|
|
เรื่องของแมวติสต์แตก ตอน ผมเกือบ........ไปแล้ว
วันนี้เป็นวันทำความสะอาด เธอว่าอย่างนั้น เธอทำความสะอาดทุกซอกทุกมุมของห้อง ไม่เว้นแม้กระทั่งผม
และเนื่องจากว่าผมไม่ค่อยสบายเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ก็เลยโชคดีไม่โดนจับอาบน้ำ แต่เธอยังอุตส่าห์เอาแป้งเด็กมาโรยตัวผม หลังจากพิสูจน์กลิ่นว่าผมหอมดีแล้ว เธอก็วุ่นวายทำโน่นทำนี่ต่อ
แต่เอ๊ะจะทำอะไรกับกะบะทรายผมน่ะ
ข้าวโพดจะเข้าห้องน้ำมั้ย ไม่เข้างั้นพี่ทำความสะอาดกะบะทรายนะ
เธอพูดเองเออเองเสร็จสรรพ ผมนั่งมองเธอเททรายออกจะกะบะใส่ในถุงขยะ จากนั้นก็เอากะบะทรายไปล้างน้ำ แล้วก็เอาไปผึ่งแดดตรงระเบียง
วันนี้ผมดีใจจังเพราะรู้ว่าเธอไม่ไปทำงาน แล้วอีกอย่างไม่มีมารมาขัดขวางความสุขของผมกะเธอด้วย ลั้น ลัน ลา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แก....เปิดประตูหน่อยเร็ว
โอ.....ไม่จริง นี่ผมยังพูดไม่ทันขาดคำเลย มันมาอีกแล้ว.........
เอ้ารับไป ทรายของไอ้ข้าวโพดแก ชั้นไปหาตั้งหลายร้านกว่าจะได้ยี่ห้อนี้ แหมทำเป็นเลือกมากนะแมวแกน่ะ ยี่ห้ออื่นก็ไม่ชอบ ต้องเป็นแบบมีสีฟ้า สีชมพู ดับกลิ่นอะไรก็ไม่รู้
เอาน่าแก ขอบใจนะเดี๋ยวชั้นเลี้ยงขนมแกเอง
มาถึงก็บ่นเลย เฮ้อ ผมเซ็งจริงๆ ทำไมชีวิตของผมต้องมีเพื่อนเธอคนนี้เข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยนะ ชาติที่แล้วคงเป็นจิ้งจกที่ผมจับมาเล่นแน่เลย มาชาตินี้เลยจองเวรผมไม่เลิก
ชั้นเปลี่ยนเป็นผู้ชายในสังกัดแกได้ป่ะ ท่าทางจะอร่อยกว่าขนม อิอิอิ
แล้วนี่แมวแกเป็นอะไรเนี่ย ตัวขาวโพลนเลย
ชั้นประแป้งให้โพดน่ะแก ไม่ได้อาบน้ำมานานแล้ว
งัย ไอ้ข้าวโพด หล่อเหมือนหนุ่มบ้านนอกตามงานวัดเลยนะแก ประแป้งขาวเชียว
นี่ตกลงเค้าชมผมหรือว่ายังงัยเนี่ย
ถามจริงๆเหอะ เมื่อไหร่แกจะหันมาสนใจชั้นเวลาชั้นพูดกะแกยะ นังข้าวโพด นึกว่าตัวเองเป็นคุณชายรึงัย พูดด้วยทำเป็นไม่สนใจ
แกนี่ชอบว่าข้าวโพดชั้น ก็พูดกับข้าวโพดดีๆสิ เดี๋ยวข้าวโพดก็โต้ตอบแกเอง
แกดูแมวแกซะก่อน มันเชิดอย่างกะอะไร เห็นหน้าชั้นทีไร มันเดินสะบัดตูดหนีทุกที
คุณคิดว่าผมควรญาติดีกะไอ้มนุษย์ปากเสียคนนี้ดีมั้ยครับ ว่าแล้วผมก็วิ่งรอบๆห้องออกกำลังกาย จะได้ไม่ลงพุง
ได้ยินเสียงเพื่อนเธอแว่วๆว่า ไอ้ลิงทโมน
แล้วนี่วิญญาณผีแม่บ้านเข้าสิงแกเหรอ ทำความสะอาดห้องซะเรี่ยมเชียว แกเดี๋ยวเราออกไปกินส้มตำกันนะ
