Group Blog |
ธิดานาคินทร์ เอานิยายมาปล่อย กลัวว่าคนอ่านจะลืม อิอิ ธิดานาคินทร์ สายนทีกว้างใหญ่ มองสุดสายตา ลำน้ำที่ไหลเอื่อยไปเรื่อยมองดูเหมือนไม่มีจุดสิ้นสุด เปรียบเสมือน สายน้ำที่หล่อเลี้ยงชีวิตทุกผู้ในละแวกนี้ แต่เท่าที่เรามองเห็นคงเป็นเพียง มหานทีกว้างใหญ่ แต่สิ่งมีชีวิตที่อาศัยในนั้น ซับซ้อนเกินกว่าผู้คนทั่วไปจะเข้าใจ ใต้ลำน้ำที่เต็ม ไปด้วยตำนานเล่าขานสืบทอดกันเรื่อยมา ยังเป็นเรื่องที่ยังคงรอคอยการพิสูจน์จากหลายต่อหลายคนแต่บัดนี้ ณพื้นน้ำภายใต้อุโบสถกว้างใหญ่ ปรากฏร่างสองร่างกำลังนั่งตัวตรงนิ่ง แต่ร่าง แบบบางของใครบางคนกำลังดิ้นขยุกขยิกข้างกายของร่างสูงใหญ่ ที่แลดูสง่าน่าเกรงขาม “ท่านพ่อคะนี่เรากำลังทำอะไรกันเหรอคะ” เสียงหวานใสของสตรีแรกรุ่นเอ่ยถามผู้เป็นบิดา ในขณะที่ท่านกำลังพาธิดาสาวนั่งสมาธิบนบังลังก์สีทองอร่ามงดงามไปด้วยรัศมีแห่งบารมี ที่ไม่อาจมีใครได้ครอบครอง “เรากำลังนั่งสมาธิไงล่ะลูก” ร่างงามสง่าโน้มกายลงมาตอบถ้อยคำซักถามของราชธิดา “นั่งทำไมหรือคะ”สตรีสาววัยแรกแย้มเอียงคอมองท่านอย่างสงสัย ว่าเหตุใดต้องมาทำตัวแข็งๆอย่างนี้ และดูท่าว่าความสงสัยยังไม่หมดลงง่ายๆสำหรับผู้ที่เพิ่งถือกำเนิดได้ไม่นานเช่นเธอ ธนสุทโธนาคราชผู้เป็นกษัตริย์แห่งท้องมหานทีกว้างใหญ่แห่งนี้ เป็นนาคราชที่ทรงครองเมืองบาดาลด้วยทศพิธราชธรรม ถือการสร้างกุศล หมั่นบำเพ็ญทานบารมี เป็นที่รักและเคารพแก่บรรดาสัตว์น้ำน้อยใหญ่หลากหลายสายพันธุ์ ตราบจนนาคบริวารทั้งปวง เมื่อไม่นานมานี้ตัวท่านเองกับมัญชุรีมเหสี ได้อ้อนวอนขอบุตรจากเทพเทวาชั้นสูงณ เบื้องบนอธิษฐานขอเทพธิดา เพื่อจะลงมาจุติเป็นพระธิดาแห่งตน และแล้วพวกเขาก็สมความปรารถนา ก่อนหน้าจะมีสตรีโสภาคนนี้มานั่งซักไซ้เรื่องต่างๆอยู่ข้างกาย ได้ปรากฏเหตุการณ์อันเป็นมหัศจรรย์ นั่นคือ จู่ๆก็มีทิพยโกมุทผุดขึ้นมาข้างบังลังก์ของจอมนาคราช เมื่อยามคลี่กลีบแย้มบาน ได้เกิดกลิ่นหอมอบอวลไปทั่วบริเวณ พระนางมัญชุรีเป็นแรกที่แทบจะวิ่งเข้าไปโอบกอดสาวน้อยที่ได้ชื่อว่าได้จุติมาเป็นธิดาแห่งเมืองบาดาลเมื่อบัวได้คลี่กลีบบานเต็มที่ เพราะรู้ได้ด้วยญาณว่า หญิงสาวผู้นี้แหละจะมาเป็นราชธิดาแห่งเมืองบาดาลและเมื่อเป็นกำเนิดแห่งสายน้ำ ธนสุทโธราชาจึงได้ตั้งกำหนด นามว่า นรัญชลิกา