คนไม่อยากเครียด...อย่าอ่าน(โดยเฉพาะชมรมไดเอททั้งหลายจ้า)

เขียน ณ....คุก


ตอนนี้มี 2 ทางเลือก คือ ออกจากงาน หรือ 2 ออกจากชมรมไดเอทแห่งประเทศไทย 555
......
......
......

อ่อ...ลืมทางเลือกที่ 3 แฮะ...ออกแมร่งซะทั้งคู่เลย แล้วก็ค่อยสมัครใหม่ตอนหายเครียดแร่ะ

ทำยังไงกับคนที่ชอบย้ำคิดย้ำทำนะ ปวดหัวจัง สั่งแล้วต้องเอาเดี๋ยวนี้ พอทำให้แล้วบอกไม่เอาแร่ะ หรือเอาไว้ทีหลังก็ได้ อะไรแบบนี้อ่ะ คาดว่าจะเป็นกันทั้งองค์กรหว่ะ ใครเดือดร้อนยังไงกรูไม่สน ลูกน้องอดข้าวก็ช่างหัวเมิง กลับดึกก็เรื่องของเมิง ไม่ว่างเสาร์-อาทิตย์ก็ไม่สน ต้องมา ไม่มีเบี้ยเลี้ยง ไม่มีโอที ไม่มีสวัสดิการใด ๆ ทั้งสิ้น(ยิ่งกว่าคนขับรถมหาวิทยาลัยอีก...เกินชั่วโมงงานเขายังได้โอทีเป็นชั่วโมง ใช้เสาร์-อาทิตย์ต้องจ่ายต่างหาก) ที่สำคัญ ไม่มีคำสั่งเป็นลายลักษณ์อักษร แต่ต้องทำ....เยี่ยมเจง ๆ เลย ควักเนื้ออีกต่างหาก มีการพูดว่า "วิถีองค์กรที่นี่เป็ฯแบบนี้"...เอ่อ แมร่งถึงไม่เจริญกว่าที่เป็นอยู่ไง

ทุกอย่างเป็นไปได้จริง ๆ เลย พอจะใช้ก็จิกถึงที่ แต่พอจ่ายเงินเดือนต่างคนต่างไม่ได้มีหน้าที่รับผิดชอบตรงนี้เลย ไม่รู้...ไม่ทราบ ต้องตามเรื่องเอาเอง พี่ลืม.... ไม่ได้ประสาน...รอก่อนนะ...ขอโทษเหอะ กรูก็ต้องแ--กเหมือนกันนะเว้ย ไม่ได้ตวัดยุงกินได้ รถก็ต้องใช้น้ำมัน ไม่ได้เติมน้ำเน่าแล้ววิ่งฉิว

ผ่านมาก็หลายองค์กร ไม่เคยเห็นที่ไหนเป็นแบบนี้มาก่อนเล้ย เมื่อวานเที่ยงไม่ได้กินข้าว พอจะกินเจือกไม่มีไรขายแร่ะ ตอนเย็น เหนื่อยก็เหนื่อย อยากกลับบ้านอาบน้ำ ทำนั่นทำนี่ ดันจะสปอตเลี้ยงข้าวขึ้นมา(เลี้ยงไปคุยงานไป...ใครบอกให้แ--กได้ชิว ๆ) หิ้วแฟ้มเป็นปึก ๆ กว่าจะได้กลับสี่ห้าทุ่ม พอกลับมาแทนที่จะโดนทักดี ๆ ดั๊น "จงรักภักดีอะไรกับมันนักหนา ปฏิเสธไม่เป็นหรือไง )" เจอประโยคนี้เข้าไปนี่...สุด ๆ ของความเลวร้ายแล้วหว่ะ
โหย...คิดว่ากรูสนุกมากหรือไงฟ่ะ ทำงานกี่ชั่วโมงเนี๊ยะ อาถรรพ์เลข 6 ไม่พอ ยังลากถึง 4-5 ทุ่ม โคตรสนุกเลยหว่ะ สนุกสุด ๆ เลยมั้งงงงงเนี๊ยะ

