รักดีกินถั่ว รักชั่้วกินเหล้า รักดีรักชั่ว กินถั่วแกล้มกับเหล้า !!
|
|||
สิ่งมีค่าที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่ การมองเห็น หากแต่อยู่ที่ สิ่งที่เรามองไม่เห็น เช้าวันหนึ่งที่โรงพยาบาล ขอให้ฉันดูหน้าลูกหน่อยได้มั๊ยค่ะ คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น เมื่อห่อผ้าน้อยๆถูกคลี่ออกเพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ กรี๊ดดดด ๆๆๆ เธอกรีดร้องหมอต้องอุ้มเด็กออกไปอย่างรวดเร็ว เด็กทารกที่เกิดมาไม่มีใบหู และแล้วกาลเวลาพิสูจน์ว่า การได้ยินของเจ้าหนูไม่มีปัญหา ปัญหามีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอกคือ ใบหูที่หายไปหลายครั้งที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียนแล้ววิ่งมาบอกแม่ เธอรู้ว่าหัวใจลูกปวดร้าวแค่ไน๋ เจ้าหนูพูดโผล่งออกมา อย่างน่าเศร้า พวกโกตัวโตพวกมันล้อผมว่า ไอ้ตัวประหลาด จนกระทั่งเจ้าหนูเติบโตขึ้น หล่อเหลาเป็นที่รักของเพื่อนๆมีทั้งพรสวรรค์และพรแสวงอยู่ในตัว เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้นแต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น
.ทำให้เค้าไม่อยากเจอใคร ลูกต้องพบปะผู้คนบ้างนะลูกแม่กล่าว ด้วยความสงสารลูก พ่อของเด็กชายปรึกษากับหมอประจำครอบครัวและได้รับข่าวดีหมอบอกว่า ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ถ้ามีผู้บริจาคแต่ใครล่ะจะเสียสละใบหูเพื่อเด็กน้อยคนนี้ คุณหมอกล่าวว่า จนกระทั่ว 2 ปีผ่านไปพ่อบอกกับลูกชาย ว่าเตรียมตัวไปโรงพยาบาลพ่อกับแม่หาคนบริจาคใบหูที่ต้องการได้แล้วแต่นี่เป็นความลับ การผ่าตัดสำเร็จไปด้วยดีและแล้วคนๆใหม่ก็เกิดขึ้นเค้ากลายเป็นผู้มีพรสวรรค์ อัจฉริยะในโรงเรียนและต่อมาก็ในวิทยาลัย มหาวิทยาลัย ฯ จนเป็นที่กล่าวขานรุ่นต่อรุ่นต่อมาได้แต่งงาน และทำงาน เป็นข้าราชการในสถานทูต วันหนึ่งชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อว่า พ่อครับใครเป็นคนมอบใบหูให้ผมมาใครช่างให้ผมได้มากมายแต่ผมซิยังไม่เคยทำอะไรเพื่อเค้าคนนั้นเลยสักนิด พ่อเชื่อว่า ลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก เรื่องนี้เป็นความลับเราตกลงกันแล้ว หลายปีผ่านไปมันก็ยังคงเป็นความลับและแล้ววันหนึ่งวันที่มืดมิดที่สุดผ่านเข้ามาในชีวิตของลุกชาย แม่เค้าได้เสียชีวิตลงแล้วเค้ายืนข้างๆพ่อใกล้หีบศพของแม่พ่อเค้าเรียกมานี่ซิลุกมานั่งใกล้ๆนี่ พ่อลูบผมแม่อย่างช้าๆและนุ่มนวลผมสีน้ำตาลแดงถูกเสยขึ้นจนมองเห็นใบหน้าที่มองดูอยู่เหมือนคนนอนหลับและแล้ว ..สิ่งที่ทำให้ลูกชายถึงกับต้องตะลึง ใบหูของแม่หายไป แม่ไม่มีใบหู นี่เองคำตอบที่เค้าอยากรู้มาตลอดชีวิต " พ่อกระซิบผ่านลูกชาย แม่บอกพ่อว่าแม่ดีใจนะที่ได้ทำอย่างนี้ ตั้งแต่วันผ่าตัดแม่ไม่เคยตัดผมอีกเลยไม่มีใคร ..มองเห็นว่า เธอไม่สวยจริงไม๋ ? จงจำไว้ว่าสิ่งที่มีค่า ที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่ .การมองเห็น หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรา มองไม่เห็นความรักที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่ .เราได้ทำอะไร ..แล้วมีคนรับรู้ หากแต่อยู่ที่ .สิ่งที่เรากระทำแล้วไม่มีใครรับรู้ ความรักบางครั้งไม่จำเป็นต้องพูดพร่ำเพรื่อ หากแต่อยู่ที่ การกระทำ ซึ่งอาจรับรู้เพียงแค่ฝ่ายเดียว ควรใช้สมอง ถ้าพรุ่งนี้เราตายไป .บริษัทหาคนมาแทนเราได้ภายในไม่กี่วัน แต่ครอบครัวเราต้องสูญเสีย ..และคิดถึงเราไปตลอด เราได้ใช้ชีวิต กับการทำงานมากกว่าครอบครัวหรือเปล่า ถ้ามากกว่า ก็เป็นการลงทุนที่ไม่ฉลาดเลยจริงๆ . |
คนเมืองลิง ตะลอนทัวส์
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] สวัสดีค่ะ เป็นคนชอบเท่ว เฮฮา ชอบพูดถึงขั้นพูดมากประมาณว่าถ้าเงียบเสียงก้อคือ กินอยู่ หรือไม่ก้อหลับ 55+ รักเพื่อน เป็นมิรตรถ้าคนนั้นเป็นมิตรกับเรา เป็นคนเมืองลิง ¤‡~* ..*หน้าที่ของความรัก คือ การเดินเข้าไปรับมันและยืนอยู่เฉยๆมิใช่ดิ้นเพื่อได้มา บางครั้งความรักก้อเดินเข้ามาหาเราแต่มิได้ให้เราครอบครอง อย่าหวังอะไรกับคนที่เรารักเพราะคนที่เรารักไม่ใช่รักเราคนเดียวเค้ารักตัวเองมากกว่าคนที่เค้ารักแน่นอนคงไม่มีใครไม่รักตัวเองหรอก ไม่ต้องคิดไรมากเกิดมาแล้วต้องมีคู่อยู่แล้วคนที่ผ่านๆมาให้บทเรียนล้ำค่าให้เราอดทนเพื่อก้าวเดินต่อไปเจอรักครั้งใหม่ที่รักจริง+จริงใจจริงๆ แค่การที่ได้เห็นคนที่เรารักได้หัวเราะอยู่กับใครสักคนที่เค้ารักมากที่สุด นั่นแหละคือความสุขของการได้รัก....อย่างจริงใจ ความรักคือความเข้าใจระหว่างคน 2 คน เราอาจเป็นที่ 2 ......ซึ่งมันก้อยังดีกว่าเราเป็นที่ 2 3 4 5 ?และอาจเราเป็นที่ 10 ในใจเค้าก้อขอให้คิดไว้ว่าดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย!.อย่าคิดว่าฉันไม่แคร์ไม่รักไม่ห่วงใยใคร แค่ขอไปใช้ไปมองชีวิตในแบบลำพัง?? ¤‡ * ..* Have a Nice day & love love very much nha jha jub jub * ..* คนเมือง Group Blog All Blog Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |