|
|
หัวใจไอ้จ๋อย
ไอ้จ๋อยเป็นหมาเพศเมีย ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะแต่ไม่มีใครสนใจอยากรู้ ว่ามันเป็นหมาใครและมาอยู่ที่นี่ได้ยังงัย
ไอ้จ๋อยมักจะวนเวียนอยู่แถวหมู่บ้านรอคอยคนใจบุญแบ่งปันเศษอาหารให้กินประทังชีวิต
เราได้รู้จักกับไอ้จ๋อยก้อวันที่ย้ายมาอยู่บ้านเช่าแห่งนี้
วันแรกที่ย้ายเข้ามา ก้อมีไอ้จ๋อยนี่แหละมาเยี่ยมๆมองๆแสดงการต้อนรับ
ความจริงไอ้จ๋อยมีชื่ออะไรก้อไม่รู้แต่ เราตั้งชื่อมันว่าไอ้จ๋อยตามตามลักษณะจ๋อยๆ ขี้กลัวและขี้เกรงใจของมัน ซึ่งไอ้จ๋อยก้อคงชอบชื่อนี้เพราะเรียกทีไรก้อกระดิกหางรับทุกที
ด้วยความที่เราก้อใหม่สำหรับหมู่บ้านนี้เลยเหมาเอาไอ้จ๋อยเป็นเพื่อนไปซะ แบ่งข้าวให้กินวันละสองมื้อเช้า เย็น
ทุกวันไปทำงานและเวลากลับบ้าน ไอ้จ๋อยจะมายืนกระดิกหางต้อนรับเหมือนเราเป็นเจ้าของ
แต่อย่าได้คิดเข้าใกล้นะ เพราะไอ้จ๋อยมันถือสโลแกนว่า "อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ" อิอิอิ
จนกระทั่งวันนึงเจอไอ้จ๋อยดูอ้วนท้วนผิดปกติ เราก้อนึกว่าเออท่าทางมันจะชอบข้าวที่เราคลุกให้กิน แต่ดูไปดูมามันอ้วนแต่ท้องนี่หว่า
ในใจคิดว่า"เอาซะแล้วมั้ยล่ะไอ้จ๋อย วัยรุ่นที่ไหนมันแอบมาทำแกท้องวะ"
ผ่านไปหลายเดือน วันนั้นฝนตกหนักมาก เดินลงมาชั้นล่างได้ยินเสียงลูกหมา
ออกมาดูหน้าบ้านเห็นไอ้จ๋อยตะคุ่มๆอยู่ในพุ่มไม้
หยิบร่มเดินออกมาดู ปรากฏว่า ไอ้จ๋อยมันนอนบังฝนให้ลูกที่มันเพิ่งคลอดออกมา
มันขุดหลุมใต้พุ่มไม้เพื่อเป็นที่บังฝนให้ลูกมัน แต่ฝนตกหนักมากพุ่มไม้ไม่สามารถบังฝนได้ ทั้งไอ้จ๋อยและลูกจึงเปียกและขมุกขมอมไปหมด
"กรรมแล้วเรา"ตอนนั้นคิดได้แค่นี้ เลยเรียกเพื่อนที่อยู่ด้วยมาช่วยกันจับลูกหมามาไว้ใต้ชายคาบ้าน หาเสื้อผ้าเก่ามาเช็ดและปูให้ลูกไอ้จ๋อยนอน
ไอ้จ๋อยแรกๆก้อเล่นตัวไม่ยอมเข้ามา แต่สุดท้ายก้อทนดูลูกร้องไม่ไหวจึงเข้ามาให้นมลูก อืมหมามันรักลูกจริงๆ
รุ่งขึ้นลูกหมาป่วยหมดทุกตัว อ้อมีทั้งหมดเจ็ดตัว น้ำมูกไหลยืดย้อย เราก้อเลยต้องไปหาซื้อยาแก้ไข้สำหรับเด็กมาหยอดให้กิน
ระหว่างที่หยอดยาใส่ปากให้ลูกหมา ทุกตัวก้อพร้อมกันแสดงความสำนึกบุญคุณด้วยการพ่นยาใส่หน้าคนป้อนซะเลอะเทอะไปหมด
แต่แรงลูกหมารึจะสู้แรงคนอย่างเรา
เหตูการณ์เช่นนี้ดำเนินอยู่ประมาณสามวัน เจ้าลูกหมาทั้งหลายก้อหายป่วย
วันไหนที่เราไม่ได้ไปทำงานก้อเอาลูกหมาเข้ามาเล่นในบ้าน ตั้งชื่อให้หมดทุกตัว
โด เร มี ซอล ฟา ซี เค โด้ ตามเสียงบันไดโน๊ต
ระหว่างที่เอาลูกไอ้จ๋อยมาเล่นในบ้าน ไอ้จ๋อยก้อยึดมั่นสโลแกนเดิม
นั่งดูอยู่หน้าบ้านห่างๆด้วยความชื่นชมยินดี
ในใจไอ้จ๋อยคงคิดว่า
"ลูกเราน่ารักจัง"
อยู่มาวันนึงกลับมาถึงบ้าน
ไอ้จ๋อยไม่ทักทายด้วยความดีใจเหมือนเคย ได้แต่กระดิกหางอย่างหงอยๆ
แปลกใจว่าวันนี้ไอ้จ๋อยมาไม้ไหน พอมองไปหน้าบ้านเห็นแต่กองผ้า ลูกหมาหายไป
ถามไอ้จ๋อยว่า"ลูกหายไปไหน" ไอ้จ๋อยได้มองกลับมาด้วยสายตาเศร้าๆ
คนข้างบ้านมาบอกว่า เจ้าของบ้านเอารถมาขนลูกหมาไปปล่อยหมดแล้ว เพราะเค้าไม่อยากให้เลี้ยงหมา
เค้าบอกว่าไอ้จ๋อยทั้งเห่า ทั้งหอน และวิ่งตามรถไปจนถึงถนนใหญ่ โชคดีที่ไม่ถูกรถชน
เราหันไปมองหน้าไอ้จ๋อย เข้าใจแล้วว่าทำไม
เรานั่งลงตรงประตูหน้าบ้าน คิดถึงลูกหมาทั้งเจ็ด นึกภาพที่ไอ้จ๋อยร้องและวิ่งตามรถ น้ำตาไหลมาโดยไม่รู้ตัว
สักพักไอ้จ๋อยมานั่งลงใกล้ๆเอาหัวมาซบขาเรา ปกติไอ้จ๋อยไม่เคยให้จับตัวเลย
มันคงอยากบอกว่า "จ๋อยก้อเสียใจเหมือนกัน"
| Create Date : 13 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 13 มีนาคม 2551 10:07:25 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 695 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: พี่แต้  วันที่: 16 มีนาคม 2551 เวลา:21:13:07 น. |
|
|
|
| โดย: kira7 IP: 203.144.144.164 วันที่: 25 มกราคม 2553 เวลา:15:15:33 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
น่าจะปล่อยด้วยกันซะให้หมด ลูกหมาจะได้ไม่อดตาย