.

มาทักทาย มาเยี่ยมชม มาตามอ่านเรื่องราวของน้องข้าวโพดครับ

เรื่องราวน่ารักเหมือนเดิมครับ ผมอ่านไปแล้วผมก็จะเริ่มหึงตาพี่มาร์คเหมือนน้องข้าวโพดแล้วครับ เริ่มอินไปด้วยแล้วครับ

คราวหน้าไม่เอาพี่มาร์คแล้วนะครับ ... แบบว่า หึงแทนข้าวโพดนะครับ เอาเป็นพูดถึงเพื่อนสาว ๆ ดีกว่าครับ

อิอิ

+++++++++++++++

ช่วงสงกรานต์ผมห่างหายบล็อคไปพอสมควรครับ เลยไม่ได้เข้าไปตามอ่านน้องข้าวโพอได้ครบทุกตอนครับ จะพยายามหาเวลาย้อนกลับไปอ่านนะครับ

ช่วงนี้ที่ถนนฯ ผมก็ไม่ได้เข้าไปเลยครับ ไม่รู้ว่ามีอะไรคืบหน้าบ้างครับ?

ฝากลูบหัว เกาคอน้องข้าวโพดด้วยนะครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 18 เมษายน 2551 เวลา:0:24:22 น.

แวะมาทักทายค่ะ

โดย: Fullgold

วันที่: 18 เมษายน 2551 เวลา:15:23:14 น.

โดย: klint77

วันที่: 18 เมษายน 2551 เวลา:16:59:41 น.

กาก้าแวะมาทักทายฮับ

โดย: เมย์+กาก้า (กาก้า+หมั่นโถว

) วันที่: 12 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:00:58 น.