วันนี้นัดประชุม เร่งๆๆๆ จะเอาๆๆๆ มีให้แก้งาน แต่...ไม่มา...แถม...ไม่บอกว่าจะไม่มา...แล้วพอโผล่หัวมา เราถาม เจือกบอกว่า อ่าว...ก็ไม่เห็นโทรตามนี่ ถ้าโทรตามก็จะบอกว่าไม่มาแล้ว กรูผิดอีกที่กรูไม่ได้เป็นคนนัด แต่กรูรอ กรูผิดอีกที่อ่านจายมันไม่ออกว่ามันไม่ว่างมา

วันนี้เขียนใบสมัครงานที่อื่นไว้แล้ว ได้เมื่อไหร่จะได้ออกจากที่นี่สักที มีที่ไหนศักสิทธิ์มั่งว๊ะ จะไปบนให้หมดเลย เซ็งเป็ด หงุดหงิด เครียด กินๆๆๆๆๆ

วันนี้กินทั้งแป้ง ทั้งขนม ทั้งของทอด เอาให้จายเย็นกันไปเลย (เอ่อ...ชานมเย็นด้วย) ไหน ๆ เลวร้ายแร่ะ น้ำหนักขึ้นอีกอย่างก็ช่างแม่งมัน ไม่สนเว้ย แมร่งบริหารองค์กรกันแบบนี้ ครายที่หนายเขาจะอยู่ด้วยนานหล่ะ สวัสดิการก็ไม่มี ขนาดกาแฟยังต้องหิ้วไปเองเลย (ดีมันยางพอมีน้ำให้กิน ) ถ้าให้หิ้วน้ำไปเองนี่ เราคงออกตั้งแต่ 2-3 วันแรกแล้ว

จริง ๆ บล็อคเนี๊ยะ เขียนไว้ตั้งแต่เมื่อวานตอนมันจิกใช้ถ่ายรูปหลังเลิกงานแร่ะ (บังเอิญมีคนมาฝากกระเป๋าไว้ในห้อง บอกจะไปดูเขาเล่นกีฬากันตอนเย็น...ก็ไอ้ที่มันให้เราอยู่ถ่ายรูปนี่แหละ เราก็เลยฝากเขาถ่ายเลย ไหน ๆ ก็จะไปดูแล้ว รบกวนหน่อย หุหุ) ไม่ได้เว้ย เดี๋ยวเราไปโดดกัดคอใครเข้า ตอนนี้อารมณ์ไม่นิ่งพอพบปะผู้คน นัดคนที่เราฝากถ่ายตอน 5 โมงครึ่ง ระหว่างรอก็นั่งอัพแบบเดือด ๆ แต่...ยังไม่ publish เพราะไม่แน่ใจว่าอยากเอาลงแบบแรง ๆ อย่างที่รู้สึก ณ ตอนเย็นหรือเปล่า

