อากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝน อึมครึมทั้งวัน
ช่วงนี้อากาศเป็นอย่างนี้มาหลายวัน โดยเฉพาะช่วงเช้าจะมีฝนตกเหมะๆ สร้างความรู้สึกในการไม่อยากงาน หรือที่เรียกว่า เกิดอาการขี้เกียจ อยากนอนซุกตัวอย่างสบายๆ นึกย้อนไม่ไปตอนที่ยังเรียน ชั้นประถม ถ้าอากาศเป็นอย่างนี้ก็ไม่ได้รู้สึกขี้เกียจ กลับรู้สึกดีใจที่จะได้ใส่เสื้อกันฝนไปโรงเรียน แต่พอผ่านชั้นประถมความรู้สึกอย่างนั้นมันหายไป กลับกลายเป็นความรำคาญ หงุดหงิด มาแทนที่ บางครั้งถึงกับโดดเรียนทั้งวันเลยก็มี อะไรนะที่ทำให้ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นมา แถมเชื้อนี้ยังไม่ยอมตายยังตามติดมาจนถึงปัจจุบันแต่อาจจะลดอาการขี้เกียจนี้ลงบ้าง อาจจะเป็นเพราะหน้าที่มันบังคับ หรือการเรียนรู้ที่ผ่านมาสอนให้รู้ว่าหยุดงานเพราะอาการอย่างนี้เป็นสิ่งที่ไม่น่าทำและต้องไม่ทำ แต่พอลองย้อนกลับไปนึกถึงตอนที่ยังเรียนช่วงมัธยม-มหาวิทยาลัย หน้าที่ในการเรียนก็มีนี่นา ทำไมตัวเองถึงได้เกิดอาการนี้ได้ การเรียนช่วงนั้นไม่มีอะไรจูงใจให้ฝ่าสายฝนไปเรียนเลยเหรอเนี่ย ทีตอนเรียนประถมยังมีความกระตือรือร้นฝ่าสายฝนไปเรียนเพียงเพราะมีเสื้อกันฝน ....ฮ่า ฮ่า ฮ่า
Create Date : 15 พฤษภาคม 2550 |
|
8 comments |
Last Update : 15 พฤษภาคม 2550 16:27:11 น. |
Counter : 587 Pageviews. |
|
|
|
ฝน.... เป็นสิ่งที่โปรดปราน
ถึงแม้จะน่ารำคาญ ก็ยังชื่นชอบ
ตอนเด็ก ยิ่งได้แก้ผ้า เล่นน้ำฝนยิ่งชอบ
พอตอนวัยรุ่น ยิ่งชอบได้เห็นสาว ๆ เสื้อเปียก
เอ๊ย ไม่ใช่ ได้กางร่มไปรับสาว ๆ โมแรนติกซะไม่มี
... นายทำให้ฉัน รู้สึกเหมือนตอนสิบสี่
... ทั้งที่ตอนนี้ ฉันจะสี่สิบ....
ยิ่งตอนโต จนถึงวันนี้ ยิ่งชอบ
เวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดจะได้ไม่ต้องออกไปไหน
นั่งปักหลักกินเหล้าให้เป็นเรื่องเป็นราวซะดีกว่า
เพราะถือคติว่า การไปเที่ยว ก็แค่การย้ายที่กินเหล้า น่ะ