รอยเท้าเล็กๆ ของเราเอง รอยเท้าเล็กๆ ของเราเอง  (วินทร์ เลียววาริณ) ฉันพบหนังสือเล่มนี้เมื่อตอนที่ชีวิตฉันติดใน " กองขยะ" ใช่ค่ะคุณอ่านไม่ผิด กองขยะกองใหญ่ของชีวิตและกองขยะแห่งความฝันที่ฉันทิ้งไปมากมาย... ฉันคิดว่าถ้านำกองขยะกองที่ว่ามารวมกันมันคงสูงท่วมหัวฉันแน่...(ฉันคิดเอาเองนะ) ส่วนเรื่องกลิ่นก็คงเหม็นเน่าไม่ต่างกับซากหมาเน่าแน่ๆๆ  (โชคดีนะที่มันไม่ใช่กองขยะของจริง.......5555)  เพื่อนคนหนึ่ง ---> ส่งหนังสือเล่มนี้ให้ พร้อมกับคำพูดที่ว่า..."แกควรอ่าน" ฉันมองหน้าเพื่อนพร้อมกับยื่นมือรับหนังสือมาและมีคำถามว่า " หนังสืออะไรมีแต่รูปรอยเท้า...แล้วฉันจะอ่านจบได้ไง ? " เพื่อนของฉันบอกว่าแกก็แค่...เปิดใจแล้วก็...เปิดหน้าเเรก...อ่านๆๆๆ...ก็เท่านั้น !  จากชื่อหนังสือ " รอยเท้าเล็กๆ ของเราเอง...(บนปกมีรูปรอยเท้า) เมื่อ...ฉันพลิกไปดูหลังปกหนังสือ (ก็ยังมีรูปรอยเท้า)...ฉันอ่านพบข้อความ 5 ย่อหน้า...ที่กระเเทกเข้ากระโหลกหนาๆ ของฉันอย่างจัง...ทุกถ้อยคำและทุกตัวอักษร ... ฉันคิดว่าฉันถูกน๊อคนับสิบ... (ตั้งแต่อ่านพบข้อความ 5 ย่อหน้านั้น ...5555) หนังสือเล่มนี้ของคุณวินทร์ เลียววาริณ เป็นมากกว่าหนังสือเสริมกำลังใจ เพราะสำหรับฉันแล้วหนังสือเล่มนี้คือ " โค๊ช ของฉัน" ที่คอยกระตุ้นสมองว่า... " อย่ายอมแพ้...อย่าทิ้งฝัน..."  ถึงแม้บางวันฉันอาจจะแพ้ราบคาบ...เสียหลักหกล้มไม่เป็นท่า บนทางที่ฉันเลือกเดิน" แต่ในเช้าวันต่อมา...ฉันต้องลุกขึ้นสู้....ต่อไป " และเตือนฉันว่า . . . . v " บางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวและคุณอาจพลาดโอกาสนั้นตลอดกาล " *หลายคนคงสังสัยและมีคำถามว่า...มีข้อความไหนบ้างที่กระแทกสมองอย่างจัง...พอจะยกตัวอย่างให้อ่านได้มั๊ย ?  เอาเป็นว่าฉันขอยกตัวอย่างจากสิ่งที่ฉันทำสำเร็จหลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้ก็แล้วกัน จาก หน้าที่ 21 :  บอกรักแม่ บางครั้งเราหลงลืมและช่างเย็นชา... (ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว)  ฉันว่าเราแสดงความเย็นชากับพ่อเเม่..ได้บ้ามาก... ถ้าจะเปรียบเทียบให้เห็นภาพชัดๆ  * เหมือนการนั่งเปิดแอร์...ในบ้านน้ำแข็งของเอสกิโมที่ขั่วโลก .... มิหนำซ้ำยังนั่ง...อมน้ำแข็ง * ตัวฉันเองเป็นคนขี้อายและไม่ค่อยแสดงความรักกับพ่อแม่อาจเรียกได้ว่าใช้ชีวิต" ในวิถีสล๊อท" (Sloth... ที่นักวิทยาศาสตร์สรุปว่าเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่เคลื่อนที่ช้าที่สุดในโลก)   จากวันที่ฉันอ่านหนังสือรอยเท้าเล็กๆ ของเราเอง หน้าที่ 21 จบ... ฉันไม่เคยรีรอที่จะแสดงความรักต่อท่าน ...เพราะฉันกลัวคำว่า...พลาดโอกาสนั้นตลอดกาล...ความหมายของมัน...คือ...หมดโอกาสแก้ตัว... แล้วไอ้คำๆ นี้แหละที่มันจะหลอนเรา ... ยิ่งกว่าโดนผีคุณอุบลหลอก ... และทิ่มแทงเราให้เจ็บปวดไปชั่วชีวิต มากกว่าคุณหมอลืมมีดผ่าตัดไว้ในท้องซ่ะอีก  ...เพราะการเจ็บทางกาย...รักษาหายได้... ....แต่ความเจ็บที่เกิดจาก...การรู้สึกผิด... ....มันยากที่รักษาให้หายดี... **ฉันพูดได้เต็มปากว่าหนังสือเล่มนี้เปลี่ยนฉัน... หลายคนอาจจะสงสัยและอาจจะมีคำถามว่ามันง่ายไปมั๊ย? *** ....ฉันตอบเลยค่ะ...ง่ายๆ อย่างนี้แหละ.... ...ซึ่งนี่คือคำตอบของหนังสือของพี่ดีอย่างไร ทำไมต้องรีวิว.....รอยเท้าเล็กๆ ของเราเอง  (วินทร์ เลียววาริณ) =========================================================== ส่งท้าย... หวังว่าการรีวิวครั้งนี้คง...พอจะช่วยทำให้นักอ่านบางท่าน *** หยิบหนังสือ...ที่มีรูปรอยเท้าขึ้นมาอ่านนะค่ะ *** =========================================================== By...Sakormaree   Create Date : 19 กันยายน 2559 8 comments Last Update : 9 สิงหาคม 2561 22:10:42 น. Counter : 2509 Pageviews. Share Tweet

