If Blog Is Love Letter
If...Blog Is Love Letter
เมื่อตอนแรกๆ ที่ฉันเริ่มเขียน Blog เพื่อนรักคนหนึ่งเคยถามฉันว่าทำไมถึงเขียน? ฉันมองหน้าเพื่อนแล้วถามกลับไปว่า แกจำจดหมายที่ฉันเขียนถึงแกได้หรือเปล่าและยังคิดถึงมันบ้างไหม?
เพื่อนมองหน้าฉันแล้วยิ้ม พร้อมตอบคำถามกลับมาเบาๆ ฉันจำได้เสมอและยังคิดถึงมัน หลังจากนั้นเราสองคนก็ก้มหน้าก้มตาดื่มกาแฟกันไปโดยไม่พูดอะไรกันอีก ภาพตรงหน้ากับรสชาติกาแฟก็เข้ากันดีนะ "อบอุ่นและหวาน" มันเป็นภาพธรรมดาค่ะ ที่คนเเถวบ้านฉันเห็นชินตา แต่ฉันไม่ค่อยมีโอกาสได้เห็นบ่อยนัก นั่นคือการที่น้องหมาชื่อน้ำตาล...ขึ้นนั่งบนมอร์เตอร์ไซด์คู่ชีพของพ่อ เพื่อรอออกไปแว้น
"รอยยิ้มของพ่อกับน้องสก๊อย" (เอ่อ ! จัดไป...ตามแต่พ่อกับน้องสบายใจเลยค่ะ....555)
หลังจากสูญเสียแม่เมื่อปีที่แล้ว มีหลายสิ่งเปลี่ยนแปลงมากมายและทำให้ฉันเริ่มนึกถึงความตายบ่อยมากขึ้น บางครั้งมันชัดเจนจนตัวฉันชักจะเริ่มหวั่นๆ และมีคำถามหนึ่งเกิดขึ้นในใจ ...ฉันพร้อมไหมนะ
สำหรับคำตอบที่ได้ฉันขอเก็บไว้ไม่ขอบอกก็แล้วกันนะคะ (พออ่านมาถึงตรงนี้เพื่อนๆ คงว่าฉันแกมโกงนิดๆ เนอะ 555)
นานมาแล้วมีพี่ที่ฉันเคารพรักท่านหนึ่ง เคยบอกกับฉันว่า...ต้องลองทำสิ่งที่อยากทำบ้างนะ เพราะมันจะมีความหมายและเป็นสิ่งที่ดีสำหรับชีวิตสั้นๆ ของเราและใครสักคน "การมีชีวิตอยู่แค่หายใจเข้าออกนะมันง่าย...แต่มันคงน่าเสียดาย....ถ้าเกิดมาแล้วต้องอยู่ต่อ...ด้วยการหายใจทิ้งไปวันๆ" ซึ่งคนที่บอกเล่าเรื่องราวนี้ให้ฉันฟัง ปัจจุบันได้จากโลกใบนี้ไปแล้วด้วยโรคมะเร็ง แต่ในความทรงจำของฉัน...พี่...ยังคงอยู่ตลอดไป (ขอบคุณนะคะพี่...https://apisit67.blogspot.com/)
ช่วงเวลา 1 ปีที่ผ่านมานี้ ฉันเริ่มตระหนักได้อย่างจริงจังว่า วันหนึ่งฉันอาจหายไป ซึ่งถ้าหากเวลาที่ว่านั้นของฉันมาถึง ฉันก็ควรมีบางอย่างให้คนที่ฉันรักไว้ใช้ แบบไม่มีหมด
ฉันไม่ได้หมายถึงเงินประกันอันน้อยนิดที่ฉันทำไว้นะคะ เพราะฉันคิดว่าพ่อกับน้องชายของฉันอาจใช้มันแก้ความเศร้า - ความเหงา ความเครียด (ไม่ถึง 3 วัน คงหมดเกลี้ยงไม่เหลือ) เมื่อคิดได้อย่างนั้น
ฉันจึง...เริ่มเขียน Blog เพื่อคนที่ฉันรักและคิดถึงทุกคน โดยปกติแล้ว...เวลาส่วนมาก...ในชีวิตของฉัน...จะถูกใช้ไปกับการทำงานค่ะ แต่ตอนนี้ฉันมีบางอย่างที่ฉันมักแบ่งเวลาทำเสมอ นั่นก็คือการเขียน "Blog" และทุกครั้งเมื่อฉันเขียนมันเสร็จ ฉันจะส่งข้อความสั้นๆ ไปหาคนที่ฉันรัก (บางคนอาจรู้ตัวแล้ว 555)
ฉันก็ไม่รู้ว่าจะมีใครเปิดอ่านมันบ้างไหม แต่ฉันก็ยังหวังเอาไว้ว่าสักวัน...พวกเขาอาจจะได้อ่านมันและพบข้อความบอกรักสั้นๆ ของฉันที่ส่งให้ (คงได้รับนะ Blog จดหมายที่เป็นเหมือนคำบอกรักจากฉัน...ซึ่งมันจะไม่มีวันหมดและหายไปไหน...ใช้กันให้คุ้มนะ)
If...Blog Is Love Letter = ถ้า Blog คือจดหมายบอกรัก ...ฉันยังคงเขียนถึงเธอต่อไป
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านะคะ สุขสันต์ *วัน-เดือน* แห่งความรัก by Sakormaree
ปล....พี่มีบางอย่างอยากบอกน้องคือ"ยิ้มไว้นะ" :-) อย่าได้ยอมแพ้กับอุปสรรคหรือความล้มเหลวที่เป็นเหมือนกำแพงที่เเบ่งกั้นความสำเร็จในชีวิต และเมื่อเวลาใดน้องรู้ตัวว่า...กำลังฝัน...สิ่งที่ง่ายสุด...ที่น้องควรทำคือ...ตื่น (แล้วไปสร้างให้มันเป็นความจริง)...ด้วยรักจากพี่บัส ^_^
Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2561 |
|
34 comments |
Last Update : 8 กุมภาพันธ์ 2561 8:56:19 น. |
Counter : 1351 Pageviews. |
|
|
|
แต่ก็จะมาอ่านเสมอเท่าที่ยังวนเวียน
อยู่แถวนี้นะ คุณบัส
ขอบคุณสำหรับความคิดคำนึง
ในแง่มุมหนึ่งค่ะ