เค้าท์ดาวน์กันอีกแล้วตู

อ่า...และแล้วก็....ผ่านพ้นเที่ยงคืนมาอีกวันแล้วซิฉัน เฮ้ออออ....
ตื่นเจ็ดแปดโมงเช้า ถามว่าถือว่าสายไหม ก็...สายนะ แต่...
แค่นี้ก็จะไม่ไหวกันอยู่แล้ว เหนื่อยแทบอ้วกเลยทีเดียว
เกิดอาการวีน ๆ เหวี่ยง ๆ มากมายก่ายกอง ขนาดคนใจเย็น ๆ ยังอึ้ง เหอะๆๆ

ก็มันเหนื่อยนี่หว่า...เหมือนจะไม่ได้ทำอะไรนะ
เหมือนจะง่าย ไอ้ประเภทคำถามที่ว่า "ทำไรนักหนา ทำไมยังไม่เสร็จ"

พรุ่งนี้ ใครถามคำถามนี้ใส่ไผ่อีกที จะเอาแฟ้มเขวี้ยงหน้ามัน
แล้วบอกว่า เชิญทำกันเองตามสบาย ไผ่ไม่ทำแร่ะ
คิดดูดิ่...ทำมันซะทุกอย่างเลย การเงิน / บัญชี / ประสานงาน / โฟร์แมน / จัดซื้อ
บุคคล บราๆๆๆๆๆ..........ดูงานทั้งวันตากแดดตัวดำ กลับมาจะให้นั่งทำบัญชีอีก แจ้งยอดอีก วางแผนการใช้เงินอีก แม่เจ้าาาาา....
เดี๋ยวเปลี่ยนชื่อเป็น "โอชิน" มันซะเลยนี่

---------------------------------------------------------

หึหึ...หวนสู่การอัพบล็อคคราวนี้ ออกแนวเก็บกดเล็กน้อย นำไปสู่ระดับปานกลาง และมากตามลำดับค่ะพ่อแม่พี่น้อง

เหนื่อยจริง ๆ จะ หน้าก็แก่ แถมเหี่ยวสุด ๆ เพราะไม่ได้ดูแลอะไรตัวเองเลย
ออกแนวเสียดายเวลานั่งนิ่ง ๆ นอนนิ่ง ๆ มาก จนไม่มีอารมณ์อยากประทินผิว ผม และการแต่งเนื้อแต่งตัวเลยทีเดียว

ทำงานแบบว่า ใครถามวันนี้วันอะไรนี่ ไม่รู้จริง ๆ นะ โง่ไปเยอะมากเลยอ่ะ
โงหัวจากงานแทบไม่ได้ แล้วที่เลวร้ายสุด ๆ คือ

"น้ำหนักขึ้น" มากมายก่ายกอง

ขึ้นแบบโหมกระหน่ำไม่บันยะบันยังเลย (ก็จะไม่ให้ขึ้นได้ไง กินแบบชนชั้นกรรมกร...อดโซเลยค่ะ ออกแนวหน้ามืด ไม่รู้ชะตากรรมมื้อต่อไปจะได้กินกี่โมง... กลับบ้านกี่โมง...งานที่ต้องขึ้นอยู่กับปัจจัยภายนอกเยอะ ๆ นี่มันเลวร้ายสุด ๆ นะคะ จะบอกให้ เราวางแผนการทำงานไม่ได้เลย ทุกอย่างมีแต่ "ด่วน" กับ "ด่วนที่สุด"...เหนื่อยมากอ่ะ ไม่กินท่าจะน็อคไปแล้ว แต่พอกินก็...หมีแพนด้าร์มายืนในกระจกเลย

ปีใหม่อยากจะหยุดก็ไม่ได้หยุด ต้องมานั่งตามล้างตามเช็ดเอกสารที่เราสะสมมาก็ส่วนนึงอ่ะนะ แต่ได้ที่แย่คือตามล้างตามเช็ดบัญชีที่เราไม่ได้เป็นคนจ่ายเอง เก็บเอกสารเองเนี๊ยะสิ นรกชัดๆ