ธิดาแห่งท้องนที ผู้เปี่ยมด้วยความฉลาด แสนซน ช่างพูด ช่างเจรจา เป็นเหตุให้บรรดานาคีนาคาทั้งหลายรักใคร่เอ็นดูเป็นหนักหนา “เป็นการเพิ่มบารมีแก่เราไงล่ะลูก เราจะมีฤทธิ์มากขึ้น เมื่อเรามีสมาธิไงล่ะชลี” ท่านเองชอบเรียกเธอว่าชลี เธอผู้เป็นส่วนหนึ่งของสายน้ำ และตัวท่านเองก็ไม่เคยนึกเบื่อที่จะตอบบปัญหาที่ไม่เคยยอมหยุดเสียที “เหรอคะ” ตากลมใสที่ล้อมด้วยแพขนตายาว กระพริบมองท่าน แม้จะไม่ค่อยเข้าใจนัก หากเมื่อมองเห็นเหล่านาคเสนาอำมาตย์ทั้งหลายนั่งนิ่ง ตัวตรง ก็เอาอย่างบ้าง เธอจำได้ว่า วันนี้พระมารดาบอกว่าวันนี้เป็นวันอุโบสถ หรือ เรียกกันว่าวันพระบรรดานาคที่อยู่ในปราสาท มักจะมารวมตัวกันที่อุโบสถ ต่างนุ่งขาวห่มขาว นั่งแยกฝั่งชายหญิงชัดเจนที่นี่มีกฎเกณฑ์เวลารักษาศีล ห้ามสัมผัสถูกตัวเพศตรงข้ามโดยเด็ดขาด เพราะอาจเป็นเหตุให้เสื่อมจากศีล
หลายปีต่อมา เมื่อเธอเริ่มเข้าใจในชีวิตเมืองบาดาลแล้ว เธอได้เรียนเวทมนต์จากท่านอาจารย์มากมายหลายแขนง เพื่อที่จะสามารถหลบหลีกจากเหล่าอริราช ศัตรู โดยเฉพาะครุฑ ด้วยเมื่อชาติก่อนหน้านี้เธอเป็นเทวนารีชั้นสูงที่องค์มหาเทพประทานมาสู่เมืองบาดาล ทำให้เธอได้รับพรจากสวรรค์ สามารถเรียนรู้ทุกอย่างและจดจำได้อย่างรวดเร็ว ไม่ว่าบทใด หรือซับซ้อนสักเพียงไหนก็ไม่เกินความสามารถของเธอนัก ชีวิตในเมืองใต้น้ำของเธอมีความสุขดี จะไปไหนมาไหนก็มีคนรายล้อมเต็มไปหมดจนบางครั้งหญิงสาวอึดอัดเสียด้วยซ้ำไป แต่ ชีวิตใต้บาดาลทุกอย่างคงราบเรียบไปหมดหากว่าเธอไม่ได้เจอใครคนหนึ่งเข้าอย่างบังเอิญ ชายรูปงามราวเทพบุตรคนนั้น เธอจำได้ว่า เมื่อครั้งที่เธอแอบหนีเที่ยวที่เมืองมนุษย์เมื่อคราวก่อน ก่อนจะแอบกลับเมืองมีชายหนุ่มท่วงท่าสง่างามยืนสงบนิ่งมองเธอจากริมฝั่งแม่น้ำเธอเองก็ชายตาไปมองเพียงแวบเดียว แต่ภาพนั้นกลับเข้ามาอยู่ในความทรงจำเป็นอย่างดี ซึ่งแท้จริงแล้ว คนที่เธอเห็นนั้นเขาไม่ใช่ใครอื่นหากเป็นคู่บุญของเธอผู้สถิตอยู่ ณ สรวงสวรรค์ชั้นบนสุด กาลนี้เขาได้มาดูว่าเธอได้เติบโตขึ้นมากเพียงใด แล้วเขาก็ได้พบว่า นางไม่ได้ต่างจากเดิมสักน้อยนิด ผิวเนียนละเอียด ผมยาวเป็นคลื่นสลวยสีดำสนิทล้อมกรอบหน้าหวานสวยนั้น ยิ่งขับความโดดเด่นออกมาอย่างชัดเจน ชุดสีทองตามวรรณะแห่งนาคที่เธอสวมใส่ ทำให้ร่างระหงดูงามสง่าผิดจากนางนาควัยเดียวกันอย่างเห็นได้ชัดลับกายเธอแล้วร่างสูงสง่านั้นก็เปล่งรัศมีสีทองเจิดจ้า ก่อนจะเลือนกายไปบนท้องฟ้า กลืนกับเมฆยามสายัญในที่สุด
