สิ่งมีค่าที่แท้จริง

ไม่ได้อยู่ที่ การมองเห็น หากแต่อยู่ที่ สิ่งที่เรามองไม่เห็น เช้าวันหนึ่งที่โรงพยาบาล “ขอให้ฉันดูหน้าลูกหน่อยได้มั๊ยค่ะ” คุณแม่คนใหม่เอ่ยขึ้น เมื่อห่อผ้าน้อยๆถูกคลี่ออกเพื่อมองใบหน้าเล็ก ๆ กรี๊ดดดด ๆๆๆ เธอกรีดร้องหมอต้องอุ้มเด็กออกไปอย่างรวดเร็ว “ เด็กทารกที่เกิดมาไม่มีใบหู” และแล้วกาลเวลาพิสูจน์ว่า การได้ยินของเจ้าหนูไม่มีปัญหา ปัญหามีเฉพาะสิ่งที่มองเห็นภายนอกคือ ใบหูที่หายไปหลายครั้งที่เจ้าหนูกลับจากโรงเรียนแล้ววิ่งมาบอกแม่ เธอรู้ว่าหัวใจลูกปวดร้าวแค่ไน๋ เจ้าหนูพูดโผล่งออกมา อย่างน่าเศร้า พวกโกตัวโตพวกมันล้อผมว่า ไอ้ตัวประหลาด จนกระทั่งเจ้าหนูเติบโตขึ้น หล่อเหลาเป็นที่รักของเพื่อนๆมีทั้งพรสวรรค์และพรแสวงอยู่ในตัว เค้าอาจได้เป็นหัวหน้าชั้นแต่เพราะเจ้าสิ่งนั้น…….ทำให้เค้าไม่อยากเจอใคร ลูกต้องพบปะผู้คนบ้างนะลูกแม่กล่าว
ด้วยความสงสารลูก พ่อของเด็กชายปรึกษากับหมอประจำครอบครัวและได้รับข่าวดีหมอบอกว่า ผมสามารถปลูกถ่ายใบหูได้ถ้ามีผู้บริจาคแต่ใครล่ะจะเสียสละใบหูเพื่อเด็กน้อยคนนี้ คุณหมอกล่าวว่า จนกระทั่ว 2 ปีผ่านไปพ่อบอกกับลูกชาย ว่าเตรียมตัวไปโรงพยาบาลพ่อกับแม่หาคนบริจาคใบหูที่ต้องการได้แล้วแต่นี่เป็นความลับ การผ่าตัดสำเร็จไปด้วยดีและแล้วคนๆใหม่ก็เกิดขึ้นเค้ากลายเป็นผู้มีพรสวรรค์ อัจฉริยะในโรงเรียนและต่อมาก็ในวิทยาลัย มหาวิทยาลัย ฯ จนเป็นที่กล่าวขานรุ่นต่อรุ่นต่อมาได้แต่งงาน และทำงาน เป็นข้าราชการในสถานทูต วันหนึ่งชายหนุ่มถามผู้เป็นพ่อว่า พ่อครับใครเป็นคนมอบใบหูให้ผมมาใครช่างให้ผมได้มากมายแต่ผมซิยังไม่เคยทำอะไรเพื่อเค้าคนนั้นเลยสักนิด
พ่อเชื่อว่า ”ลูกจะตอบแทนเค้าได้หมดหรอก” เรื่องนี้เป็นความลับเราตกลงกันแล้ว หลายปีผ่านไปมันก็ยังคงเป็นความลับและแล้ววันหนึ่งวันที่มืดมิดที่สุดผ่านเข้ามาในชีวิตของลุกชาย แม่เค้าได้เสียชีวิตลงแล้วเค้ายืนข้างๆพ่อใกล้หีบศพของแม่พ่อเค้าเรียกมานี่ซิลุกมานั่งใกล้ๆนี่ “พ่อลูบผมแม่อย่างช้าๆและนุ่มนวลผมสีน้ำตาลแดงถูกเสยขึ้นจนมองเห็นใบหน้าที่มองดูอยู่เหมือนคนนอนหลับและแล้ว……..สิ่งที่ทำให้ลูกชายถึงกับต้องตะลึง “ใบหูของแม่หายไป แม่ไม่มีใบหู” นี่เองคำตอบที่เค้าอยากรู้มาตลอดชีวิต " พ่อกระซิบผ่านลูกชาย แม่บอกพ่อว่าแม่ดีใจนะที่ได้ทำอย่างนี้ ตั้งแต่วันผ่าตัดแม่ไม่เคยตัดผมอีกเลยไม่มีใคร…..มองเห็นว่า……เธอไม่สวยจริงไม๋ ?
จงจำไว้ว่าสิ่งที่มีค่า……ที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่….การมองเห็น หากแต่อยู่ที่สิ่งที่เรา……มองไม่เห็นความรักที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่….เราได้ทำอะไร…..แล้วมีคนรับรู้ หากแต่อยู่ที่….สิ่งที่เรากระทำแล้วไม่มีใครรับรู้ ความรักบางครั้งไม่จำเป็นต้องพูดพร่ำเพรื่อ หากแต่อยู่ที่…การกระทำ ซึ่งอาจรับรู้เพียงแค่ฝ่ายเดียว ควรใช้สมอง ถ้าพรุ่งนี้เราตายไป….บริษัทหาคนมาแทนเราได้ภายในไม่กี่วัน แต่ครอบครัวเราต้องสูญเสีย…..และคิดถึงเราไปตลอด เราได้ใช้ชีวิต…กับการทำงานมากกว่าครอบครัวหรือเปล่า ถ้ามากกว่า…ก็เป็นการลงทุนที่ไม่ฉลาดเลยจริงๆ …….

Create Date : 15 มีนาคม 2554 Last Update : 15 มีนาคม 2554 19:58:50 น. Counter : 302 Pageviews.		0 comments
Share Tweet