กลับมาบ้านตอนทุ่มหน่อย ๆ ก็อาบน้ำนอนเลย(มีแรงหายใจก็ดีแล้ว) เพิ่งตื่นมาเข้าห้องน้ำ แล้วมันสดชื่นขึ้นหน่อย เลยลงทุนเปิดคอมฯ อ่านทวนอีกทีก่อนเผยแพร่ ก็...ยังรู้สึกว่าไม่แรงสักนิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น ลงแบบนี้แหละ ใครอ่านแล้วเครียดก็...so sorry นะ เราเครียดจริง ๆ ตอนนี้อารมณ์คิดบวกแทบไม่มีเลยหล่ะ เราเชื่อว่า ถ้าใครมาโดนแบบเรา สติแตกชัวร์ ๆ เมื่อวานไปตามเรื่องเงินเดือน 2 รอบ ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กันไปหมด ดีนะเนี๊ยะที่ไปตาม ไม่งั้นคงได้กิน "ยุง" แทนข้าวแล้วจริง ๆ แต่ไม่รู้ว่า...ชาติหน้าจะได้หรือเปล่านะ ดูท่าแล้ว... ไม่รู้ไม่ชี้กันหมดเลย เริ่มไม่ไหวจะเคลียร์แล้วตอนนี้ จำได้ว่า วันแรกที่ไปทำงาน เจอคนนึงพูดกับเราทำนองว่า "เอ่อ...ดีๆ อยู่ด้วยกันนาน ๆ นะ อย่าเพิ่งรีบไปไหนหล่ะ ที่นี่คนดี ๆ ไม่รู้เป็นไร อยู่ได้ไม่นานเลย" ทีแรกความรู้สึกเราเป็นประมาณ อาทิตย์แรกเป็นแบบ ต่อมาก็.......และ 2 อันดับสุดท้าย ถ้าได้ออก อาจจะประมาณนี้ 555 สงสัยเจ้าที่เจ้าทางส่งทูตสวรรค์มาเตือนตั้งแต่ต้น

เรายังเชื่อมั่นในการทำงานแบบที่ซื้อใจบุคลากรนะ ว่าถ้าคุณไม่เอาเปรียบฟันเฟือนที่ทำให้องค์กรอยู่ได้ ไม่ว่าจะตัวเล็กแต่ไหนก็ตาม ให้ผลตอบแทนที่มันโอเค สมน้ำสมเนื้อ ต่อให้คุณจิกหัวใช้ข้ามคืน เขาก็ยินดีทำให้ แปลกนะ วิวัฒนาการความคิดของคน มันเปลี่ยนไปเร็วขนาดนี้เลย เมื่อก่อนมีน้ำจิตน้ำใจ เอาใจเขามาใส่ใจเรา สังคมมันถึงน่าอยู่ แต่สมัยนี้ เอาใจเราไปใส่ใจเขาแต่ใจเขาก็เรื่องของเขา


อ่อ...เพื่อน ๆ ชมรม"ไดอด" ("อดทน" ) ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ โดยเฉพาะแฝดที่รัก...แต่ก็ทุกคนแหละ ไผ่ไปอัพบล็อคลดน้ำหนักแร่ะ ดูแล้วอย่าเพิ่งช็อคนะ ช่วงนี้เลอะเลื่อนช่วงคราว ไม่รู้จำคำว่า "น้ำหนัก" ค่ะ



Create Date : 12 มีนาคม 2553
Last Update : 13 มีนาคม 2553 3:22:49 น.
Counter : 1644 Pageviews.

5 comments
  
ตัวเอง อะไรมันจะปานนั้น
ก้แอบอิจฉาว่าตัวได้งานแล้ว
จะไม่เครียด จกับการอยู่ว่างๆะ ได้มีงานทำ
แล้วไหงมันเป็นแบบนี้อะ
แล้วทำนานยัง จะออกแล้วเหรอไง
ถ้ามันลำบากมาก เสียจิตร มากไป ก้เกาะพ่อ ก่อนแล้วกัน
ไม่เห็นจาลำบากเลย

เรานึกแล้วว่าที่รักต้องเครียดงาน เห็นทานแบบไม่ยั้งเลย
ยังไงก็อย่า เลิก upblog น๊า เค๊าคิดถึงตัวเองแย่เลย
ไม่เอา ไม่เอา อย่างน้อยก็มาเล่าให้เราฟัง เราฟังคู่แฟดเสมอนะ และเป็นห่วงมาก

ถ้างานทำแล้ว มันลำบาก ทำแล้วมัน.. รวยคนเดียวก็ออกมาก่อน หางานใหม่ดีกว่า น๊า

รักจ๊า .... อย่าทิ้งเค๊าน๊า สัญญา..สิ่ไผ่ จะไม่ทิ้งเรา

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
นอนน๊าพรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้จ้า ที่รัก..
โดย: mentalk วันที่: 13 มีนาคม 2553 เวลา:20:33:04 น.
  