ไอ้กะอีแค่จะไปทำบุญส่งท้ายปีเก่ารับปีใหม่ก็ยังไม่สามารถ (สงสัยมารผจญ) ถามชาวบ้านชาวช่องได้ยินเขาบอกว่าไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่ โอ้โฮ้....โคตรอิจฉาอ่ะค่ะ ประเภทขึ้นดงขึ้นดอยกันนะ วู้ววววว...ไม่มีซะหล่ะกรู

เมื่อเช้าตะกายขึ้นกิโลอาถรรพ์ อยากจะรู้ว่าน้ำหนักเราถึงร้อยหรือยัง เอ่อ...ใกล้เต็มทีแร่ะกรู
ไขมันเริ่มบุกรุกอย่างหนักจนกินพื้นที่ไปได้เต็มร้อย จากที่เคยลดน้ำหนักลงไปได้เมื่อชาติก่อน 8-10 กิโล ตอนนี้...มันเด้งขึ้นมาเกือบเท่าเดิมแย้ววว

เมื่อเช้ามุ่งมั่น ๆ โนแป้งๆๆๆๆ เดินไปเดินมา
คิดไปคิดมา...อ่ะ เรากินแบบตายอดตายอยากมาหลายเดือน
เดี๋ยวทรมานเกินเหตุ ช่วงเช้าได้อยู่หร๊อกกกกก

08.00.............หนมปังปิ้งทาน้ำสลัดบาง ๆ 1 คู่............ซองเดอร์ไม่น้ำตาล 1 ซอง

พระบิดาเดินเข้ามา...พร้อมผัดซีอิ้วที่ซื้อมาฝาก
น่ากินหว่ะ ไม่ๆๆๆๆ
ฉานแตะแกไม่ได้เด็ดขาด ชิ๊...

ไปนั่งหน้าคอมดีฟ่า............สักพัก ได้ยินเสียงทอดไข่ดาวหว่ะ
แล้วข้าวสวยร้อน ๆ ก็นอนอยู่ใต้ไข่ดาวใส่ซอสแม๊กกี้ แม่เจ้า...หอมสุดๆ งื่มๆๆๆๆ ยอดเงินรวมได้ท้างสิ้นนนนน...หอมหว่ะ อยากกินหว่ะ
แล้วก็...."กินไม๊ลูก??? พอดีพ่ออยากกินอ่ะ แต่กลัวไม่กินด้วย เลยซื้อผัดซีอิ้วมาให้ไง"

กรี๊ดดดดดดดดดด....กินๆๆๆ อยากๆๆๆๆ ม่ะกี้ไม่อิ่มง่ะ เหอะๆๆๆ

เดินเข้าครัว หมายจะจ้วงข้าวร้อน ๆ ซะหน่อย ดันมีเสียงแว่วมาว่า "ข้าวหมดแร่ะ มาแบ่งเอาแล้วกัน"...อ่าว ซะงั้น กรู...เซ็งเป็ด ตายตอนจบ
กินซีอิ้วแทนมันซะเลย

11.45 ใกล้เที่ยงแร่ะ ต้องโนแป้งๆ เกาเหลาปลาซะถ้วยนึงแล้วกัน

บ่ายสอง หิวหว่ะ ส้ม 1 ลูก โยเกิร์ต 1 ถ้วย แอนลีนเล็กจืด 1 กล่อง

ทำงาน ๆ พล่านไปพล่านมา หิวอีกแร่ะ ง่วงก็ง่วง หิวก็หิว เกาเหลาไปอีกถ้วย

ยังหว่ะ...ยังไม่นิ่งเลยตู เริ่มแยกไม่ออกระหว่าง "อยาก" กับ "หิว" กรรม.........

ออกไปหาเนื้อสิงสาราสัตว์กินแบบเน้น ๆ โปรตีนดีก่าเว้ย....

ลั๊นลาๆๆๆๆ ไม่มีไรขายที่น่าเร้าใจ

สุดท้าย "ตายตอนจบ" เจง ๆ ข้าวเหนียวไก่ทอดแม่งซะเลย 555

พรุ่งนี้ถ้าถึงร้อยก็ทำใจแล้วหล่ะกรู

Create Date : 13 มกราคม 2554 Last Update : 13 มกราคม 2554 1:19:27 น. Counter : 987 Pageviews.		5 comments
Share Tweet