อือๆ แต่ไม่ไปนานนะแก เดี๋ยวชั้นต้องรีบกลับมาเติมทรายในกะบะให้ข้าวโพด
ทำไมแกไม่หัดให้มันนั่งชักโครกล่ะแก ไม่เปลืองตังส์ค่าทรายดีด้วย
แมวนะแก ไม่ใช่เด็กบ้าเหรอ ข้าวโพดเดี๋ยวพี่กลับมานะจ๊ะ พี่ไปไม่นานหรอก
จากนั้นเธอกับเพื่อนก็ออกไปข้างนอกกัน ทิ้งให้ผมอยู่ตัวเดียวอีกแล้ว ผมไม่มีอะไรทำก็เลยแอบงีบซักนิดดีกว่า
ผมหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ แต่พอตื่นมาก็ไม่เห็นเธอมาซักที ไหนเธอว่าไปไม่นานงัย ผมเริ่มกระวนกระวายแล้ว ทำไมเธอไปนานนัก ผมจะทำยังงัยดีเนี่ย
ผมเดินงุ่นง่านไปมา อยู่หลายเที่ยว พยามทำอย่างอื่นเพื่อให้คลายความกระวนกระวายใจ แต่มันก็ไม่หาย
โอ้ยผมอยากจะบ้าตาย
ผมรอแล้วรออีกก็ไม่ได้ยินเสียงเธอ เลยกระโดดขึ้นไปยืนบนโต๊ะแล้วโผล่หัวออกมาทางหน้าต่าง
นั่นงัยเห็นเธอเดินมากับเพื่อนเธอ ผมร้องเรียกเธอ
แง๊วววววววว
เธอเดินมาถึง ก็เงยหน้าขึ้นทักผม
ข้าวโพดพี่กลับมาแล้วจ้า แหมมารอรับที่หน้าต่างเลยนะ
ผมอยากให้เธอขึ้นมาหาผมเร็วๆ เพราะผมเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว พอได้ยินเสียงเท้าเธอผมก็รีบมารอที่ประตู
งัยจ๊ะข้าวโพด พี่ขอโทษนะพี่ไปนานน่ะ คิดถึงพี่เหรอ
อ้าว ข้าวโพดวิ่งไปหน้าระเบียงทำไม
มันอยากเล่นไล่จับกับแกมั้ง
นี่เธอยังไม่เข้าใจผมอีกเหรอ ว่าผมรู้สึกยังงัย โธ่จะให้ผมทำยังงัยดีล่ะ ผมเดินวนไปเวียนมาแต่ดูเธอก็ยังไม่รู้ว่าผมต้องการอะไร
แง๊วววววว
ข้าวโพดร้องทำไมจ๊ะ จะกินทาโร่เหรอ
ผมไม่ได้อยากกินทาโร่ โธ่...........
เจสข้าวโพดแปลกๆว่ะ เป็นไรไม่รู้ปกติ โพดจะไม่ค่อยร้องนะแก
มันปวดอึรึเปล่าแก
ฮ้า จริงด้วยชั้นลืมไปเลย โทษทีนะจ๊ะโพด เดี๋ยวพี่จัดการให้เดี๋ยวนี้เลย
จากนั้นเธอก็เติมทรายลงในกะบะ เป็นวันว่าที่ผมอั้นฉี่มาตลอดก็ได้ปลดปล่อยซะที เฮ่อค่อยโล่งหน่อย
คุณเคยเป็นมั้ยล่ะครับเวลาอั้นฉี่นานๆจะแทบทนไม่ไหว พอได้เข้าห้องน้ำมันรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก
เฮ่อ........
ฮ่า ฮ่า ฮ่า แกดูดิไอ้ข้าวโพดมันถอนหายใจดังเฮีอกเลย สงสัยจะกลั้นมานาน
อือ จริงด้วยตลกดีนะแก
แหมทำเป็นมาหัวเราะเยาะผม ผมอุตส่าห์อดกลั้นมาตั้งนาน แทนที่จะชมผมกลับมาหัวเราะเยาะซะงั้น กรรมจริงๆเรา
| Create Date : 21 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 21 มีนาคม 2551 10:00:31 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 841 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
