เรื่องของแมวติสต์แตก ตอน สวรรค์อยู่ที่ใด “เจสฝากดูข้าวโพดให้ด้วยนะ” “อืม ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวมานอนที่บ้านเฝ้าข้าวโพดให้ ทำใจดีๆนะ เข้มแข็งนะเพื่อน” “ขอบใจนะเจส ไว้ถึงกรุงเทพจะโทรหา” “ไปกันเถอะครับน้องแก้วเดี๋ยวตกเครื่อง” ผมยืนฟังคนโน้นพูดที คนนี้พูดทีก็ให้สงสัยเป็นอย่างยิ่งว่าเธอจะไปไหน จู่ๆเธอก็อุ้มผมมากอดและหอมผมอีกหนึ่งที “ข้าวโพดเป็นเด็กดีนะจ๊ะ เจสจะมาอยู่เป็นเพื่อนไม่ต้องกลัวนะ” อ้าวเธอจะทิ้งผมไปอีกแล้วเหรอ ผมไม่ยอมนะ ผมเกาะเธอไว้แน่นไม่ยอมปล่อย แต่เธอก็แกะผมออกจนได้แล้วส่งผมให้เพื่อนเธอ “โพดอยู่ที่นี่แหละ ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวแม่แกก็กลับมาแล้ว” แล้วเธอก็ขึ้นรถไปกับพี่มาร์ค นี่เธอไปเที่ยวกับพี่มาร์คโดยไม่พาผมไปด้วยเหรอ ผมน้อยใจจัง ผมร้องเรียกเธอแต่เธอทำได้แค่โบกมือลาผม ผมคิดในแง่ดีว่าบางทีเธอคงไปไม่นาน เดี๋ยวตอนเย็นคงกลับมาแล้วล่ะ พอคิดได้อย่างนั้นผมก็กลับไปนอนดูการ์ตูนต่อ อิอิอิ เพื่อนเธอก็ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรผมมาก เราต่างคนต่างอยู่ค้าบ พอตกเย็นผมออกมานอนเล่นรับลมหน้าบ้าน นั่งรอ นอนรอจนค่ำเธอก็ยังไม่กลับบ้าน เพื่อนเธอเรียกผมไปกินข้าว ผมหิวก็เลยเข้าไปกิน แล้วก็มานั่งรอหน้าบ้านเหมือนเดิม “ข้าวโพดเข้าบ้านได้แล้วค่ำแล้ว มาดูละครกัน” เออผมเกือบลืมไปเลย ว่าละครหลังข่าวมาแล้ว ว่าแล้วก็เข้าไปดูซะหน่อยกำลังถึงตอนสนุกพอดีเลยค้าบ คืนนั้นเธอไม่ได้กลับบ้านครับ รวมถึงเช้าวันต่อมาด้วย ผมเริ่มกังวลว่าเธอหายไปไหนแต่ก็จนปัญญาไม่รู้จะถามใคร กลางวันผมได้แต่นั่งๆนอนๆอยู่ในบ้านเพราะเพื่อนเธอไปทำงาน พอตกเย็นผมได้ยินเสียงประตู ผมดีใจมากเลยครับร้องเสียงดังลั่นบ้าน เพราะผมจะได้เจอเธอแล้ว “อ้าวโพดว่าไง” ไม่ใช่เธอนี่ผมรีบวิ่งสวนออกไป เพื่อดูว่ามีเธอตามหลังมารึเปล่าแต่ก็ไม่มี ผมออกไปชะเง้อมองที่ประตูรั้วก็ไม่เห็นแม้แต่เงาเธอ บางทีเธออาจจะแวะซื้อขนมมาฝากผมอยู่มั้ง ผมนั่งรอตรงประตูรั้วนั่นเอง การรอคอยมันช่างขมขื่นและเงียบเหงา ผมรอเธอจนค่ำก็ไม่เห็นเธอกลับมาหาผมซักที “โพดมากินข้าวเหอะโพด วันนี้พี่แก้วเค้ายังไม่กลับหรอก” ผมไม่รู้สึกหิวเลยครับ ผมนั่งรอเธออยู่ที่เดิม เพื่อนเธอมาอุ้มผมเข้าไปในบ้านเอาอาหารมาให้ผม ผมทำได้แค่ดมๆแล้วก็ออกมานั่งรอเธอตรงที่เดิม “โพดมานี่เร็วแก้วโทรมาหา” เพื่อนเธอมาอุ้มผมเข้าบ้านอีกรอบพร้อมทั้งเอาไอ้แท่งดำๆมาแนบหู ผมสงสัยว่ามันคืออะไร “ข้าวโพด ข้าวโพดได้ยินพี่มั้ย” เอเสียงเธอนี่นา แล้วเธอไปทำอะไรอยู่ในไอ้แท่งดำๆนี่ล่ะ “ข้าวโพด พี่คิดถึงข้าวโพดนะจ๊ะ กินข้าวรึยังจ๊ะ ไปวิ่งออกกำลังกายบ้างมั้ยโพด” ผมมองไปที่ไอ้แท่งดำๆอีกรอบ เอามือลองเขี่ยๆดู ตกลงเธอเข้าไปอยู่ในนั้นเหรอ “แง๊วววว” “พี่ก็คิดถึงโพดนะ อีกไม่กี่วันพี่ก็กลับบ้านแล้ว เป็นเด็กดีนะจ๊ะ” “แง๊วววว” “พี่กลับแน่นอนจ้า ข้าวโพดกินข้าวเยอะๆนะ อย่าอดข้าวเดี๋ยวไม่หล่อนะ” เธออยู่ในไอ้แท่งดำนั่นจริงด้วย เออแปลกจังเธอเข้าไปในนั้นได้ยังไงนะ เพื่อนเธอหยิบไอ้แท่งดำๆนั่นไปพูดต่อสักพักก็วางมันกลับที่เดิม ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเธออยู่ไหน คืนนั้นผมมองไปที่เตียงอันว่างเปล่าที่ผมและเธอเคยนอนด้วยกันเป็นประจำ ผมไปดมๆตรงหมอนที่เธอเคยหนุน มันยังมีกลิ่นของเธอติดอยู่ ผมนอนซุกหมอนใบนั้นทั้งคืน จากหนึ่งวัน สองวันผ่านไปเป็นสัปดาห์ เธอก็ยังไม่กลับมาซักที ผมเหงาและคิดถึงเธอมากครับ ทุกเย็นผมจะไปนั่งรอเธอที่หน้าบ้านจนกระทั่งเพื่อนเธอมาอุ้มผมเข้าบ้านนั่นแหละ จากนั้นผมก็จะไปเขี่ยๆไอ้แท่งสีดำๆหรือที่เค้าเรียกกันว่าโทรศัพท์นั่นเอง ผมได้ยินเสียงเธอในแท่งนี้วันละครั้ง บางครั้งผมนั่งจ้องดูเผื่อเธอจะโผล่ออกมาจากโทรศัพท์เธอจะได้เห็นผมเป็นคนแรก เย็นวันนึงผมมานั่งรอเธออยู่ตรงที่เดิม ผมเห็นรถมาจอดหน้าบ้านและแล้วในที่สุดผมก็เห็นเธอเดินลงมาจากรถ ผมดีใจมากๆเลยครับ เธอเข้ามากอดผม ผมร้องเรียกเธอไม่หยุด “ข้าวโพด คิดถึงข้าวโพดที่สุดเลย ทำไมผอมอย่างนี้ล่ะเนี่ย พี่บอกแล้วไงว่าให้กินข้าวเยอะๆ ดูซิหน้าตอบหมดหล่อกันคราวนี้” “ไอ้โพดแกมันไม่ยอมกินข้าวกินปลา แค่ดมๆแล้วก็ไปนั่งรอแกหน้าบ้านอย่างที่บอกแหละ แล้วแกเป็นไงบ้างล่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยมั้ย” เธออุ้มผมเดินเข้าไปในบ้าน กอดผมไว้ตลอดเวลา “อืม ก็โอเคแล้วล่ะ คิดในแง่ดีว่าท่านคงไปสบายแล้ว” “แกอย่าคิดมากเลยนะ เดี๋ยวชั้นทำกับข้าวให้กิน ผอมเหมือนปอบทั้งแมวทั้งเจ้าของเลย” เย็นนั้นเรากินข้าวด้วยกัน ผมกินอาหารได้มากเป็นพิเศษเพราะดีใจที่เธอกลับมาซักที ผมเดินตามเธอตลอดไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน เพราะผมไม่อยากให้เธอคลาดสายตาจากผม ผมบอกตรงๆว่าผมกลัวเธอหายไปในไอ้โทรศัพท์เครื่องนั้นอีก ตกค่ำเรานอนดูละครด้วยกัน นี่ผมพลาดไปตั้งหลายตอนเลย ตกลงนางเอกไปท้องกับพระเอกตอนไหนเนี่ย พอละครจบเธอก็ปิดไฟและเปิดเพลงเบาๆ ผมนอนอยู่ข้างๆเธอได้ยินเสียงสะอื้น ผมหันไปมองใกล้ๆเห็นน้ำตาอาบสองแก้มของเธอ ผมไม่รู้ว่าเธอร้องไห้เพราะอะไร แต่เธอสะอื้นจนตัวโยน ในนาทีนั้นผมอยากกลายร่างเป็นคนจะได้โอบกอดเธอให้หายเศร้า แต่ผมเป็นแค่แมวธรรมดา สิ่งที่ผมทำได้ก็แค่เลียน้ำตาที่หยดลงบนแก้มเธอ เธอเอื้อมมือมากอดผม น้ำตาเธอรินไหลจนหัวผมเปียกผมร้องถามเธอว่าเศร้าเรื่องอะไร “โพดจ๊ะ พ่อพี่ไปสวรรค์แล้ว พี่เสียใจที่พี่ยังไม่ได้ทำอะไรดีๆให้พ่อเลย” เธอร้องไห้หนักกว่าเดิม ทำเอาผมเศร้าไปด้วย ผมไม่เคยเห็นเธอร้องไห้มาก่อน หากผมรู้ว่าสวรรค์อยู่ที่ไหนผมจะออกไปตามพ่อเธอกลับมาให้ ผมไม่อยากเห็นเธอร้องไห้ครับ คืนนั้นและคืนต่อๆมาผมนอนซับน้ำตาให้เธอทุกคืน ตกดึกบางทีเธอหลับไปแล้วผมตื่นมามองหน้าเธอเห็นใบหน้าอันเศร้าสร้อย ทำให้ผมรู้สึกสงสารเธอครับ ผมเลยแอบหอมเธอ และนวดให้เธออยู่บ่อยๆ คุณล่ะครับพอจะช่วยบอกผมได้มั้ยว่า”สวรรค์”อยู่ที่ไหน หากมีใครผ่านไปทางนั้นช่วยฝากบอกพ่อเธอด้วยนะครับ ว่าเธอคิดถึงและเสียใจ   Create Date : 30 มิถุนายน 2551 14 comments Last Update : 30 มิถุนายน 2551 8:27:46 น. Counter : 972 Pageviews. Share Tweet