เขียนแล้วเห็นภาพเลยจริงๆนะ ซึ่งหนังสือเล่มนี้ถือเป็นหนังสือเล่มโปรดเลย ถ้าท่านหยิบมาอ่านแล้วท่านจะเปลี่ยนไป   โดย: หฤท IP: 113.53.249.10 24 กันยายน 2559 16:30:29 น.

เราเคยอ่านงานของวินทร์ แต่ไม่ใช่เล่มนี้ เล่มนี้ก็น่าสนใจค่ะ ชอบ..."บางครั้งเราหลงลืมและช่างเย็นชา... (ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว) ฉันว่าเราแสดงความเย็นชากับพ่อเเม่..ได้บ้ามาก... ถ้าจะเปรียบเทียบให้เห็นภาพชัดๆ * เหมือนการนั่งเปิดแอร์...ในบ้านน้ำแข็งของเอสกิโมที่ขั่วโลก .... มิหนำซ้ำยังนั่ง...อมน้ำแข็ง " เห็นภาพเลย เราเองก็พยายามกอดพ่อและแม่ หอมแก้มพ่อและแม่ มาทำตอนโตแรกๆก็มีขัดๆเขินๆบ้างทั้งเราทั้งพ่อ แต่ตอนนี้กลายเป็นความเคยชิน ไม่มีร่องรอยเก้อเขินเหลืออยู่อีกแล้ว อยากจุ๊บแก้มก็เข้าไปจุ๊บได้เลย ไม่ว่าที่ไหน เมื่อไหร่ เรารู้สึกดีนะ และก็คิดว่าพ่อกับแม่ก็คงรู้สึกดีเช่น กัน *************************** ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ ดีใจค่ะที่อ่านเพลงพวงมาลัยจบแล้วมีรอยยิ้ม   โดย: เรียวรุ้ง 1 ตุลาคม 2559 10:15:07 น.

สวัสดีครับ เพิ่งไปพบว่าคุณเม้นต์ไว้ให้ บอกว่า "ข้อความและภาพถ่ายของลุงเป็นแรงบันดาลใจ" ขอขอบคุณมากครับ พอแวะมาที่นี่ ขอบอกว่า " อย่ายอมแพ้...อย่าทิ้งฝัน..." เป็นกำลังใจให้ครับ   โดย: loongchat (สมาชิกหมายเลข 3016924 ) 14 พฤศจิกายน 2559 12:16:06 น.

หนังสือโปรด   โดย: เป็ดสวรรค์ 24 มกราคม 2560 16:15:07 น.

สวัสดีครับ แวะมาเยี่ยมอีกครั้ง สบายดีนะครับ   โดย: loongchat (สมาชิกหมายเลข 3016924 ) 9 กุมภาพันธ์ 2560 18:37:55 น.

สุขสันต์วันแห่งความรักนะคะ.. ขอให้มีรักที่สมหวังตลอดไปนะคะ อยากอ่านหนังสือบ้างแล้วล่ะซิ   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 15 กุมภาพันธ์ 2560 3:40:36 น.

สวัสดีครับ แวะกลับมาเยี่ยมเยียนกัน หวังว่าคุณจะสบายดีขึ้นมากแล้วนะครับ ...อย่าทิ้งฝัน... ขอบคุณสิ่งดีดีที่มีให้กัน ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ขอบคุณจากใจ   โดย: loongchat (สมาชิกหมายเลข 3016924 ) 26 กุมภาพันธ์ 2560 16:29:44 น.

ขอเชิญนะครับ Welcome to website loongchat https://loongchatblog.wordpress.com/blog   โดย: loongchat (สมาชิกหมายเลข 3016924 ) 26 กุมภาพันธ์ 2560 16:35:57 น.