จดๆ จำๆ ไว้มั่งคงดี
วันนี้...นายตัวเขียวโทรมาทักทายตอนสายๆ ประมาณสิบโมง
แอบแปลกใจเล็กๆ เอ..มีไรเนี๊ยะ เพิ่งเจอกันไป
เริ่มประโยคที่ว่า...เนี๊ยะมีเรื่องปรึกษาแหละ...
น่าน...มาเป็นการเป็นงาน อ่ะว่ามา...
บอกขอเป็นพยานการขอกู้เงินซื้อรถหน่อยจิ่
ฮ่าๆๆ กล้าขอก็กล้าเซ็นต์หล่ะนะ จะเป็นไรไปแค่ "พยาน"
ไม่ใช่คนค่ำประกันซ้ากหน่อย ทำเสียงซีเรียสไปได้
จัดการธุระปะปังเสร็จในวันที่เหนื่อยๆ แบบนี้
แอบอ้อนขอแวะไปร้านหนังสือสักหน่อย
โดนบ่นอีกแล้ว...ตามระเบียบ เฮ้อ...
ยิ่งหน่วงๆ ป่วงๆ อยู่ ดีนะถ้าพูดอีกนิดโดนสวนแน่ๆ
สงสัยจะรู้ว่าวันนี้...ไม่มีแรงเถียงด้วยจริงๆ
เลยออกจะเอาอกเอาใจนั่นโน่นนี่ ไม่เซ้าซี้เท่าไหร่
ไปถามหาหนังสือเรื่อง "สิเหน่หาส่าหรี" ของ พงศกร
กับพนักงาน เพราะเดินหาอยู่นานแต่ไม่เจอ
ปรากฎว่า "หมด" ไปเสียแล้ว
คงต้องรออีกประมาณ 1 อาทิตย์ ไม่เป็นไร
หาอ่านแก้เครียดไปอย่างนั้นเอง
ได้หนังสือแปลเล่มอื่นมาแทน กับหนังสือ
ของคุณ "นิ้วกลม" อีกเล่ม เอาไว้อ่านเพลินๆ
ได้มุมมองแนวคิดดีๆ ในหลายๆ เรื่อง
นายตัวเขียวไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้ก็ถามนั่นถามนี่
เป็นใคร อะไร เขียนแนวไหน
พอดี..วันนี้วันพุธเน๊อะ
มีรายการ "พื้นที่ชีวิต" พอดี
เลยบอกให้ไปลองเปิดดูแล้วกัน เผื่อจะติดใจเหมือนไผ่
คุยกันไปคุยกันมา เห็นว่าจะขนของย้ายไปอยู่บ้านใหม่
ที่ลำพูนที่ต้องขับรถไปอีกประมาณ 200 กว่าโลวันนี้
เลยต่างคนต่างแยกย้ายกันตอนเกือบสี่โมงเย็น
ป่านนี้คงนอนหงายเงิบอยู่บ้านที่ย้ายไปแล้วมั้ง
อื่ม...ไปนอนบัางดีกว่า...
เผื่อพรุ่งนี้จะสดชื่นกว่าที่เป็น
...
...
...
บันทึกไว้ในวันที่หัวใจเป็นสีเทา