ข้าวโพดน่ารักจังค่ะ ที่บ้านไม่ได้เลี้ยงแมว แต่ก้อมีน้องหมาสองตัว ดื้อมากแต่ก้อน่ารักที่สุด   โดย: บัวอ้วน (บัวบุษบง ) 30 มิถุนายน 2551 9:24:08 น.

ข้าวโพดสีไวโอลินด้วยเหรอ กล่องคห.เท่ห์จังเลย บล็อกนี้เศร้า สงสารแก้ว จัง.. ข้าวโพด เป็นเพื่อนช่วยให้เธอคลายเศร้าได้เยอะเลย โพดอย่าซนก็แล้วกัน กลับจากเที่ยวมะละกา ป้ายังไม่หายเหนื่อยเลย ไปเที่ยวสนุกดีจ้า..   โดย: samranjai 30 มิถุนายน 2551 12:26:04 น.

แวะมาทัก มาทาย สบสายตา แวะมา บอกว่า ขอบคุณ แวะมาอิง มาอบ แอบไออุ่น แวะมา ให้คุ้น ให้เคยกัน   โดย: ณธีร์ 30 มิถุนายน 2551 17:14:34 น.

ได้ยินเสียงแง้วๆ เลยเข้ามาดูว่าข้าวโพดกินข้าวได้มากหรือเปล่า   โดย: นางไม้หน้า3 30 มิถุนายน 2551 19:13:04 น.

โพดเอ้ย บอกพี่นายนะ ว่าสรรค์อยู่ทุกที่แหละ มันอยู่รอบๆตัวเรานี่เอง เพียงแต่เราจะต้องสัมผัสเอาเอง ต้องเปิดประตูรับมัน แล้วปล่อยให้ความปราถนาดี การมองโลกในแง่บวก การรู้จัดพอเพียงเข้ามาล้อมตัวเราใว้ เอาเป็นเกราะป้องกันความทุกข์ เพราะว่านรก กับสวรรค์มันคั่นกันด้วยเส้นบางๆแค่นั้น เส้นที่ว่าคือมุมมองครับ   โดย: p' ทอม (Tangible ) 30 มิถุนายน 2551 22:53:46 น.

แวะมาให้กำลังใจพี่แก้ว ของข้าวโพดจ้า   โดย: teansri 1 กรกฎาคม 2551 0:59:43 น.

เอากำลังใจมาฝากค่ะ คุณพ่อของน้องแก้วเค้าไปสบายแล้วน่ะ ข้าวโพด ฝากดูแลน้องแก้วด้วย ฝันดีน่ะ อย่าเสียใจไปเลย เค้าจะได้ไม่ห่วงน่ะ   โดย: Fullgold 1 กรกฎาคม 2551 1:05:12 น.

แวะมาบอกข้าวโพดว่า ลุงมาแว้ว....   โดย: ลุงแมว 2 กรกฎาคม 2551 21:54:43 น.

แวะมาเยี่ยม ข้าวโพด (คนน่ารัก)...สบายดีมั้ย เลิกกินเหอะข้าวต้ม กินแล้วไม่มีแรงคุยกับเพื่อน...อิอิ............................   โดย: teansri IP: 88.106.60.103 3 กรกฎาคม 2551 15:53:12 น.

แวะมาเยี่ยมค่าข้าวโพด เป็นแมวที่น่ารักมากเลยนะคะ สวรรค์ก็อยู่ที่บ้านนี่ไงคะ อยู่ในใจค่ะ ข้าวโพดอยู่ใกล้ๆ พี่เขา ก็เหมือนได้อยู่บนสวรรค์แล้วค่ะ แค่มีความรักให้กันนะคะ   โดย: BeCoffee 4 กรกฎาคม 2551 0:01:34 น.

น้องแก้วดีขึ้นหรือยังจ๊ะข้าวโพด ฝันดีค่ะแวะมาทักทาย   โดย: Fullgold 4 กรกฎาคม 2551 0:07:46 น.

ฝนตกมากมายเลย ยุงลายก็เยอะหลานผมก้ไปติดไข้เลือดออกมาครับ ต้องกักบริเวณกันเลย กันยุงกัดแล้วแพร่เชื้อ แต่ตอนนี้หายแล้วหละ รักษาสุขภาพจ๊า ปล.เป็นแมวดีตรงที่ยุงไม่กัดอะ กัดไม่เข้า อิ อิ   โดย: Tangible 5 กรกฎาคม 2551 9:17:49 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ มาอ่านตอนนี้แล้วก้เศร้าครับ สงสารทั้งน้องข้าวโพดและคุณแก้ว ผมเป็นแฟนของน้องข้าวโพดมาทั้งนาน เพิ่งจะมาได้รู้ตอนนี้เองว่า จขบ. ชื่อคุณแก้ว ... อิอิ เรื่องราวของน้องยังคงน่ารักเหมือนเดิมครับ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเศร้ามาก ๆ ก็ตามครับ ฝากบอกน้องข้าวโพดด้วยนะครับว่า "สวรรค์" อยู่ชั้น 7 ครับ ให้น้องข้าวโพดเข้าไปในลิฟท์แล้วกระโดดไปกดปุ่มที่เลข 7 ครับ สวรรค์อยู่ชั้น 7 ถ้าไปไม่ถูกให้ไปถามพี่เจ เจตรินก็ได้ครับ (อยู่ต่างประเทศแล้วจะรู้จักมุขสวรรค์ชั้น 7 ของพี่เจ ไหมเนี่ย?) อิอิ ปล.จะมาบอกว่า ส่งการบ้าน Tag รูปภาพแล้วนะครับ   โดย: แฟนอีกคนของข้าวโพด (อาคุงกล่อง ) 7 กรกฎาคม 2551 10:19:48 น.

มาตามอ่านค้าบบบ....   โดย: หญ้าหนวดแมว 26 กรกฎาคม 2551 16:43:14 น.