.สวัสดีทักทายชาวบล็อกแก๊งคะ ชื่อจ๋อมแจ๋มนะคะยินดีและขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านคะ เป็นเพียงบันทึกเล็กๆก่อนนอนของจ๋อมตอนนี้จ๋อมเรียนอยู่มหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 4 แล้ว แต่ว่าหลายๆคนจะได้ประกาศจบในปีนี้สำหรับจ๋อมมันอาจจะไม่ใช่ ก็ไม่ได้เคยคิดเลยว่าตัวเองจะต้องเรียนเกินสี่ปีทำให้รู้สึกเหมือนหลงเวลาว่างมากเกินไปหรือเปล่ามันไม่มีคนคอยบังคับเหมือนกับเรียนมัธยมอาจจะเป็นไปได้นะคะ จ๋อมได้ F มาตัวเท่าบ้านมาตัวหนึ่งเป็นตัวต่ออีกต่างหากก็คือถ้าไม่ผ่านก็เรียนตัวอื่นไม่ได้ต้องมาเรียนใหม่อีกครั้ง จ๋อมบอกทางครอบครัวว่าตก เขาก็บอกว่าเรียนยังไงเนี่ยให้ตกแต่ก็ให้กำลังใจเราดีไม่เคยมีซ้ำเติม เพราะยิ่งซ้ำเติมคนอย่างจ๋อมแล้วก็จะไม่เป็นอันทำอะไรเลย อยู่ปีสี่แล้วมันผ่านไปเร็วมากเวลาเหมือนเราพึ่งได้โควตาเข้ามาไม่นานนี่เอง แก่แล้วหรอเนี่ยถ้าถามว่าจ๋อมเป็นอะไรตอบไม่ยากเลย ไม่ขยันความขี้เกียดเป็นบ่เกิดแห่งความพังได้หลายๆท่านก็อ่านไว้เป็นอุทรหรนะคะ และอาจจะไม่แข็งแรงพอคือสมาธิจ๋อมสั้นมีเรื่องรบกวนจิตใจเพียงเล็กน้อยจิตก็ไปแล้ว ถามว่าชอบเที่ยวไหมจ๋อมชอบเที่ยวคะเพราะว่าเรียนเอกการท่องเที่ยวแต่ว่าถ้าเที่ยวยามราตรีนั้นไม่ใช่ทางคะ แต่ก็มีบ้างพอเป็นประสบการณ์ หากถามถึงเรื่องแฟนก็มีอีกเช่นกันคะปัญหาเรื่องนี้ก็มีผลกระทบมากนะกับชีวิตนักศึกษา เห็นหลายๆคู่ด้วยไม่ใช่เฉพาะจ๋อมแต่จ๋อมก็ต้องพยายามเข้มแข็งพยายามเป็นผู้ใหญ่แม้มันจะยาก เวลามีปัญหาให้รีบแก้ไม่ควรมานั่งเสียใจแล้วปล่อยเวลาพากันมันเปลืองเวลาเปล่าๆเน๊าะ และอีกเรื่องก็คือเรื่องเพื่อนนี่ก็หนักเหมือนกันหากมีปัญหาขึ้นมาจ๋อมเองก็ไม่รู้หรอกว่าเพื่อนคนไหนไม่ชอบจ๋อมหรืออาจจะมีรู้บ้างแต่ถ้าเขาไม่ก้าวก่ายเราเราก็นิ่งๆไว้ เพื่อนสนิทเราก็มีไม่ต้องไปแคร์ใครแต่ปัญหาในหมู่เพื่อนสนิทถ้าไม่คุยกันมันจะกลายเป็นศัตรูกันไปเลยก็ได้ ในกลุ่มเพื่อนสนิทของจ๋อมเคยมี แต่ไม่ใช่กับจ๋อม หากถามถึงเรื่องเงินทองและค่าใช้จ่ายก็เบิกจากคุณแม่บ้างและทุนช่วยบ้างมีงานพิเศษบ้างพอบรรเทาได้ จ๋อมไม่ใช่คนชอบแต่งตัวไม่มีทางหมดเงินไปกับเครื่องสำอางแน่นอนและไม่ชอบดื่มแอลลกอฮอล์ข้อนี้ก็ตัดไปแต่เงินจ๋อมอาจจะหมดไปเพราะอุปกรณ์ตกแต่งห้อง สมุดบันทึกน่ารักๆ โปสการ์ดหรืออะไรที่มันแปลกๆหน่อยและหมดไปกับของใช้ส่วนตัวและอาหาร ค่าน้ำมันรถไม่เท่าไหร่เพราะว่าที่พักก็ไม่ไกลอะไรมากนักจากตัวมหาลัยสำหรับภาคเรียนนี้ก็กำลังเริ่มทำวิจัยให้ผ่านซึ่งก็ไม่เคยมีประสบการณ์ไม่รู้ว่าจะผ่านไหมเหมือนกันแต่ยังไงมันก็ท้อไม่ได้มาถึงขั้นนี้แล้วมีเพียงแต่ต้องไปต่อให้ได้เท่านั้นคะ เอาล่ะ โม้มาซะยืดเชียวเดียวคราวหน้ามาเล่าย้อนเมื่อสมัยตอนปีหนึ่งให้อ่านกันคะ ขอบคุณที่แวะมาจ้า
วันที่: 16 กรกฎาคม 2556 เวลา:15:36:30 น.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed 
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
น้องจะน่ารักกว่านี้นะจ๊ะ ถ้าใช้ภาษาไทยได้ถูกต้อง
อย่าซีเรียสนะ