น้องเอิ๊ดใกล้จะ 5 เดือนแล้ว

แป๊บๆ อาทิตย์หน้า น้องเอิ๊ดจะ 5 เดือนแล้ว....

เมื่อวานเราปลื้มใจที่สุด ที่น้องเอิ๊ดพลิกตัวได้คล่อง เอามือออกเองได้แล้ว ปกติเค้าตูดหนัก กว่าจะพลิกตัวทีก้อลำบาก แล้วยังเอามือออกมาเองไม่ได้ ตล๊กกก ตลกก. ตอนนี้ วางบนฟูกก้อพลิก ก้อพลิก พลิกง่าย เอามือออกขวับ ชูคอขัน ทำหน้าตาตื่นตกใจ น่ารักดีอ่ะ... เราว่า เค้าคงตื่นเต้นกับทิวทัศน์ใหม่ ๆ ที่เค้าไม่ชินตา จากการนอนแอ้งแม้งนอนเพดาน กลายเป็นการมองแนวตั้ง โลกของเค้าคงจะเปลี่ยนไปน่าดูชมเลยหล่ะ..

คิดถึงลูกแล้วมันมีความสุขดีแฮะ.... เรามีความสุขมากเลยตั้งแต่มีเอิ๊ดมาเกิด จำได้ว่า ตอนแรก เราท้องอืดบ่อย ๆ แฟนเราถามว่า ท้องหรือเปล่า เราบอกว่า เอ๊ย ไม่หรอก พักนี้หนูเครียด... ทานข้าวไม่ตรงเวลามากกว่า.... แล้วเราไปซื้อขมิ้นชันมากิน.... แต่ก้อไม่ค่อยดีขึ้น จนแฟนย้ำให้ตรวจว่า ท้องหรือเปล่า ถ้าไม่อย่างนั้นจะได้ไปหาหมอโรคกระเพาะ.. เราก้อซื้อที่ตรวจมาเป็นอาทิตย์ ไม่กล้าตรวจ เพราะเคยตรวจแล้วตอนครึ่งปีก่อนหน้านั้น แล้วมันไม่ท้อง เราเลยไม่อยากผิดหวังอีก......

ตอนตรวจเราก้อไม่ได้คิดว่าจะท้องนะ.. เคยลุ้น ๆ ๆ แล้วก้อ แป่ววววว... มาแล้ว

แต่ ... พอปัสสาวะมันเดินทางจากขีดนึง ไปขีดนึง ... ปรากฎว่า ขึ้นสองขีด... ชัดแจ๋วแหววเลย... เราดีใจมาก รีบวางที่ตรวจไว้ แล้วเดินไปหอมแก้มแฟนที่นอนหลับอยู่ว่า... พี่จ๋า พี่เป็นพ่อคนแล้วนะ.... แฟนเราถกผ้าห่มขึ้นมายิ้ม แล้วบอกว่า พี่รู้อยู่แล้ว....

ตั้งแต่นั้นชีวิตของเราก้อเปลี่ยนไป....

มีลูกเนี่ยทำให้ชีวิตเรามีความสุขมากขึ้นนะ เราอารมณ์ดี สบายใจ มีความสุข ถึงแม้ว่ามีเรื่องน่าตื่นเต้น เช่น หมอที่ รพ. รามา พูดจาหยาบคาย หรือไปฝากท้องที่ผาติเวชแล้วรู้สึกว่า หมอไม่ค่อยเอาใจใส่เรา...ทั้ง ๆ ที่เราเป็น "รกเกาะต่ำ" อาจจะคลอดเมื่อไหร่ก้อได้ ท้องได้ สี่ห้าเดือนก้อมีเลือดไหลออกมา...อันตรายสุด ๆ สุดท้ายเราย้ายไปฝากที่ รพ. วิภาวดี ... ได้เจอหมอมนัส ที่เอาใจใส่เรามาก ๆ และใจดี ให้เราคลอดธรรมชาติได้

ช่วงท้อง แม่สามีทาสีบ้าน เราเลยต้องออกมาอยู่หอใกล้ ๆ ที่ทำงาน กับแฟนตอนท้องได้เจ็ดเดือน และระหว่างนั้นแฟนเราเดินทางไปราชการที่ภาคใต้สองอาทิตย์ เรานอนที่หอคนเดียว จริง ๆ แล้วไม่ใช่คนเดียว เพราะว่า เราอยู่กับลูกในท้อง... ช่วงนั้นเลยทำให้เราไม่เหงาเลยนะ ลูกดิ้นขลุกขลัก เราลูบไปลูบมา มีความสุข...ช๊อบบ ชอบบบ

เราท้องไปเรื่อย ๆ จนเลยสัปดาห์ที่ 38 เรารู้สึกมั่นใจว่าจะได้คลอดครบกำหนดซะที... แล้วจนแล้วจนรอด ก้อไม่คลอด.... ในที่สุด ตอนสัปดาห์ที่ สามสิบเก้า ตอนนั้น ยังไม่คืนหอ เพราะว่ายังไม่ครบเดือน คืนนั้นเรากลับไปนอนหออีกครั้ง เพราะแฟนเราอยู่เวร เค้าไม่อยากให้เราขับรถกลับบ้านเอง...เราจำได้ว่า วันนั้นเรายังไปประชุมที่สภาพัฒน์ ฯ ตอนบ่าย อยู่เลย พอตอนเย็น สักหกโมงกว่า เราก้อนั่งแท็กซี่กลับบ้าน พอถึงบ้าน ทานข้าว แล้ว ล้างจาน ปรากฎว่า ลื่นในห้องน้ำ ลื่นนิดเดียว ไม่ได้ล้ม เพราะจับอ่างล้างหน้าทัน.. แล้วอยู่ ๆ ก้อรู้สึกว่า มีน้ำอุ่น ๆ ไหลออกมา ตอนแรก เราคิดว่าฉี่ราด เพราะช่วงท้องแก่มันฉี่บ่อย แต่พอกลับมานั่งบนเตียง ก้อมีน้ำขุ่น ๆ ไหลออกมาเต็มเลย โดยไม่ได้ฉี่ และไม่ได้ปวดท้องอะไร

แล้วเราก้อเรียกให้แฟนเราพาเราไปโรงพยาบาล ตอนแรกแฟนเราตกใจมาก ถามว่าต้องขึ้นทางด่วนไหม.... เราบอกว่าไม่ต้องหรอก น้ำเดินแล้ว อีก 12 ชั่วโมงกว่าจะคลอด (พอดีเราอ่านหนังสือมามาก) ก้อเป็นดังนั้นจริง ๆ อีก12 ชั่วโมง น้องเอิ๊ดก้อคลอดพรวดเกิดออกมา ตอนเจอกันใหม่ ๆ หน้าตูม ๆ น่ารักชะมัดเลย

จากวันนั้น วันที่ขึ้น สองขีด..จนวันนี้ น้องเอิ๊ดจะห้าเดือนแล้ว.... เรามีความสุขทุกวันเลย

Create Date : 25 ตุลาคม 2552		2 comments
Last Update : 25 ตุลาคม 2552 9:10:07 น.
Counter : 1764 Pageviews.
Share Tweet