นาคหนุ่มวัยคะนองรุ่นราวคราวเดียวกับนรัญชลิกาผุดลุกผุดนั่งอยู่นาน ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่เห็นร่างระหงเดินพ้นอุทยานมาสู่ตัวปราสาท “ชลีไปไหนมาเหรอ พี่มารอตั้งนาน” น้ำเสียงที่บ่งบอกว่าตื่นเต้นดีใจมากมายที่พบเจอเธอ แต่หญิงสาวกลับมีทีท่าเรียบเฉย หากแต่สงสัยว่า เขามารอเธอทำไมต่างหาก ********** “พี่วัชรามารอชลีทำไมล่ะคะ” “พี่ไม่เห็นเจ้าหลายวัน เลยแวะมาเยี่ยม” สุวัชรานาคร เป็นบุตรชายของจัมปายณนาคราช ผู้ดูแลน่านน้ำทางด้านเหนือ ชุดสีเขียวปักทองของเขาบ่งบอก ให้รู้ว่ากำเนิดจากวรรณะ เอราปัตถะ เขาถือกำเนิดจากครรภ์มารดา เช่นนั้นจึงมีอายุมากกว่าเธอหลายปีทั้งที่ตัวแทบจะเท่ากัน เพราะเธอเกิดแล้วโตเป็นสาวเลยเช่นโอปปาติกะหาได้ค่อยๆเติบโตเช่นเขาไม่ “ แต่ว่าชลีรีบไปหาท่านพ่อนะ ขอตัวก่อนนะคะ” เธอหันมายิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตรก่อนจะเดินลับไปตรงมุมที่เชื่อมระหว่างอุทยานกับตัวปราสาทด้านหน้าไม่ได้หันกลับมามองคนที่นั่งคอยอีกเลย ธนสุทโธนาคราชที่กำลังอ่านรายงานเล่มหนาที่สุวัชรานาครนำมาส่งให้ ปีนี้ท่านเห็นว่าเหล่ามนุษย์เริ่มมีจิตใจหยาบขึ้นทุกวัน บางพวกต้องการมาชมเมืองของท่าน เพื่อที่จะมาดูว่ามีทรัพย์สมบัติจริงหรือเปล่า ช่างเป็นความคิดที่เขลาโดยแท้ สมบัติใดที่ไม่ใช่ของตน หากโลภได้มาเก็บไว้ ไม่นานมันก็ต้องกลับคืนสู่เจ้าของเดิมพวกมนุษย์นี้คิดอะไรกันนะตายไปแล้วก็หอบไปไม่ได้ แต่มีเท่าไหร่กลับไม่รู้จักพอ ต่อให้ต้องเสี่ยงกับชีวิตก็ยังคิดที่จะแสวงหาต่อไปอีก “ท่านพ่อ” หญิงสาวย่องไปเกาะไหล่ผู้อาวุโสกว่าอย่างประจบจนท่านอดหันมามองอย่างพินิจพิเคราะห์ไม่ได้หากเธอทำผิด หรือแอบไปซุกซนที่ไหนมักจะกลับมาประจบท่านก่อนเสมอ เพราะกลัวโดนดุ หรือไม่ก็เป็นการหาพวกอีกทางหนึ่ง เพื่อป้องกันพระมารดาลงโทษตามเคย “เจ้าหนีไปซนที่ไหนมาน่ะชลี” “ลูก...” เธอไม่กล้าที่จะบอกว่าแอบหนีไปเที่ยวเมืองมนุษย์มา แม้เพียงไม่นานแต่จะมีอะไรบ้างที่หลุดพ้นจากสายตาของจอมกษัตริย์แห่งน่านนที “มีอะไรดีบ้างล่ะข้างบน” ท่านถามเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ไม่ได้เคืองโกรธอะไร “แหะๆ” สาวน้อยจอมซนยิ้มแห้งๆก่อนยอมจำนนแก่บิดาว่า คงไม่สามารถปิดบังได้แล้วเธอไม่เคยปดท่านได้เลยสักครั้ง “ลูกเห็นผู้ชายคนหนึ่ง รูปงามมากเลยท่านพ่อ”พระบิดาครุ่นคิดคิดชั่วขณะก่อนจะใช้ทิพยญาณตรวจสอบตามที่ธิดาสาวบอกเล่าก่อนจะสะดุ้งน้อยๆแววตาท่านแปลกไป แต่ธิดาสาวไม่ทันสังเกต “เจ้าพบเขาแล้วหรือ”ท่านนึกย้อนกลับไปก่อนที่นรัญชลิกาจะถือกำเนิดมานั้นได้มีเทพบุตรที่รูปกายประณีตงดงามบ่งบอกให้รู้ว่าเป็นเทพที่สูงศักดิ์มากทีเดียวเป็นผู้นำเธอมามอบแก่ท่าน “ท่านพ่อรู้จักหรือ” ช่างดูเหมือนท่านจะรู้จักคนเยอะเสียจริง แค่บอกว่าเป็นยังไงก็รู้แล้ว คำว่าสมาธิ ก่อให้เกิดญาณพิเศษได้จริงเหรอเนี่ย เราก็นั่งเหมือนกัน ไม่เห็นว่าจะมองเห็นอะไรกับเขาบ้างเลยท่านไม่ได้ตอบในทันที แต่แววตาที่ลุ่มลึกของท่านทำให้เธอไม่เข้าใจได้ว่าท่านคิดอะไรอยู่ “ก็ไม่เชิง ว่าแต่เจ้าเถิด ร่ำเรียนไปถึงไหนแล้ว” ธนสุทโธเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะเห็นว่าเรื่องนี้ท่านไม่ควรยุ่งเกี่ยวปล่อยให้เป็นเรื่องของชะตาก็แล้วกันคราวนี้คนร่างบางยิ้มอย่างไม่ยอมหุบ เมื่อโดนคำถามที่ถูกใจเข้าไปเพราะเธอเรียนมาจนสำเร็จในทุกวิชาที่เหล่าพฤฒาจารย์ในทั่วเมืองบาดาลพึงจะมี จนท่านเหล่านั้นส่ายหัวเพราะไม่มีอะไรจะสอนอีกแล้ว *********** “ท่านพ่อเหตุใดเราจึงต้องรักษาศีลด้วยเล่าเจ้าคะ” หญิงสาวถามในสิ่งที่สงสัยมาช้านาน เพราะทุกวันอุโบสถ เธอมักจะติดตามมารดาและบิดามาที่พระอุโบสถเสมอสิ่งที่เห็นจนชินตา คือภาพที่เหล่านาคีนาคา แต่งกายสีขาวมานั่งฟังธรรม หรือมาสวดมนต์อย่างพร้อมเพรียงกันเสมอ “เพราะเรานับถือพระพุทธศาสนาอย่างไรเล่าลูก” “เรามีพระพุทธองค์ มีพระธรรมคำสอนมีพระรัตนตรัยเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ หากเราประพฤติตนอยู่ในศีลธรรมอันดีบารมีก็จะบังเกิด” เมื่อเห็นธิดาทำหน้าไม่เข้าใจ ท่านจึงต้องพาเธอมาแสวงหาคำตอบด้วยตัวเองการแสดงให้เห็น ย่อมจะดีกว่าคำสอนเพียงอย่างเดียวเสมอ ***************** นำเสนอกันแต่เพียงเท่านี้ค่ะ พร้อมนำปกนิยายมาให้ชมด้วย 
|
มังกรดั้นเมฆ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] Friends Blog |
||||||||||||
^_^_^ Chez Le Ven t^_^_^
