วันนี้บรรยากาศในบ้านไม่ดีเลย...เครียด ๆ กันทั้งป๋าแล้วก็แม่จนต้องออกไปรีแล็กซ์กันข้างนอกบ้าน

ไปส่งหลานที่โรงเรียนเสร็จ เรากับป๋าเห็นหน้าแม่แล้วไม่้ค่อยสบายใจเลย  รู้ว่าแม่ห่วงคุณตามาก ๆ แต่ก็

ทำอะไรไม่ได้แล้ว (ณ ตอนนี้อ่ะนะ มืดดดแปดด้าน) พี่ชายเราที่คุณตาเลี้ยงมาก็ส่ายหัวจนปัญญาเหมือน

กัน  ด้วยหลายเหตุผล คุยกันในบ้านแล้วก็หาข้อสรุปไม่ได้จนต้องบอกกันว่า รอเวลาไปก่อนแล้วกัน

ถ้าย้อนกลับไป ตอนที่คุณตาสื่อสารกับคนอื่นรู้เรื่อง ถ้าแบ่งทรัพย์สินที่มีอยู่ให้เรียบร้อย อาจจะปัญหา

น้อยกว่านี้ก็ได้ แต่พูดไปจะได้อะไรขึ้นมา มันย้อนกลับไม่ได้แล้ว  คุณตาก็เปลี่ยนลูกหลานที่จะดูแลไม่ได้

แล้วเช่นกัน  เข้าใจเหตุผลและนึกถึงสภาพของเศรษฐีมีเงินเจ้าของตลาดใหญ่ ๆ ในเมืองไทยออกเลยว่า

...คำว่า "ไม่มีพี่ไม่มีน้อง" มันเป็นยังไง "ฆ่ากันเพราะมรดก" มันเป็นขนาดไหน นี่ขนาดฝั่งแม่เราไม่ได้มี

เงินทองเป็นร้อย ๆ พัน ๆ ล้าน ยังเป็นกันได้ขนาดนี้  เมื่อวานเย็นแม่โทรหาน้องสาวคนที่ 2 ตามลำดับ

ประมาณว่าจะบอกให้ไปช่วยคุณตาหน่อย ให้เปลี่ยนหน้าไปเอาคุณตาออกมา เหอะๆๆ เราอยากจะ

หัวเราะเป็นภาษาพม่า  จ้างให้หล่อนคงยอมไปหรอก โทรไปทีแรกปิดมือถือ ท้ิงช่วงถึงหัวค่ำถึงติด พอ

แม่เล่าให้ฟังว่าน้องชื่อเหมือนคนใช้เอาคุณตาขังไว้ในบ้านไม่ให้ออก เล่านั่นนี่เล็กน้อย คุณเธอก็...ฟัง

...เฉย บอกว่าอยู่กรุงเทพ ไม่รู้กลับเมื่อไหร่ 

ก่อนหน้าที่แม่จะโทร  เราบอกแม่แล้วว่า คาดการณ์ก่อนได้เลยว่าจะเฉย ไม่มีฟีดแบ็คใด ๆ ทั้งสิ้น แม่ก็ว่า

เรามองโลกในแง่ร้าย หันมาว่าเราอีก ว่าคิดอะไรเว่อร์เกินไป คนก็ต้องมีดีกันบ้าง เขามีสิทธิ์รู้ เหอะๆๆ

อยากจะคายของเก่าออกมาจริง ๆ จ้างให้อ่ะดิ่...แล้วก็จริงอย่างที่คาดไว้ แม่เราอ่ะเวลาคิดเข้าข้างตัวเอง

นะ ใครพูดใครเตือนก็ไม่ฟังหรอก พอบอกว่ามุมมองคนนอกไม่มีใครมองเห็นเจตนาดีของแม่ ๆ ก็จะเถียง

ว่าไม่ต้องไปแคร์ใครคิดยังไง เรากับป๋าเลยไม่รู้จะพูดยังไงทุกที  คราวที่งานศพคุณยายก็แบบนี้แหละ ไอ้

คนที่กอบโกยจากคุณตาหน่ะไม่มีใครด่าหรอก แต่คนที่ห่วงคุณตาจริง ๆ อย่างแม่เราโดนกระหน่ำไม่ยั้ง

เลย  เฮ้ออออ...

เปลี่ยนเรื่อง ๆ คิดแล้วยิ่งกลุ้ม....

หลังส่งหลานเสร็จ  เราก็เลยชวนป๋ากับแม่ไปแช่น้ำพุร้อนให้รีแลกซ์กันซะ แล้วก็รู้ ๆ กันแบบไม่ต้องพูดว่า

พักเรื่องคุณตาไว้ก่อน ยังไม่คุยกันเรื่องนี้  ไปแช่น้ำพุร้อนจนสบายเนื้อตัวคลายเครียดได้เล็กน้อย กินไข่

ต้มด้วย หุหุ  วันนี้บังเอิญอย่างแรงที่ต้มออกมาเป็นไข่มะตูม (อุณหภูมิของน้ำพุร้อนที่นี่ไม่ได้ร้อนเหมือน

น้ำในหม้อต้มไข่ในครัว แล้วป้ายที่ปิดไว้ว่าต้มไข่เท่านั้นเท่านี้นาที ก็ไม่แม่นเท่าไหร่ เพราะเป็นป้ายเก่า

แล้ว ทำให้เวลาต้มเสร็จต้องทำการเทสก่อนทุกทีเลย อิอิ)  อาหย่อยย ไอ้เราก็หม่ำลืมน้ำหนักไปหน่อย

ซัดไปตั้ง 2 ฟองแหน่ะ  เหอะๆๆ  ต่อด้วยร้านอาหารในน้ำพุร้อน(ร้านประจำ) ไก่กระจาดที่นี่กรอบนอกนุ่ม

ใน ยังบ่นกับป๋าเลยว่า ทำไมทอดเองที่บ้านไม่อร่อยว้าาา...

หลังจากออกจากน้ำพุุร้อนเสร็จก็ไปเที่ยวสวนเพื่อนป๋ากับแม่ เป็นสวนเกษตรอินทรีย์ เขากำลังเผาแกลบ

ใช้เองในสวน กลิ่นควันอ่อน ๆ ก็ได้บรรยากาศธรรมชาติดี  นั่งกันเพลิน แม่ก็คุยกันไป ไผ่เอาไหมพรมไป

ถักซองมือถือ เพื่อนแม่เห็น ทำท่าสนใจ เราถักเกือบเสร็จแล้ว เลยยกให้ไปด้วยความเต็มใจ อิอิ รู้สึกดี

ออกนะ มีคนอยากได้ของที่เราถักอ่ะ ถ้าเอาไปแล้วใช้เราก็ปลื้มแล้ว

กลับบ้านมาเช็คเน็ต เช็คเมลล์ เช็ครายชื่อที่เราไปสมัครงานไว้ ทีแรกเครียดว่า ถ้าสอบ เขาจะสอบอะไร

บ้่างน้อ ตื่นเต้น ๆ พอเช็คเสร็จ ยิ่งกว่าตื่นเต้นอีก เซ็งเป็ด เขาคัดรายชื่อเราออก ไม่มีสิทธิสอบ (ประมาณ

ว่าคุณสมบัติไม่ได้)

โหยยย...ดูรายชื่อ(นามสกุล) คนที่มีสิทธิ์สอบ ป๋าบอกได้เลยว่าใครจะได้ เหอะๆๆ ดวงคนเรามันจะตก

งานอ่ะนะ สองปีไม่ได้งาน ก็ยังคงตกงานได้อีก กรรมของตู