The Last Lecture : การบรรยายครั้งสุดท้าย (แต่ไม่ท้ายที่สุด)
" The Last Lecture " เขียนโดย...แรนดี เพาวซ์ (Randy Pausch) และเจฟฟรีย์ ซาสโลว์ (Jeffery Zaslow) แปลโดย...วนิษา เรซ
ฉันคิดหลายรอบ ว่าควรจะรีวิวหนังสือเล่มนี้มั๊ย...เพราะฉันเกรงว่า...ฉันอาจวิเคราะห์ข้อดีของหนังสือเล่มนี้มากกว่าข้อด้อย (ซึ่งบอกตรงๆ ว่าฉันมองไม่เห็น)... ดังนั้นฉันจึงสรุปได้ว่า...ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่แนะนำหนังสือดีๆ เล่มนี้...ก่อนอื่นต้องขอบคุณ คุณหนูดี วนิษา เรซ ที่แปลหนังสือเล่มนี้ดีเกินคำว่า...ยอดเยี่ยม...จาก 6 หัวข้อหลัก และ 61 หัวข้อย่อย ที่ถูกร้อยเรียงเเละรวบรวมเป็นหนังสือ 219 หน้า
" The Last Lecture " หนังสือที่สร้างแรงบันดาลใจ...ของใครหลายล้านคน (จิตใต้สำนึกของฉันยกมือขึ้นพร้อมกับตะโกนว่า...รวมฉันเข้าไปด้วยนะ...5555) ข้อความที่ฉันนี้เขียนข้างต้น...คงไม่ใช่คำกล่าวชม...ที่ดูยกยอมากเกินไปนัก หนังสือเล่มนี้...ที่ให้อะไรมากว่าที่ฉันคิดไว้ในมาก...ซึ่งฉันไม่อาจบรรยายเป็นคำพูดได้...มีเพียงบางข้อความเท่านั้น...ที่ฉันพอจะเขียนให้เพื่อนนักอ่านได้คิดและตัดสินใจเอาเองว่า...หนังสือเล่มนี้...ดีพอมั๊ย...ที่จะรีวิวในกิจกรรมพันทิปในหัวข้อ " เล่มนี้ของพี่ดียังไง? "
หนังสือเล่มนี้ได้บอกเล่าเรื่องราวของความตาย...อย่างตรงไปตรงมามากที่สุด...เท่าที่ใครสักคนบนโลกใบนี้จะบอกเราได้... การใช้ชีวิตในเวลาที่มีอย่างจำกัดได้อย่างไร ให้คุ้มค่ามากที่สุด...ในทุกฐานะ (ลูก / สามี / พ่อ / เพื่อน / อาจารย์ และในฐานะคนธรรมดาคนหนึ่งบนโลกใบนี้...ที่เกิดได้ตายเป็น...
คุณแรนดีทำในสิ่งที่คนปกติอย่างเราอิดออดที่จะทำ คือการออกกำลังกาย...คุณแรนดีเป็นผู้ป่วยมะเร็งตับอ่อน (ขั้นสุดท้าย) ที่วิดพื้นโชว์คนปกติ...
และข้อดีอีกอย่างหนึ่ง...ของการอ่านหนังสือเล่มนี้...คือการที่ฉันได้จินตนาการในรูปแบบโลกเสมือนจริง (Virtual Reality) ...ว่า...คุณแรนดีเล่นไพ่กับท่านมัจจุราช...แล้วไพ่ในมือของคุณแรนดีเป็นหมายเลข 13 = The Death...
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
" เราไม่สามารถเปลี่ยนไพ่ที่เราจั่วมาได้ " " แต่เราจะเล่นไพ่ในมืออย่างไรต่างหาก "
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เหมือนฉันได้ยินเสียงคุณเเรนดี...กระซิบบอกว่า...ความจริงแล้ว..ทุกคนล้วนถือไพ่นี้อยู่ในมือนะ...ผมว่าคุณลองดูสิว่าผมเล่นไพ่กับท่านอย่างไร...แล้วสิ่งที่คุณแรนดี...ทำให้ท่านมัจจุราชประหลาดใจได้มากที่สุด ในสถานการณ์ที่เอาชนะได้ยากเช่นนี้...เขาปล่อยหมัดเด็ดไปกับคำพูดที่ว่า...
" ถ้าผมไม่ได้เศร้าโศกเท่าที่ควร... ต้องขออภัยด้วยถ้าทำให้ท่านผิดหวัง... (ฉันคิดว่าท่านมัจจุราช...อมยิ้มนะ)
*** กลับมาในโลกความเป็นจริง *** น่าเสียดายที่คนปกติธรรมดาหลายคน เฝ้ารอเวลาแห่งมัจจุราชมาเยือนอย่างเปล่าประโยชน์...แต่สำหรับคุณเเรนดีกลับไม่ได้ปล่อยเวลาที่มีค่าของเขาบนเตียงผู้ป่วย...ไมใช่ว่าเขามีอะไรพิเศษมากไปกว่าคนอื่นหรอกนะคะ (เขาบินไม่ได้และไม่เป็นยอดมนุษย์ที่อยู่ในหนัง)
แต่สิ่งที่ทำให้เขาพิเศษกว่าคนอื่นๆ คงเป็นเพราะการที่เขาทำอะไรบางอย่าง...อย่างกล้าหาญและน่าชื่นชมมากที่สุด...คือ...
" The Last Lecture " " เลคเชอร์ครั้งสุดท้าย " ที่ฝากไว้ให้โลก...ได้จดจำเขาในทุกฐานะ... " แห่งอมตะบุคคล"
ส่งท้ายด้วยรัก *** ฉันยอมรับโดยไม่อายว่าฉันร้องไห้เพราะหนังสือเล่มนี้...อย่าเชื่อฉันค่ะ...อย่าเชื่อในสิ่งที่ฉันเขียน...ลองพิสูจน์ด้วยตัวคุณเองค่ะ...ว่าหนังสือเล่มนี้ดีพอมั๊ย...ที่จะจัดเข้าห้องสมุดแห่งความจำของคุณ...สำหรับฉัน...คุณแรนดีอาจเอาชนะท่านมัจจุราชไม่ได้...แต่เขาได้กลายเป็นอมตะบุคคลที่ฉันจะจำไปตลอดกาล...โดยผ่านงานเขียนของเขา...นานเท่านาน...(เท่าที่ชีวิตฉันยังจะหายใจอยู่บนโลกใบนี้)
Create Date : 31 สิงหาคม 2559 |
Last Update : 12 ตุลาคม 2559 13:10:06 น. |
|
2 comments
|
Counter : 2715 Pageviews. |
|
|