ใจเย็นๆค่ะ
เฮ้อ ในฐานะที่เคยทำงานรับจ้างเค้ามาก่อน
มันมีคำเดียวที่จะคอยปลอบ ก็คืนใจเย็นๆน๊ะ
เหมือนพี่จ๊ะโอ๋ บอก
ตอนที่กาญไม่มีงานทำ ก็เครียดกว่าเป็นไหนๆ
แล้วเรือ่งเงินอีก ขอพ่อแม่ ไม่สนุกเลย
เจอบ่นๆอ่ะคะ เกรงใจเค้าด้วย
ไม่พูดมากดีกว่า แต่ก็เป็นห่วงนะคะ
สู้ๆนะคะ ใจเย็นๆ
โดย: Princess Lily วันที่: 13 มีนาคม 2553 เวลา:20:53:48 น.
  
วันนี้เป็นไง
ยังไหวหรือเปล่า

มีไรก็พร้อมรับฟังนะ

คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
โดย: mentalk วันที่: 14 มีนาคม 2553 เวลา:11:14:44 น.
  
ใจเย็นๆจ๊ะ เหนื่อยหนักก็พักก่อน
ช่วงนี้มันเครียดแล้วก็เหนื่อยผสมโรงกัน ผลมันก็เลยไม่ดีเท่าที่ควร
เดี๋ยวซักพักให้เวลากับมัน เดี๋ยวมันก็จะดีขึ้นจ๊ะ
สู้ๆนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้
ดาวก็เหมือนกัน
ต้องมาที่แลบก่อนแปดโมงครึ่ง
ได้พักคือเที่ยงเป๊ป เข้าบ่ายโมงตรง
เลิกงานก็ประมาณ ห้าโมงครึ่งถึงหกโมงเย็น
ได้พักวันอาทิตย์วันเดียว
โดนอาจารย์กดดัน (คนญี่ปุ่นโบราณๆน่ะ)
แต่ตอนนีเริ่มชินแล้ว

เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
โดย: ud..ud..ka วันที่: 14 มีนาคม 2553 เวลา:20:11:56 น.
  
คลิกๆๆ รูปสวยๆน่ารักๆไว้ส่งต่อเพียบ...
โดย: mentalk วันที่: 14 มีนาคม 2553 เวลา:20:50:53 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

คมไผ่
Location :
เชียงใหม่  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]



Q ; เป็นคนแบบไหน
A ; เป็นได้ทุกแบบ ขึ้นอยู่ที่ว่า...เป็นกับใคร และเป็นเมื่อไหร่ แล้วแต่สถานการณ์ค่ะ เป็นนางฟ้าก็ได้ นางมารก็ได้ แล้วแต่ว่าใครจะมาด้วยแบบไหน

Q ; ให้นิยามกับตัวเองว่าอะไร
A ; ทะเล...(มั้ง) ได้บรรยากาศหลากหลายดี นิ่ง ๆ สงบ ๆ ก็ได้ ชิว ๆ ก็ได้ แต่...ถ้ามีองค์ประกอบอื่นก็...ตามนั้น

Q ; เหมือนจะน่ากลัวนะเนี๊ยะ
A ; อย่ากลัวเล้ย บ้าบอไปงั้นแหละ ฉีดยาเรียบร้อยแล้ว ไม่นิยมกัดใครก่อนอยู่แล้น หุหุ โพสต์ได้ เม้นท์ได้ ด่าได้(แต่อาจมีสวนเล็ก ๆ คริๆ)
New Comments
มีนาคม 2553

 
4
5
6
7
9
10
11
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
All Blog
Friends Blog
[Add คมไผ่'s blog to your weblog]